Jerzy Paszkudzki

Jerzy Tadeusz Prot Paszkudzki
Georg Ritter von Paszkudski
major dyplomowany intendent major dyplomowany intendent
Data i miejsce urodzenia

11 września 1885
Tarnopol

Data śmierci

1940

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png c. k. Obrona Krajowa
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

OZG VI Lwów
KRI Tarnopol
KRI Lwów

Stanowiska

kierownik rejonów intendentury

Jerzy Tadeusz Prot Paszkudzki[1] (ur. 11 września 1885 w Tarnopolu, zm. 1940) – doktor praw, major dyplomowany intendent Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 11 września 1885 w Tarnopolu[2][3][4][5][6]. Był synem Mieczysława Paszkudzkiego herbu Zadora (właściciel dóbr, c. k. urzędnik) i Anieli Marii Dunin-Siemaszko (córka powstańca styczniowego Jana Dunina-Siemaszki[7], nauczycielka u hr. Stanisława Badeniego, delegatka Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[8])[9][3][4][2][5][6]. Jego bratem był August Paszkudzki (ur. 1888, profesor gimnazjalny)[6].

Przed 1912 uzyskał stopień doktora praw[10]. Podjął pracę w C. K. Uprzywilejowanym Galicyjskim Akcyjnym Banku Hipotecznym we Lwowie, w którego dziale korespondencji oddziału handlowego od około 1911 był praktykantem[10], a od około 1913 urzędnikiem[11].

W c. k. armii został mianowany akcesistą (kandydat) aprowizacji wojskowej w rezerwie z dniem 1 stycznia 1909 od około 1909 w kolejnych latach pokoju pozostawał w ewidencji wojskowej[12][13][14][15][16]. Podczas I wojny światowej w 1915 był oficerem prowiantowym w obozie dla jeńców w Aschach an der Donau[17]. W 1917 na stałe przebywał w Pécs (Fünfkirchen), a w lipcu tego roku przebywał w Karlsbadzie[18]. Od 1913 do 1916 był zastępcą prezesa zarządu Towarzystwa Szkoły Handlowej we Lwowie[19].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień majora intendentury ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[20][21]. Z ramienia intendentury był szefem magazynu VI armii[22] na dworcu Czerniowieckim we Lwowie, gdzie 1 kwietnia 1921 wybuchł pożar[23]. W 1923, był oficerem Okręgowego zakładu Intendentury we Lwowie[20]. W 1924 był kierownikiem Kierownictwa Rejonu Intendentury Tarnopol[24]. Z ramienia szefostwa intendentury prowadził kontrolę, w związku z którą w 1925 przed Wojskowym Sądem Okręgowym we Lwowie stanęli oskarżeni o nadużycia finansowe żołnierze Rejonowego Zakładu Żywnościowego w Złoczowie (m.in. mjr Anoni Geisler i ppłk Władysław Gabiel)[25]. W 1928 był kierownikiem Kierownictwa Rejonu Intendentury Lwów[26]. Według stanu z 1934 jako major dyplomowany intendentury doktor był oficerem przeniesionym w stan spoczynku i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[27].

Po wybuchu II wojny światowej, agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 i nastaniu okupacji sowieckiej został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD we Lwowie 9/10 grudnia 1939[4]. W 1940 został zamordowany w ramach zbrodni katyńskiej[4]. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-15 oznaczony numerem 2244 i określony dosłownie jako Grigorij – stąd później przyjęto imię Grzegorz – Paszkutski)[3][4][2]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni[4][2].

Był żonaty z Heleną, która podczas wojny została zesłana do ZSRR i pod koniec 1941 przebywała w rejonie Ajagöz w sowchozie Mynbułak[28], następnie w Semipałatyńsku[29][30].

Przypisy

  1. ↑ W ewidencji c. k. armii był określany w języku niemieckim jako „Georg Ritter von Paszkudski”. W ewidencji Wojska Polskiego określany jako „Jerzy Paszkudzki” (1923, 1924), „Jerzy Tadeusz Prot Paszkudzki” (1928, 1934).
  2. ↑ a b c d Bohaterowie. Jerzy Tadeusz Paszkudzki. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-25)].
  3. ↑ a b c Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 70. [dostęp 2020-03-25].
  4. ↑ a b c d e f Zuzanna Gajowniczek: Ukraiński ślad Katynia. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, 1995, s. 93.
  5. ↑ a b Jerzy Tadeusz Prot Paszkudzki. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-03-25].
  6. ↑ a b c 2. Ogłoszenie o wszczęciu postępowania o uznanie za zmarłego Poz. 8665. Wnioskodawca Paszkudzki Jerzy. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie, II Wydział Cywilny, sygn. akt II Ns 132/14. „Monitor Sądowy i Gospodarczy”. Nr 125 (4504), s. 19, 1 lipca 2014. 
  7. ↑ Maciej Śliż: Towarzystwo gimnastyczne „Sokół” w VI okręgu Tarnopolskim w latach 1885-1939. Rzeszów: Uniwersytet Rzeszowski, 2013, s. 302.
  8. ↑ Macierz szląska. „Kurjer Lwowski”. Nr 22, s. 1, 22 stycznia 1892. 
  9. ↑ Jan Porembalski: Wspomnienia z birczańskiego. Przemyśl: 1942, s. 7.
  10. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 944.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 982.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 1309.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 1323.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 1344.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1413.
  16. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 1219.
  17. ↑ Dalsze datki dla Warszawy. „Kurjer Lwowski”. Nr 384, s. 2, 24 października 1915. 
  18. ↑ Liste. „Karlsbad Kurliste”. Nr 151, s. 2, 11 lipca 1917. 
  19. ↑ Towarzystwo Szkoły Handlowej we Lwowie w piętnastolecie 1908-1923. Lwów: 1923, s. 15.
  20. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1272.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1156.
  22. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1. 6. 21 r. : oficerowie korpusu gospodarczego. Warszawa: 1921, s. 512.
  23. ↑ Wielki pożar w magazynach VI. armii. „Gazeta Lwowska”. Nr 75, s. 4, 2 kwietnia 1921. 
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1153.
  25. ↑ Z sądu wojskowego. Proces o potworne nadużycia finansowe. „Gazeta Poranna”. Nr 7545, s. 3, 19 września 1925. 
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 771, 784.
  27. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 370.
  28. ↑ Adresy rodzin wojskowych w Z.S.R.R.. „Polska Walcząca - Żołnierz Polski na Obczyźnie”. Nr 9, s. 7, 28 lutego 1942. 
  29. ↑ Adresy rodzin wojskowych w Z.S.R.R.. „Polska Walcząca - Żołnierz Polski na Obczyźnie”. Nr 17, s. 7, 25 kwietnia 1942. 
  30. ↑ Adresy rodzin wojskowych w Z.S.R.R.. „Polska Walcząca - Żołnierz Polski na Obczyźnie”. Nr 18, s. 8, 2 maja 1942. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP