Jerzy Podiebradowicz

Jerzy Podiebradowicz, czeski: Jiří z Minstrberka lub Jiří z Poděbrad, niem.: Georg I. von Münsterberg-Oels lub Georg I. von Podiebrad (ur. 2 października w 1470 r. na zamku Litice, zm. 10 listopada 1502 r. w Oleśnicy) – hrabia kłodzki w latach 1498–1501, książę ziębicki i oleśnicki od 1498 roku z dynastii Podiebradów.

Życiorys

Zamek Litice, miejsce urodzenia Jerzego

Rodzina i pochodzenie

Jerzy urodził się w 1470 roku na zamku Litice, jako drugi syn Henryka Starszego z Podiebradów i jego żony Urszuli Brandenburskiej, córki elektora Brandenburgii, Albrechta III Achillesa. 7 stycznia 1488 roku w Głogowie podobnie jak jego starszy brat, Albrecht, poślubił jedną z córek Jana II Szalonego, księcia żagańskiego, Jadwigę (1477–1524), z którą nie doczekał się potomstwa^[1].

Panowanie

Po śmierci swojego ojca w 1498 roku razem z braćmi Albrechtem i Karolem, objął władzę w księstwach: ziębickim, oleśnickim oraz hrabstwie kłodzkim. Przy czym każdy z nich urzędował w innej części tego władztwa – Albrecht w Kłodzku, Karol w Ziębicach (do czasu wybudowania nowego zamku w Ząbkowicach Śląskich), a Jerzy w Oleśnicy. W tym samym roku sprowadzili oni do Lądka-Zdroju, Conrada von Bergka z Wiednia, który dokonał naukowych badań miejscowej wody i uznał ją za leczniczą. W efekcie tego bracia założyli w tej miejscowości pierwszy zakład kąpielowy Jerzy, nazwany tak na jego cześć^[2]. W tym samym czasie razem z braćmi wspierał swojego teścia w łupieniu klasztoru w Lubiążu. W 1499 roku Jerzy nadał Oleśnicy, a następnie Bierutowowi przywilej warzenia i sprzedaży piwa po wsiach^[3].

5 maja 1501 roku ze względu na kłopoty finansowe, po porozumieniu się z braćmi za 60 tysięcy talarów^[4] sprzedał hrabstwo kłodzkie swojemu przyszłemu szwagrowi, Ulrykowi von Hardeckowi, zachowując jednocześnie dożywotnio tytuł hrabiego kłodzkiego dla siebie i wszystkich swoich potomków w męskiej linii^[5]. W tym samym roku Jerzy razem z braćmi zapisali w dożywocie Wołów wraz z ziemiami, swojemu teściowi Janowi II, który utracił w 1488 roku księstwo głogowskie^[3].

Jerzy zmarł w 1502 roku w Oleśnicy, a jego następcami zostali jego bracia i dotychczasowi współrządcy, Albrecht i Karol^[6].

Przypisy

Linki zewnętrzne

Zamek w Oleśnicy, główna siedziba Jerzego Podiebradowicza

• Georg von Münsterberg, (w:) "Neue Deutsche Biographie" (NDB), t. 10, Duncker & Humblot, Berlin 1974, s. 487. (niem.) (informacje o księciu w artykule: "Johann II., Herzog von Glogau und Sagan")
• Genealogia Podiebradowiczów

Bibliografia

• S. Głogowski, Genealogia Podiebradów, Muzeum w Gliwicach, Gliwice 1997.
• A. Herzig, M. Ruchniewicz, Dzieje Ziemi Kłodzkiej, DOBU Verlag/Oficyna Wydawnicza "Atut", Hamburg-Wrocław 2006.
• K. Bartkiewicz, Dzieje Ziemi Kłodzkiej w wiekach średnich, Ossolineum, Wrocław 1977.
• Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Muzeum Ziemi Kłodzkiej, Wrocław 1998.