Jerzy Sosnkowski

Jerzy Sosnkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 października 1894
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1945?
Argentyna

Zawód, zajęcie

architekt, projektant wnętrz, pisarz

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Jerzy Sosnkowski (ur. 23 października 1894 w Warszawie, zm. 1945[1] lub później[2] w Argentynie[1]) – polski architekt, projektant wnętrz i pisarz.

Życiorys

Urodził się 23 października[1] 1894[1][3] roku w Warszawie[1], w rodzinie Józefa Bogdana Sosnkowskiego h. Godziemba (1832–1896) i Zofii z Drabińskich (1858–1938)[4][5]. Jego bratem był generał Kazimierz Sosnkowski[3]. W latach 1913–1914 był członkiem Związku Strzeleckiego we Lwowie[4]. Podczas I wojny światowej, w latach 1914–1917, służył w 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich[3][4]. W latach 1918–1923 służył w pułku swoleżerów i 7 Pułku Ułanów Wojska Polskiego. Zaprojektował buławę marszałkowską, którą otrzymał Ferdinand Foch, gdy nadano mu tytuł Marszałka Polski[3].

W latach 20. XX w. pełnił funkcję inspektora artystycznego Zarządu Miejskiego w Warszawie[1][6]. W 1927 roku należał do kierownictwa konkursów zorganizowanych w ramach Międzynarodowej Wystawy Sztuki Kinematograficznej w Warszawie[7]. W 1929 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[8], po czym wraz z Juliuszem Żórawskim zaprojektował budynek kina „Atlantic” w Warszawie[8]. Był członkiem warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich[1]. Dzięki koneksjom brata realizował zlecenia wojskowe, takie jak budynki mieszkalne dla Funduszu Kwaterunku Wojskowego na Żoliborzu[3], czy w Stanisławowie, Jabłonnie i Górze Kalwarii[6]. Zaprojektował także meble dla Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[6].

Wraz z Czesławem Piaskowskim zaprojektował scenografię do filmu Rycerze mroku (1932)[9], projektował także scenografię teatralną[3]. Wśród jego projektów wnętrz wyróżnia się wnętrze restauracji Żywiec[6], w którym zastosowano opływowe kształty tak w elementach architektonicznych jak i w meblach[3].

Współzałożył pismo „Wnętrze”[8], którego był redaktorem naczelnym[1][6]. Jego felietony, m.in. o architekturze i przestrzeni miejskiej[10][11], pojawiały się w „Kurierze Warszawskim”[6]. Sosnkowski tworzył ilustracje i reportaże dla „Tygodnika Ilustrowanego” i „Naokoło Świata”[6]. Prowadził odczyty w radiu[12][13], a także pisał powieści i opowiadania[2]. W swojej twórczości nie stronił od tematów fantastycznych, pisząc o nieodkrytych krańcach świata, czy – w przypadku zbioru opowiadań Żywe powietrze – o geometrycznych potworach, zagrożeniu ze strony istot rozumnych w przestworzach i stworach przypominających postaci z horrorów H.P. Lovecrafta[14]. W tym samym zbiorze nie szczędził ostrza satyry wobec Janusza Meissnera, kpiąc z jego stylu[14]. Z kolei na zamówienie wydawnictwa Książnica-Atlas napisał dwie dydaktyczne czytanki patriotyczne Białe Orlę i Krew ziemi, które znalazły się w antologii dla młodzieży szkolnej[15].

Był mężem Zofii Janickiej[4], z którą miał syna Wacława[5].

Twórczość

projekty

  • kino „Atlantic”, Warszawa (wraz z Juliuszem Żórawskim)[8]
  • Dom Oficerski, Legionowo[1] (1929)[16]
  • Dom Podoficerski Funduszu Kwaterunku Wojskowego, ul. Dymińska 10a, Warszawa (ok. 1935)[1]
  • wnętrze restauracji Żywiec, róg alei Jerozolimskich i ul. Marszałkowskiej, Warszawa[3]
  • wnętrze sklepu Mary Mill[6]
  • meble dla Wyższej Szkoły Wojennej, Warszawa (1933)[6]

publikacje książkowe

za katalogiem Biblioteki Narodowej[2]:

  • 1917: Czerwone wyłogi: szkice i obrazki
  • 1923: Dom filozofów
  • 1925: Auto, Ty i Ja (miłość maszyn) – powieść
  • 1926: Żywe powietrze – nowele
  • 1926: Bosman Finta – nowele
  • 1927: Radjomiłość – nowele

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[17]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Jerzy Sosnkowski, In Memoriam Stowarzyszenie Architektów Polskich [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  2. ↑ a b c Sosnkowski, Jerzy, Biblioteka Narodowa [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  3. ↑ a b c d e f g h Irma Kozina, Polski design, Warszawa: Wydawnictwo SBM, 2015, s. 68–69, ISBN 83-7845-896-2.
  4. ↑ a b c d Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 287. [dostęp 2021-10-18].
  5. ↑ a b Jerzy Sosnkowski, geni_family_tree [dostęp 2021-10-17] (pol.).
  6. ↑ a b c d e f g h i Dariusz Błaszczyk, „Wnętrze” – czasopismo z lat 30. XX w. poświęcone nowoczesnym meblom i projektowaniu wnętrz, IH - Internity Home, 21 lutego 2018 [dostęp 2021-01-23] (pol.).
  7. ↑ Konkursy, „ABC”, 2 (32), polona.pl, 2 lutego 1927, s. 3.
  8. ↑ a b c d Dariusz Błaszczyk, Juliusz Żórawski – przerwane dzieło modernizmu, Warszawa: Wydawnictwo Salix Alba, 2010, s. 64, ISBN 978-83-930937-0-0.
  9. ↑ Rycerze mroku, FilmPolski [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  10. ↑ Jerzy Sosnkowski, Bez pozwolenia, „Kurier Warszawski”, 110 (130), polona.pl, 14 maja 1930, s. 8.
  11. ↑ Jerzy Sosnkowski, Ni to, ni owo, „Kurier Warszawski”, 117 (38), polona.pl, 7 lutego 1937, s. 15-16.
  12. ↑ Z Radjostacji warszawskiej, „Robotnik”, 33 (66), polona.pl, 8 marca 1927, s. 5.
  13. ↑ Program, „Kurier Warszawski”, 109 (328), polona.pl, 29 listopada 1929, s. 8.
  14. ↑ a b Jess Nevins, Horror Fiction in the 20th Century: Exploring Literature's Most Chilling Genre, ABC-CLIO, 2020, s. 73–74, ISBN 978-1-4408-6206-9 (ang.).
  15. ↑ Zofia Budrewicz, Czytanka literacka w gimnazjum międzywojennym: Geneza, struktura, funkcje, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2003, s. 90, 92, ISBN 83-7271-198-4 [dostęp 2021-01-23].
  16. ↑ WSPL Legionowo, wspl-legionowo.pl [dostęp 2021-01-23].
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Jerzy Sosnkowski.jpg
Autor: Brak, Licencja: CC0
Jerzy Sosnkowski - architekt, projektant wnętrz i pisarz