Jerzy Remer

Jerzy Ludwik Remer

Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1888 Zator
Data i miejsce śmierci	16 lutego 1979 Toruń
Zawód, zajęcie	historyk sztuki, konserwator zabytków
Odznaczenia

Jerzy Ludwik Remer (ur. 16 kwietnia 1888 w Zatorze^[1], zm. 16 lutego 1979 w Toruniu) – polski historyk sztuki i konserwator zabytków, generalny konserwator zabytków w latach 1930–1937, dyrektor Muzeum Okręgowego w Toruniu w latach 1947–1971.

Życiorys

Syn Edwarda, kasjera dóbr Potockich i Marii z Grychowskich. W latach 1899–1907 uczył się w Gimnazjum Realnym w Wadowicach. W 1914 ukończył historię sztuki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W zawodzie konserwatora zabytków praktykował w Paryżu^[2], uczęszczał na 31. specjalistyczny kurs muzeologiczno-konserwatorski w Ecole du Louvre. Od początku niepodległej RP pracował w urzędach konserwatorskich – najpierw w Częstochowie i w Kielcach, a później w Wilnie^[1].

Od 1930 był generalnym konserwatorem zabytków. Został odsunięty ze stanowiska w 1937 i przeniesiony do Krakowa, kiedy sprzeciwił się zamierzonemu zakupowi i wywiezieniu do Warszawy późnogotyckiego poliptyku św. Jana Jałmuźnika z klasztoru Augustianów w Krakowie^[3]. W okresie międzywojennym pracował w kilku organizacjach, zajmujących się ochroną zabytków: Towarzystwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości, Polskim Związku Historyków Sztuki, Towarzystwie Ochrony Sztuki Ludowej, Polskim Towarzystwie Krajoznawczym oraz w Międzynarodowej Komisji Zabytków Historycznych^[4]. W latach 1931–1932 był redaktorem czasopisma Ziemia^[5].

W latach 1938–1939 był konserwatorem zabytków w województwie warszawskim (od 1 listopada 1938^[6]) i białostockim. W czasie wojny mieszkał i pracował w Warszawie, po wojnie był wojewódzkim konserwatorem zabytków w pomorskim urzędzie wojewódzkim w Bydgoszczy. W 1947 został dyrektorem Muzeum Okręgowego w Toruniu i był nim do 1971, pracował także w tamtejszym Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, do którego sprowadził go wraz z innymi intelektualistami lwowskimi i wileńskimi Ludwik Kolankowski^[7].

Działał w Stronnictwie Demokratycznym, zasiadając w jego Wojewódzkim Komitecie w Bydgoszczy. Zasłużony członek SD^[8]. W 1966 otrzymał nagrodę państwową II stopnia^[9].

Zmarł w 1979 w Toruniu, został pochowany na miejscowym Cmentarzu św. Jerzego.

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (29 października 1947)^[10]
• Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie, w tym: 9 listopada 1931^[11], 15 listopada 1946^[12])
• Medal Niepodległości (4 listopada 1933)^[13]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)^[14]
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
• Odznaka „Zasłużonemu Działaczowi Stronnictwa Demokratycznego”
• Złota Odznaka (nr 1) „Za Opiekę nad Zabytkami”
• Złota Odznaka PTTK
• Medal „Za Szczególne Zasługi dla Rozwoju Województwa Bydgoskiego”
• Medal „Za Zasługi dla Województwa Toruńskiego”
• Medal „Za Zasługi w Upowszechnianiu Kultury”
• Medal „Za Zasługi Położone dla Rozwoju Uniwersytetu Mikołaja Kopernika”
• Złota Odznaka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika

Przypisy

Bibliografia

• Janina Mazurkiewicz, Remer Jerzy, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wydaw. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.
• Jan Raczkowski o ukrywaniu prof. Jerzego Remera. sprawiedliwi.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-30)]..