Jerzy Pański (1900–1979)
Jerzy Pański (ur. 7 maja 1900 w Łodzi, zm. 22 czerwca 1979 w Warszawie) – działacz polityczny okresu PRL, wydawca, tłumacz literatury francuskiej i rosyjskiej.
Był synem lekarza Aleksandra Pańskiego i bratem emigracyjnego pisarza Wacława Solskiego. W ZSRR został działaczem Związku Patriotów Polskich, redaktorem naczelnym czasopism „Wolna Polska” i „Nowe Horyzonty”[1]. Wstąpił do Związku Radzieckich Pisarzy Białorusi[2]. W latach 1946–1948 był dyrektorem Polskiego Radia, w latach 1948–1951 – prezesem Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”, w latach 1951–1953 – dyrektorem Centralnego Zarządu Teatrów, a od 1956 do 1962 – dyrektorem programowym TVP. Uchwałą Prezydium KRN z 18 stycznia 1946 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3]. W 1952 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[4]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera d-4-11)[5].
Przypisy
- ↑ Odznaczenie działaczy ZPP w Moskwie. „Dziennik Rzeszowski”, s. 2, Nr 34 (255) z 6 lutego 1946.
- ↑ Bohdan Urbankowski, Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. 1, Warszawa 1998, s. 123.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 42
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1076.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: ROMANA PAŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-06-03].
Media użyte na tej stronie