Jerzy Rutowicz

Jerzy Bohdan Rutowicz
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1928
Łódź

Data i miejsce śmierci

3 lutego 2018
Warszawie

Zawód

producent filmowy

Współmałżonek

Iza Rutowicz

Lata aktywności

od 1955

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Jerzy Rutowicz (ur. 7 czerwca 1928 w Łodzi, zm. 3 lutego 2018 w Warszawie[1] lub w Legionowie[2]) – polski kierownik produkcji i producent filmowy.

Życiorys

Studiował w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie[3]. W 1951 roku Rutowicz podjął pracę w administracji w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi. Następnie rozpoczął pracę w Zespole Autorów Filmów Fabularnych w Warszawie, Zjednoczonych Zespołach Realizatorów Filmowych oraz Przedsiębiorstwie Realizacji Filmów w Warszawie.

Karierę w przemyśle filmowym rozpoczął jako kierownik zdjęć w połowie lat 50 w Godzinach nadziei w reżyserii Jana Rybkowskiego. Później swoich sił próbował we współpracy realizatorskiej, reżyserskiej oraz jako II kierownik produkcji. Pracował przy ponad 80 produkcjach filmowych i telewizyjnych. Wśród nich znalazły się takie dzieła jak Pociąg[4] i Faraon Jerzego Kawalerowicza, Do widzenia, do jutra Janusza Morgensterna, Zaduszki Tadeusza Konwickiego, a potem – Nie ma mocnych i Kochaj albo rzuć.

W 1966 roku razem z Jerzym Bossakiem, Wandą Jakubowską, Janem Rybkowskim i Jerzym Kawalerowiczem stworzył Stowarzyszenie Filmowców Polskich. W latach 1987–89 był członkiem Komitetu Kinematografii. Od 1986 pełnił funkcję dyrektora Zespołów Polskich Producentów Filmowych.

Od 1997 był właścicielem firmy producenckiej Rutowicz Films Lamberts.

Życie prywatne

Jego żoną była Iza Irena Rutowicz[5] – kostiumolog[6]. Brat operatora filmowego Wiesława Rutowicza, stryj aktora Rafała Rutowicza.

Filmografia

Kierownik zdjęć

Współpraca produkcyjna

  • 1956: Wraki
  • 1962: Mandrin, Le bandit gentilhomme
  • 1999: Sturmzeit

Kierownictwo produkcji II

Obsada aktorska

  • 1958: Orzeł (jako oficer estoński)

Kierownik produkcji

  • 2009: Whisky z mlekiem
  • 2011: Kontrigra (tytuł oryginalny: Контригра)

Współpraca realizatorska

  • 1969-1971: Wyzwolenie (ros. Освобождение; Oswobożdienije)

Współpraca reżyserska

  • 1991: Dzieci Bronsteina (tytuł oryginalny: Bronsteins Kinder)

Organizacja zdjęć

  • 2004: Dywersant

Nagrody i odznaczenia

W 1989, jako dyrektor "Zespołów Filmowych" – producenta filmu, otrzymał Europejską Nagrodę Filmową "Felixa" za "Krótki film o zabijaniu"[7][8].

Wyróżniony Nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne w 2013[9][10].

Za swoją pracę został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Rutowicz nie żyje. Miał 89 lat. wp.pl. [dostęp 2018-02-05].
  2. ↑ Nie żyje Jerzy Rutowicz. Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2018. [dostęp 2018-02-05].
  3. ↑ Waldemar Kulesza: Encyklopedia Kto jest kto? : Polska 1992–93. s. 299.
  4. ↑ Łukasz Figielski, Bartosz Michalak: Prywatna historia kina polskiego. Wydawn. słowo/obraz terytoria, 2005, s. 162. ISBN 83-89405-53-9.
  5. ↑ 45 lat filmu „Sami swoi” (pol.). Express-Miejski.pl, 2012-08-27. [dostęp 2018-02-07].
  6. ↑ Iza Irena Rutowicz w bazie filmpolski.pl
  7. ↑ Stowarzyszenie Filmowców Polskich: Nie żyje Jerzy Rutowicz. 2018-02-07. [dostęp 2018-02-13].
  8. ↑ Waldemar Kulesza: Encyklopedia Kto jest kto?: Polska 1992-93. New Age Studio, 1992, s. 299. ISBN 83-900841-0-4.
  9. ↑ Laureaci Nagród Stowarzyszenia Filmowców Polskich 2013. Nagroda Specjalna dla Stanisława Janickiego!. 2013-12-19. [dostęp 2018-02-05].
  10. ↑ Nagrody Stowarzyszenia Filmowców Polskich 2013 przyznane (pol.). Culture.pl, 2013-12-19. [dostęp 2018-02-05].

Bibliografia

  • Waldemar Kulesza: Encyklopedia Kto jest kto? : Polska 1992-93. Warszawa: New Age Studio, 1992, s. 418. ISBN 83-900841-0-4.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie