Jerzy Podracki

Jerzy Podracki (ur. 1942) – polski językoznawca, polonista^[1].

W 1965 r. ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskując tytuł magistra. W tymże roku rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną na Uniwersytecie Warszawskim, początkowo jako asystent, później jako adiunkt i docent. W 1971 r. obronił rozprawę doktorską pt. Z historii rozwoju polskiej teorii i praktyki syntaktycznej, od O. Kopczyńskiego do A. Małeckiego. Profesorem nadzwyczajnym stał się 1 czerwca 1992, profesorem zwyczajnym zaś został mianowany w 2005 r.^[1]

W swojej działalności naukowej koncentrował się pierwotnie na zagadnieniach składni i historii językoznawstwa polskiego oraz dydaktyki języka polskiego. Później poświęcił się problematyce kultury języka i zróżnicowania współczesnej polszczyzny^[1].

Wybrana twórczość

• Koncepcje składniowe w gramatykach języka polskiego (Warszawa 1982)
• Konstrukcje złożone w gramatykach języka polskiego (Warszawa 2007)
• Polszczyzna płata nam figle. Poradnik językowy dla każdego (1993, II wyd. 1996)
• Jak się mówi…? Jak się pisze…? Poradnik językowy dla dziennikarzy (Warszawa 2007)

Przypisy