Jerzy Rychłowski
major dyplomowany pilot obserwator | |
Data i miejsce urodzenia | 19 lutego 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 25 kwietnia 1929 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1916–1929 |
Siły zbrojne | |
Formacja | Kaiserliche Marine (1916–1918), |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jerzy Leon Wojciech Rychłowski (ur. 19 lutego 1897 w Poznaniu, zm. 25 kwietnia 1929 w Miechowicach[1][2]) – major dyplomowany pilot-obserwator Wojska Polskiego.
Życiorys
Był synem Zygmunta Rychłowskiego h. Nałęcz i Michaliny z Modlibowskich h. Dryja[3]. W 1916 roku, po ukończeniu Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, został wcielony do Cesarskiej Marynarki Wojennej (niem. Kaiserliche Marine). Po ukończeniu kursu obserwatorów pełnił służbę w lotnictwie morskim (niem. Marinefliegerkräfte) między innymi na stanowisku dowódcy eskadry dalekiego rozpoznania. Awansował na porucznika. Służbę zakończył w listopadzie 1918 roku, w czasie rewolucji w Niemczech.
Służbę w Wojsku Polskim rozpoczął w 1918 roku jako referent w Sekcji Marynarki Ministerstwa Spraw Wojskowych. W okresie od czerwca 1919 roku do marca 1920 roku był oficerem ordynansowym Naczelnego Wodza i Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. W międzyczasie odbył przeszkolenie we Francuskiej Szkole Pilotów w Warszawie. 30 stycznia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920 roku i 14. lokatą w korpusie morskim[4]. Wiosną 1920 roku objął dowództwo ORP „Pomorzanin”, pierwszego okrętu polskiej Marynarki Wojennej. W sierpniu 1920 roku, w przełomowym momencie wojny z bolszewikami pełnił służbę na stanowisku oficera operacyjnego sztabu Grupy „Zegrze”. Jego bezpośrednim przełożonym (szefem sztabu) był wówczas Karol Korytowski. W październiku 1920 roku objął dowództwo dywizjonu monitorów rzecznych w Toruniu, a w lutym 1921 roku został przeniesiony na stanowisko starszego oficera na ORP „Komendant Piłsudski” (dowódcą okrętu był wspomniany już Karol Korytowski). Od marca 1921 roku do listopada 1922 roku był referentem w Departamencie Spraw Morskich Ministerstwa Spraw Wojskowych i w Biurze Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie.
Pod koniec listopada 1922 roku został przeniesiony do korpusu oficerów aeronautyki, przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie i wyznaczony na stanowisko dowódcy dywizjonu ćwiczebnego[5][6]. Wkrótce został przeniesiony do Szkoły Pilotów w Bydgoszczy, a następnie Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu. W kwietniu 1923 roku uzyskał dyplom pilota i powrócił do 1 pułku lotniczego na stanowisko oficera taktycznego. Z dniem 1 listopada 1924 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego[7]. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 31. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[8]. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu (od kwietnia 1927 roku w Dęblinie) na stanowisko dyrektora nauk[9]. Komendantem szkoły, która 1928 roku została przemianowana na Szkołę Podchorążych Lotnictwa, był pułkownik Roman Florer.
W kwietniu 1929 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 3 pułku lotniczego w Poznaniu-Ławicy[10]. Obowiązków na tym stanowisku nie zdążył objąć. Zginął 25 kwietnia 1929 roku w katastrofie lotniczej razem z kapitanem pilotem-obserwatorem Stanisławem Wojciechem Pawłowskim. Obaj lotnicy wystartowali w Dęblinie w czasie burzy śnieżnej. W czasie lotu stracili orientację i byli zmuszeni lądować. W trakcie lądowania samolot skapotował i zsunął się z brzegu do Wisły[2]. Według autorów Ku Czci Poległych Lotników ... katastrofa miała miejsce w pobliżu miejscowości Miechowice, w ówczesnym powiecie gostynińskim[11].
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928)[12]
- Krzyż Oficerski Orderu Orła Białego (1929, Jugosławia)[13]
- Odznaka Pilota (1928, Włochy)[14]
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 6.07.1929 r., s. 224.
- ↑ a b Szczegóły wstrząsającej katastrofy lotniczej. Dwaj wybitni oficerowie ponieśli śmierć wskutek kwietniowej śnieżycy.. „Echo”. Rok V (nr 99), s. 1, 1929-04-26. Franciszek Probst – red. naczelny. Łódź: Władysław Stypułkowski. [dostęp 2014-02-19].
- ↑ Jerzy Leon Wojciech Rychłowski z Ostrowa h. Nałęcz, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-05-20] .
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 19.02.1920 r. W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku.
- ↑ Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 355-356.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 43 z 11.11.1922 r. w listopadzie 1922 roku został przydzielony do Biura Ścisłej Rady Wojennej, jako kapitan rezerwy 1 Pułku Lotniczego zatrzymany w służbie czynnej.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 112 z 23.10.1924 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 42 z 11.10.1926 r.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 9 z 27.04.1929 r., s. 123.
- ↑ Natomiast część ówczesnej prasy sytuowała miejsce wypadku w pobliżu Garwolina.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk Nr 19/1929, s. 362
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 21 marca 1928 r.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Samolot wojskowy utonął w Wiśle razem z dwoma oficerami-lotnikami, Dziennik Poznański Nr 98 z 27 kwietnia 1929 r. s. 3.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
War Ensign of the en:German Empire from 1903-1919 (correction of date shown on image which shows 1918). Based on image of coat of arms at [1]. Currently unable to add further details for crown or further details to sceptor due to lack of high-quality images of the coat of arms.
Baretka: Order Białego Orła – Oficer – Królestwo Serbii / Królestwo SHS / Królestwo Jugosławii.
Jerzy Wojciech Rychłowski w roku 1926 – mjr pil., absolwent Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie