Jerzy Robert Adamski

Jerzy Robert Adamski
Data i miejsce urodzenia

18 kwietnia 1897
Bóbrka

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 1978
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

urzędnik

Miejsce zamieszkania

Sanok

Narodowość

polska

Rodzice

Emilia, Robert

Małżeństwo

Maria z d. Brzozowska

Krewni i powinowaci

Tadeusz Adamski (brat), Franciszek Ksawery Brzozowski (teść), Wacław Brzozowski i Władysław Brzozowski (szwagrowie)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi

Jerzy Robert Emil Adamski (ur. 18 kwietnia 1897 w Bóbrce, zm. 23 czerwca 1978 w Krakowie) – żołnierz Legionów Polskich, porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego II RP, urzędnik samorządowy II Rzeczypospolitej związany z Sanokiem.

Rodzinny dom Brzozowskich w Sanoku

Życiorys

Jerzy Robert Emil Adamski urodził się 18 kwietnia 1897 w Bóbrce[1][2][3][4]. Był synem Emilii z domu Skarbek-Malczewskiej i Roberta (notariusz w Sanoku)[5][1]. Miał starszego brata Tadeusza[5] i siostrę[6][7].

Podczas I wojny światowej od 15 maja 1915 służył w szeregach Legionów Polskich[8]. Był żołnierzem 1 pułku ułanów i 1 pułku artylerii w składzie II Brygady[6][7][8]. Później służył w Polskim Korpusie Posiłkowym w Przemyślu i w Szkole Podchorążych[8]. Dosłużył stopnia starszego szeregowego[8]. W szeregach Legionów służył także jego starszy brat Tadeusz, który poległ w szarży ułanów II Brygady pod Rokitną 13 czerwca 1915[5][9].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego i uczestniczył w działaniach podczas wojny polsko-ukraińskiej: w styczniu 1919 był sekcyjnym oddziału sztabowego gen. Tadeusza Rozwadowskiego, a w kwietniu 1919 był palaczem pociągu pancernego „Odsiecz 1”, funkcjonującego na froncie galicyjskim[8]. Według Pawła Kosiny był dowódcą pociągu pancernego podczas odsieczy Lwowa i wówczas został ranny, a wskutek tego trwałym inwalidą wojennym[6][7][10][9]. Według wersji przekazanej przez rodzinę od 1919 do 1920 był porucznikiem 24 pułku artylerii polowej[7]. Został zweryfikowany w stopniu porucznika rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[11][6]. W 1923 był oficerem rezerwowym 24 p.a.p. z Jarosławia i był wówczas żołnierzem niezdolnym do służby wojskowej[12][6]. Działał w Związku Legionistów Polskich[8].

W 1929 podjął pracę w państwowej służbie cywilnej[2]. Od 13 listopada 1930 był sekretarzem w starostwie powiatu sanockiego[2]. Przez lata był sekretarzem sanockich starostów, początkowo Romuald Klimowa, później Bolesława Skwarczyńskiego (od 1932), Wojciecha Buciora (1936-1939)[10]. Był ziemianinem[9]. W 1938 został mianowany członkiem Okręgowej Komisji Wyborczej nr 77 w Sanoku przed wyborami parlamentarnymi w 1938[13].

30 października 1927 poślubił Marię Teklę Józefę Brzozowską (1893-1975)[1][14], córkę Franciszka Ksawerego Brzozowskiego (sędzia w Sanoku), siostrę oficerów Wojska Polskiego, Wacława i Władysława Brzozowskich[9]. Przejął rodzinny dom Korab-Brzozowskich w Sanoku, który znajduje się pod obecnym adresem ulicy Henryka Sienkiewicza 15 (do 1939 pod numerem 9[15]), położony pomiędzy ulicami Henryka Sienkiewicza, ulicy Juliusza Słowackiego[16][17][10][18] i Grunwaldzką w Sanoku (w przeszłości była to ulica Bartosza Głowackiego[19]).

W okresie PRL był sekretarzem Komitetu Miejskiego Stronnictwa Demokratycznego w Sanoku[6][7]. W swoim domu założył własne „Biuro pisania podań”[18].

Zmarł 23 czerwca 1978 w Krakowie[6][7][20]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie 28 czerwca 1978 (kwatera, XXXIV, rząd 10, miejsce 4), gdzie trzy lata wcześniej spoczęła jego żona[6][20][7].

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 171.
  2. ↑ a b c Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r.. Lwów: 1931, s. 43.
  3. ↑ Jerzy Robert Adamski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-09-07].
  4. ↑ Jerzy Adamski. niezwyciezeni1918-2018.pl. [dostęp 2019-11-12].
  5. ↑ a b c Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Tadeusz Adamski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-11-12].
  6. ↑ a b c d e f g h i j k Jerzy Robert Adamski. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 143, s. 6, 26 czerwca 1978. 
  7. ↑ a b c d e f g h i j Jerzy Robert Adamski. jbc.bj.uj.edu.pl. [dostęp 2022-06-15].
  8. ↑ a b c d e f Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Jerzy Adamski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-12)].
  9. ↑ a b c d Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 51. ISBN 83-924210-0-0. Paweł Kosina. Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele (cz. 4). „Góra Przemienienia”. Nr 25 (149), s. 20, 18 czerwca 2006. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. 
  10. ↑ a b c Sanockie dworki. W: Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 214-215. ISBN 83-909787-0-9.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 853.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 762.
  13. ↑ Dział urzędowy. 151. Ogłoszenie. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 245, 23 września 1938. 
  14. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Maria Adamska. rakowice.eu. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  15. ↑ Książka telefoniczna. 1939. s. 706. [dostęp 2015-07-29].
  16. ↑ Wojciech Sołtys. Pół wieku sanockiego górnictwa naftowego. „Rocznik Sanocki”. Tom VII, s. 22, 1995. ISSN 0557-2096. 
  17. ↑ Edward Zając. Zostało ich tak niewiele. „Gazeta Bieszczadzka”, s. 8, Nr 9 (136) z 9 maja 1997. 
  18. ↑ a b Janusz Szuber: Mojość. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2005, s. 6. ISBN 83-919470-8-4.
  19. ↑ Skorowidz powiatu sanockiego. Wydany na podstawie dat zebranych w roku 1911. Sanok: 1911, s. 42.
  20. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Jerzy Adamski. rakowice.eu. [dostęp 2019-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  21. ↑ M.P. z 1931 r. nr 287, poz. 381.

Media użyte na tej stronie