Jerzy Podoski

Jerzy Podoski
kapitan dyplomowany piechoty kapitan dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1900
Monastyryszcze

Data i miejsce śmierci

3 stycznia 1942
Lizbona

Przebieg służby
Lata służby

1918–1934 i 1939–1942

Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Jerzy Podoski (ur. 21 lipca 1900 w Monastyryszczach[1], zm. 3 stycznia 1942 w Lizbonie[2]) – kapitan dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, mistrz świata w strzelectwie (1931), bronioznawca.

Życiorys

Młodość

Był synem Tytusa i Jadwigi z Kalm-Podoskich. Był uczniem gimnazjum polskiego w Kijowie. Wiosną 1918 wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej, w ramach Komendy Naczelnej nr 3 w Kijowie. W 1918 przerwał naukę i wstąpił do Wojska Polskiego, służył w dywizjonie ułanów w szeregach 4 Dywizji Strzelców Polskich. W 1919 zdał egzamin maturalny w Szkole Rady Głównej Opiekuńczej w Warszawie. W tym samym roku został ordynansem Edwarda Śmigłego-Rydza, był też łącznikiem przy alianckiej misji wojskowej działającej pograniczu polsko-litewskim[2].

Kariera wojskowa i działalność zawodowa do 1939

Od 1 października 1919 do 1 czerwca 1920 był uczniem 20. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie. Po ukończeniu szkoły pozostał w niej na stanowisku oficera ordynansowego komendanta, a w następnym roku został asystentem taktyki[3]. Pełniąc służbę w szkole pozostawał oficerem 21 Pułku Piechoty[4]. Ukończył również kurs we Francji.

Z dniem 1 stycznia 1922 został awansowany do stopnia porucznika. Od lutego 1922 do marca 1924 był wykładowcą broni małokalibrowej w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Następnie został przydzielony do 6 Pułku Strzelców Podhalańskich i skierowany na pięciomiesięczny kurs do Centralnej Szkoły Strzelniczej, w której pozostał do jesieni 1926 jako referent i instruktor w dziale doświadczalnym. W latach 1926-1928 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 28 Dywizji Piechoty w Warszawie na stanowisko oficera sztabu[5]. Z dniem 1 listopada 1930 został przeniesiony do Oddziału II Sztabu Głównego[6][7]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku i 200. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie[9]. Pełnił tam służbę na stanowisku kierownika wyszkolenia. Z dniem 30 listopada 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[10].

Po odejściu ze służby wojskowej pracował w Pracowni Broni Małokalibrowej w Instytucie Badania Materiałów Uzbrojenia, od lutego 1935 do sierpnia 1939 w Wydziale Oświatowym Polskiego Radia, w dziale Audycji Żołnierskich. Od 1933 był członkiem zarządu Stowarzyszenia Przyjaciół Muzeum Wojska[2].

Strzelectwo

Był specjalistą w zakresie ręcznej broni palnej. Opublikował książki Karabinki małokalibrowe i ich użycie (1926)[11], ABC strzelania. Instrukcja (1929)[12], Pistolet w walce i sporcie (1928), Strzelanie. Podręcznik dla początkujących o zawodników (1934). Publikował także w Przeglądzie Strzeleckim i Łuczniczym, Bellonie, Przeglądzie Piechoty, Broni i Barwie[2].

W 1931 został mistrzem świata indywidualnie w konkurencji karabin małokalibrowy 100/200m leżąc (30+30), a także drużynowo w konkurencji biegnący jeleń 100 m - 50 strzałów, a także srebrny medal drużynowo w konkurencji biegnący jeleń 100 m - 25 dubletów [13].

II wojna światowa

W sierpniu 1939 został zmobilizowany i przydzielony do Polskiej Misji Wojskowej przy Naczelnym Dowództwie Sprzymierzonych w Paryżu, do którego dotarł 10 września 1939. Od października 1939 pełnił służbę w Sztabie Naczelnego Wodza w charakterze tłumacza. Cierpiał na postępującą chorobę płuc, w związku z czym w celu zmiany klimatu został skierowany na stanowisko zastępcy attaché wojskowego w Lizbonie. Tam zmarł 3 stycznia 1942[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy polskich sił zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946, wyd. Instytut Historyczny im. Generała Sikorskiego, Londyn 1952, s. 31
  2. ↑ a b c d e Polski Słownik Biograficzny, Tom XXVII, Warszawa 1982-1983 (biogram autorstwa Wincentego Chrząszczewskiego), s. 163-164
  3. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 396, 399, 448.
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 87, 823.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 364.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 295.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 422.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 333.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 416.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 285.
  11. ↑ Jerzy Podoski, Karabinki małokalibrowe i ich użycie, wyd. 1926, polona.pl [dostęp 2019-07-23].
  12. ↑ Jerzy Podoski, A.B.C. strzelania, wyd. 1929, polona.pl [dostęp 2019-07-23].
  13. ↑ Zestawienie medali i medalistów Igrzysk Olimpijskich, mistrzostw świata, mistrzostw Europy w strzelectwie sportowym. [dostęp 2018-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-18)].
  14. ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. ↑ M.P. z 1932 r. nr 62, poz. 80 „za zasługi na polu sportu strzeleckiego” - jako Jerzy Podolski.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Poland badge.jpg
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
PL Epolet kpt.svg
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).