Jerzy Piskun

Jerzy Piskun

Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1938 Pińsk, wtedy Polska, akt. Białoruś
Data i miejsce śmierci	16 lipca 2018 Warszawa
Wzrost	199 cm
Masa ciała	80 kg
Kariera
Aktywność	1955–1971
Szkoła średnia	Liceum im. J. Chełmońskiego (Łowicz)
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1955–1971 Polonia Warszawa
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1958–1966  Polska 153
Kariera trenerska Lata Drużyna 1971–1975 Auxerre
Dorobek medalowy Mistrzostwa Europy srebro Polska 1963 koszykówka brąz ZSRR 1965 koszykówka Polska Liga Koszykówki złoto 1958/59 koszykówka srebro 1956/57 koszykówka srebro 1959/60 koszykówka

Jerzy Andrzej Piskun (ur. 4 czerwca 1938 w Pińsku, zm. 16 lipca 2018 w Warszawie^[1]) – polski koszykarz, dwukrotny olimpijczyk (1960, 1964), wicemistrz Europy (1963), brązowy medalista mistrzostw Europy (1965), mistrz Polski (1959).

W dzieciństwie został wywieziony z rodziną do Kazachstanu, do Polski wrócił w 1946 i zamieszkał w Łowiczu. Jego pierwszym klubem był Orzeł Łowicz. Od 1955 był zawodnikiem Polonii Warszawa, w ekstraklasie debiutował w sezonie 1956/1957, łącznie w warszawskim klubie grał przez 15 sezonów. W 1959 został mistrzem Polski, w 1957 i 1960 wicemistrzem Polski. W sezonie 1961/1962 został liderem klasyfikacji strzelców (606 punktów), w 1960 został wybrany koszykarzem roku w Plebiscycie Przeglądu Sportowego. W 1969 zdobył Puchar Polski.

W reprezentacji Polski debiutował w 1958, dwukrotnie wystąpił na igrzyskach olimpijskich (1960 – 7 m., 1964 – 6 m.), czterokrotnie na mistrzostwach Europy: 1959 (6 miejsce), 1961 (9 miejsce), 1963 (2 miejsce), 1965 (3 miejsce). Łącznie w reprezentacji Polski wystąpił 153 razy, zdobywając 1525 punktów. Karierę reprezentacyjną zakończył w 1966.

Znajdował się w składzie Legii Warszawa, kiedy ta podejmowała gwiazdy NBA – 4 maja 1964^[2]. W zespole All-Stars znajdowali się wtedy: Bill Russell, Bob Pettit, Oscar Robertson, Tom Heinsohn, Jerry Lucas, Tom Gola, Bob Cousy, K.C. Jones, czyli dziś sami członkowie Galerii Sław Koszykówki^[2]. W spotkaniu tym zdobył 22 punkty, wynik okazał się trzecim najlepszym w tym spotkaniu, po obu stronach. Na parkiecie spędził cały mecz wraz z Januszem Wichowskim, Andrzejem Pstrokońskim, Tadeuszem Suskim i Stanisławem Olejniczakiem^[2]. Drużyna z Warszawy przegrała to spotkanie 76-96^[2]. Różnica punktów okazała się najniższą spośród wszystkich pięciu drużyn, które rywalizowały z NBA All-Stars.

W latach 1971–1975 i drugiej połowie lat 80. pracował jako trener w Auxerre. Grał tam także do 49 roku życia w trzeciej lidze.

Przypisy

Bibliografia

• Wrocław - 1963. Program XIII Mistrzostw Europy w koszykówce mężczyzn
• Krzysztof Łaszkiewicz Polska koszykówka męska 1928-2004, Inowrocław 2004
• Łukasz Cegliński, Marek Cegliński Srebrni chłopcy Zagórskiego. Medalowa dekada polskich koszykarzy, wyd. Warszawa 2013, s. 179-192
• Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński Leksykon olimpijczyków polskich. Od Chamonix i Paryża do Soczi 1924-2014, wyd. PKOl, b.m. i d. w., s. 371-372

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie PKOL (pol.)
• Profil na Sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-08)]. (ang.)
• Profil na plkhistory.ugu.pl (pol.)
• Profil na fiba.com (ang.)
• Profil na fibaeurope.com (ang.)