Jerzy Onuch
| ||
Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1954 Lublin | |
Dyrektor Instytutu Polskiego w Kijowie | ||
Okres | od 2005 do 2010 | |
Poprzednik | Piotr Kozakiewicz | |
Następca | Jarosław Godun | |
Dyrektor Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku | ||
Okres | od 2010 do 2014 | |
Poprzednik | Monika Fabijańska | |
Następca | Agata Grenda |
Jerzy „Jura” Onuch (ur. 28 czerwca 1954 w Lublinie) – polski kurator i dyplomata; dyrektor Instytutu Polskiego w Kijowie (2005–2010) i Instytutu Kultury Polskiej w Nowym Jorku (2010–2014).
Życiorys
Jerzy Onuch ukończył szkołę plastyczną w Lublinie (1974) oraz malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1979)[1]. Pierwsze wystawy prezentował w 1976[2]. W 1979 został dyrektorem i kuratorem afiliowanej przy ASP Pracowni Dziekanka, gdzie m.in. z Januszem Bałdygą i Łukaszem Szajną zrealizował przeszło 70 wystaw i wydarzeń, głównie programów eksperymentalnych[3]. Onuch był w tym czasie zapraszany także za granicę. W 1987 wyjechał najpierw do Stanów Zjednoczonych, a po roku osiadł w Toronto w Kanadzie. Kontynuował tam karierę artystyczną. W połowie lat 90. wrócił do Polski. W 1993 był kuratorem pierwszej dużej wystawy ukraińskiej sztuki współczesnej w Polsce – „Stepy Europy” w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie[4]. Od 1997 do 2004 Onuch był dyrektorem Centrum Sztuki Współczesnej przy Uniwersytecie Narodowym „Akademia Kijowsko-Mohylańska” prowadzonej pod patronatem Fundacji Sorosa. W tym czasie w Centrum wystawiano prace m.in. Andy'ego Warhola, Josepha Beuysa, Nam June Paika, Ilji Kabakowa, Josepha Kosutha, Leona Tarasewicza, Olega Kulika. Pomagał także młodym artystom pokolenia pomarańczowej rewolucji[1]. W 2003 magazyn Korrespondent określił Onucha jako jednego z 10 najbardziej wpływowych cudzoziemców na Ukrainie. W 2005 Onuch związał się z Polską dyplomacją, kierując jako dyrektor do 2010 Instytutem Polskim w Kijowie, zaś w latach 2010–2014 Instytutem Kultury Polskiej w Nowym Jorku[2]. W 2014 był kandydatem na dyrektora Muzeum Lubelskiego w Lublinie[5].
Żonaty. Ojciec córki.
Przypisy
- ↑ a b Zespół Szkół Plastycznych w Lublinie | Absolwenci Lubelskiej Szkoły Plastycznej, liceumplastyczne.lublin.pl [dostęp 2020-10-19] .
- ↑ a b BAŁDYGA - ONUCH - SZAJNA - Archiwum Polskiego Performansu - Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, artmuseum.pl [dostęp 2020-10-19] .
- ↑ Archiwum Polskiego Filmu Eksperymentalnego - Pracownia Dziekanka, csw.art.pl, 9 lutego 2012 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-09] .
- ↑ Contemporary art from Ukraine exhibited in Poland, „The Ukrainian Weekly”, 10 października 1993 [dostęp 2020-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2007-01-09] (ang.).
- ↑ Małgorzata Domagała , Z Nowego Jorku na lubelski Zamek. Kto szefem muzeum?, lublin.wyborcza.pl, 31 października 2014 [dostęp 2020-10-19] .
Media użyte na tej stronie
Autor: Mykola Swarnyk, Licencja: CC BY-SA 3.0
Юрій (Єжи) Онух у Торонто, 2019 на презентації своєї книжки "Мої малі одисеї" у книгарні Кута-Ума