Jerzy Sieradzki

Jerzy Sieradzki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia17 kwietnia 1899
Lwów
Data i miejsce śmierci7 listopada 1918
Lwów
Narodowośćpolska
RodziceWłodzimierz, Karolina
Krewni i powinowaciAleksandra (siostra)
Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Jerzy Sieradzki (ur. 17 kwietnia 1899 we Lwowie, zm. 7 listopada 1918 tamże) – polski student, Orlę Lwowskie.

Życiorys

Urodził się 17 kwietnia 1899 we Lwowie[1]. Był jedynym synem Włodzimierza Sieradzkiego (1880-1941, lekarz, profesor i rektor Uniwersytetu Jana Kazimierza, ofiara mordu profesorów lwowskich) i Karoliny (Liną) z domu Zaremba (1878-1955)[1][2][3]. Miał siostrę Aleksandrę (1900-1978, żona kapitana Wojska Polskiego Kazimierza Nieżychowskiego[4]. Studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechnice Lwowskiej[1][2].

U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 jako ochotnik brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[1][5]. Przebywał w załodze polskiej, która 4 listopada zajęła Pałac Sapiehów[5]. 7 listopada 1918 nieostrożnie wychylił się poza pałac został śmiertelnie trafiony w głowę strzałem pochodzącym z zajmowanej przez nieprzyjaciela Cytadeli (położej powyżej)[5][6][7].

Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera V, miejsce 298)[8] (według innej wersji w kwaterze XI, miejsce 748[1]).

Zarządzeniem prezydenta RP Ignacego Mościckiego z 4 listopada 1933 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości za pracę w dziele odzyskania niepodległości[9].

Uchwałą Rady Miasta Lwowa z listopada 1938 jednej z ulic we Lwowie nadano imię Jerzego Sieradzkiego[10].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Piotr W. Kochański: Jerzy Sieradzki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2019-12-10]. za: Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław / Warszawa / Kraków: Ossolineum, 1990, s. 372.
  2. ↑ a b Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI-22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: ok. 1919, s. 197.
  3. ↑ Włodzimierz Sieradzki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-12-12].
  4. ↑ Kazimierz Nieżychowski herbu Pomian. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-12-12].
  5. ↑ a b c Tadeusz Szumowski: Pałac Sapiehów. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 479. ISBN 83-85218-56-4.
  6. ↑ Adam Świeżawski: II odcinek w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 505. ISBN 83-85218-56-4.
  7. ↑ Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934, s. 782.
  8. ↑ W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 48.
  9. ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
  10. ↑ Symboliczne nadanie nazw związanych z Obroną Lwowa szeregowi ulic we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 265, s. 2, 22 listopada 1938. 

Media użyte na tej stronie