Jerzy Osiatyński

Jerzy Osiatyński
Ilustracja
Jerzy Osiatyński (2016)
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1941
Ryga

Data i miejsce śmierci

4 lutego 2022
Warszawa

Minister finansów
Okres

od 11 lipca 1992
do 26 października 1993

Przynależność polityczna

Unia Demokratyczna

Poprzednik

Andrzej Olechowski

Następca

Marek Borowski

Minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania
Okres

od 12 września 1989
do 12 stycznia 1991

Poprzednik

Franciszek Gaik

Następca

Jerzy Eysymontt

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Jerzy Osiatyński, właśc. Epaminondas Jerzy Osiatyński[1] (ur. 2 listopada 1941 w Rydze, zm. 4 lutego 2022 w Warszawie[2]) – polski ekonomista i polityk, profesor nauk ekonomicznych.

Poseł na Sejm kontraktowy (X kadencji) oraz na Sejm I, II i III kadencji, minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania (1989–1991) i minister finansów (1992–1993), członek Rady Polityki Pieniężnej (2013–2019).

Życiorys

Był synem ekonomisty Leonidasa Osiatyńskiego i poetki Zinaidy Osiatyńskiej[3][4], a także bratem prawnika i publicysty Wiktora Osiatyńskiego[5].

Absolwent VII Liceum Ogólnokształcącego im. Juliusza Słowackiego w Warszawie[6]. W 1964 ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. Doktoryzował się, a następnie uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk ekonomicznych. W 1990 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych. Był profesorem w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN i pracownikiem naukowym Instytutu Historii Nauki PAN[7].

Od 1963 do 1967 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[8]. W połowie lat 70. zaczął wydawać dzieła zebrane Michała Kaleckiego. W 1980 związał się z „Solidarnością”. W latach 1989–1991 był ministrem-kierownikiem Centralnego Urzędu Planowania w rządzie Tadeusza Mazowieckiego[8]. W okresie 1992–1993 zajmował urząd ministra finansów w rządzie Hanny Suchockiej[8]. W latach 1989–2001 sprawował mandat posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego (przystąpił do powstałego w 1990 Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna[9]), I i II kadencji z listy Unii Demokratycznej i III kadencji z listy Unii Wolności. W 2001 nie ubiegał się o reelekcję, od 2005 przez kilka lat zasiadał we władzach Partii Demokratycznej – demokraci.pl.

W latach 90. powoływany na eksperta ONZ oraz doradcę prezydentów lub premierów Kazachstanu, Kirgistanu, Tadżykistanu, Ukrainy, Mołdawii, Macedonii i Rumunii[10]. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego oraz rady naukowej Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, a także przewodniczącym rady naukowej INE PAN[11].

W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju[12]. W październiku tego samego roku został doradcą społecznym prezydenta Bronisława Komorowskiego ds. ekonomicznych[13]. Złożył dymisję z tej funkcji w związku z powołaniem go przez prezydenta w skład Rady Polityki Pieniężnej[1], w której zastąpił Zytę Gilowską. Funkcję w RPP objął 20 grudnia 2013 na okres pełnej sześcioletniej kadencji.

Został pochowany 16 lutego 2022 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[14].

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2015)[15]. W 1997 otrzymał Odznakę „Zasłużony dla Sanoka”[16][17].

W 1993 uznany został przez pismo „Central European” za najlepszego ministra finansów w Europie Środkowej i Wschodniej[8].

Przypisy

  1. a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 grudnia 2013 r. nr 1131-27-2013 o powołaniu w skład Rady Polityki Pieniężnej (M.P. z 2014 r. poz. 38).
  2. Tomasz Jakubowski: Nie żyje prof. Jerzy Osiatyński. Miał 81 lat. wyborcza.pl, 4 lutego 2022. [dostęp 2022-02-04].
  3. Marek Jerzy Minakowski: Jerzy Epaminondas Osiatyński. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-02-05].
  4. Wiktor Osiatyński: Zinaida Osiatyńska 15 XI 1919 – 21 III 2006. wyborcza.pl, 29 marca 2006. [dostęp 2022-02-05].
  5. Aleksander Sulejewicz. Jerzy Osiatyński (1941−2022). „Ekonomista”. Nr 2, s. 141, 2022. [dostęp 2022-08-31]. 
  6. Absolwenci. liceum7.edu.pl. [dostęp 2018-01-16].
  7. Prof. dr hab. Epaminondas Jerzy Osiatyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2022-12-04].
  8. a b c d Osiatyński (Epaminondas) Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-02-04].
  9. Grażyna Latos: ROAD i polityka czasu przełomu. femka.net. [dostęp 2013-10-27].
  10. Wybory ’97. Jerzy Osiatyński. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38 (306), s. 8, 19 września 1997. [dostęp 2022-12-18]. 
  11. Rada Naukowa. inepan.waw.pl. [dostęp 2013-10-27].
  12. Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. [dostęp 2022-02-04].
  13. Aleksander Sulejewicz. Jerzy Osiatyński (1941−2022). „Ekonomista”. Nr 2, s. 145, 2022. [dostęp 2022-08-31]. 
  14. Żegnamy profesora Jerzego Osiatyńskiego. um.warszawa.pl, 16 lutego 2022. [dostęp 2022-02-16].
  15. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 964).
  16. Kiedy obwodnica południowa?. „Tygodnik Sanocki”. Nr 37 (305), s. 3, 12 września 1997. 
  17. Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 564, 2014. Sanok: Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tadeusz Mazowiecki cropped.jpg
Autor: Artur Klose, Licencja: CC BY-SA 2.5
Tadeusz Mazowiecki
Ministerstwo Finansów logo 2022.png
Logo Ministerstwa Finansów (od 2022)
Odznaka Zasłużony dla Sanoka (1978).jpg
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” przyznana Aleksandrowi Rybickiemu (1978). Źródło: Archiwum Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. "Odznaczenia Aleksandra Rybickiego z okresu międzywojennego i PRL i legitymacje" (zespół 11, sygn. 83).
Hanna Suchocka, Prime Minister of Poland 1992-1993.jpg
Hanna Suchocka, Premier Polski 1992-1993
Osiatyński Jerzy.JPG
Autor: Narodowy Bank Polski, Licencja: CC BY-SA 2.0
Jerzy Osiatyński, polityk i ekonomista.