Jerzy Pachlowski

Jerzy Jan Pachlowski (ur. 15 maja 1930 w Krakowie, zm. 3 kwietnia 2012 w Szczecinie) – polski prozaik.

Maturę uzyskał w 1950. Ukończył Instytut Literacki imienia Gorkiego w Moskwie pod kierunkiem Konstantego Paustowskiego. Od 1956 roku mieszkał w Szczecinie. W latach 1956–1958 był redaktorem dziennika "Głos Szczeciński" oraz tygodnika "Ziemia i Morze". W latach 1958–1964 pracował jako rybak dalekomorski. W latach 1976–1981 był prezesem Oddziału Związku Literatów Polskich w Szczecinie, a 12 grudnia 1981 r. uczestnikiem Kongresu Kultury Polskiej, którego obrady przerwał stan wojenny. Związał się potem z opozycją demokratyczną, w 1989 r. współtworzył Stowarzyszenie Pisarzy Polskich i Obywatelski Komitet Porozumiewawczy w Szczecinie. Pochowany został w grobowcu rodzinnym w Krakowie.

Był mężem Liny Kostenko i ojcem ukraińskiej pisarki Oksany Pachlowskiej[1].

Twórczość

  • Delfiny idą pod wiatr (1963)
  • Ryby i słońce (1971)
  • Opowiadania morskie (1977)
  • Wołanie horyzontów (1977)
  • Na krawędzi wody (1991)

Opracował

  • Zielone żagle złudzeń. Opowiadania łotewskie

Nagrody

  • Nagroda im. Mariusza Zaruskiego (1966)
  • Nagroda im. Józefa Conrada
  • Nagroda Literacka Miasta Szczecin

Przypisy

  1. ↑ Bogdan Twerdochleb: Zmarł Jerzy Pachlowski (z komentarza). 3 kwietnia 2012. [zarchiwizowane z tego adresu].

Bibliografia

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.

Linki zewnętrzne