Jerzy Sawa-Sawicki
 podpułkownik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | 5 Pułk Piechoty Legionów |
| Stanowiska | dowódca pułku piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small} | |
Jerzy Sawa-Sawicki (ur. 7 stycznia 1886 w Reginpolu, zm. 10 listopada 1922 w Łomży[1]) – działacz socjalistyczny i niepodległościowy, żołnierz I Brygady Legionów Polskich, podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Jerzy Sawicki urodził się w Reginpolu, w powiecie orszańskim guberni mohylewskiej. Studiował w Morskiej Szkole Inżynieryjnej w Kronsztadzie, a następnie na Politechnice Lwowskiej.
W czasie studiów we Lwowie został członkiem PPS i jej Organizacji Bojowej. Brał udział wraz z Piłsudskim, Sławkiem, Prystorem, Arciszewskim i Gibalskim w akcji pod Bezdanami w 1908 roku. Następnie należał do Związku Walki Czynnej oraz Związku Strzeleckiego, gdzie ukończył kurs oficerski.
W momencie wybuchu I wojny światowej Sawicki znalazł się w organizowanych przez Piłsudskiego oddziałach. Został mianowany dowódcą I plutonu 2 kompanii III baonu. Już w pierwszych swych nominacjach oficerskich został mianowany podporucznikiem[2]. Prawdopodobnie 2 listopada został mianowany dowódcą 1 kompanii V baonu, a 5 marca 1915 awansowany na porucznika. Uczestniczył w całym szlaku bojowym I Brygady, m.in.w czasie bitwy pod Łowczówkiem w grudniu 1914 został ranny.
W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został zwolniony z Legionów i internowany w Beniaminowie. Od 20 kwietnia 1918 roku służył w Polskiej Sile Zbrojnej. 6 sierpnia został awansowany do stopnia kapitana.
W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. 27 grudnia 1918 został przeniesiony z 1 pułku piechoty do 32 pułku piechoty[3], a wkrótce potem do 33 pułku piechoty, w którym najpierw dowodził baonem (awansując na majora), a od 18 maja 1920 roku objął jego dowództwo. W okresie od 20 czerwca 1920 roku przez miesiąc dowodził XV Brygadą Piechoty. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika z dniem 1 kwietnia 1920, w piechocie, w „grupie byłych Legionów Polskich”. Po zakończeniu wojny z bolszewikami zachował dowództwo pułku.
Zmarł na atak serca 10 listopada 1922 w swoim pułku w Łomży. Został pochowany na cmentarzu parafialnym rzymskokatolickim przy ul. Mikołaja Kopernika w Łomży[4].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1921)[5]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – pośmiertnie (19 grudnia 1930, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)[6]
- Krzyż Walecznych (1921)[7]
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 46 z 23 listopada 1922 roku, s. 850.
- ↑ Marek Piotrowicz: Pierwsze nominacje oficerskie w 1 Pułku Piechoty Legionów podczas postoju oddziałów Komendanta Piłsudskiego w Jakubowicach - 9.X.1914 r.. [dostęp 2008-07-26]. (pol.). Oleandry nr 14, Kielce, grudzień 2004.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych z 18 stycznia 1919 r. Nr 5, poz. 214.
- ↑ Mogiła indywidualna oficera WP z 1922 r. napis na grobie głosi "Św.P. Jerzy Sawa-Sawicki Podpułkownik, D-ca 33 p.p. Zmarł dnia 10-XI 1922 r. żył lat 36 Kochanemu dowódcy podoficerowie".
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2795 z 26 marca 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 13, poz. 410
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
- ↑ „Za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”; Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z 12 lipca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1209)
Bibliografia
- Tadeusz Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1934
- Wiktor Krzysztof Cygan, Słownik biograficzny oficerów Legionów Polskich. T. 2. Gryf, Warszawa 1998.
- Anatol Minkowski, Ś. p. ppłk. Jerzy Sawicki w. Polska Zbrojna nr 320 1922 r str 4-5
Media użyte na tej stronie
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).