Jerzy Szczakiel
 Gwiazda Jerzego Szczakiela we Władysławowie | ||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 28 stycznia 1949 | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 września 2020 | |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
3. miejsce Jerzy Szczakiel (ur. 28 stycznia 1949 w Grudzicach, zm. 1 września 2020 w Opolu[1]) – polski żużlowiec, pierwszy polski indywidualny mistrz świata, wychowanek Kolejarza Opole.
Kariera
Jerzy Szczakiel jest absolwentem Zespołu Szkół Mechanicznych w Opolu[2]. Karierę żużlową rozpoczął w 1967 w Kolejarzu Opole, z którym był związany przez całą karierę i szybko zaczął odnosić sukcesy w tej dyscyplinie sportu: w 1969 wygrał Turniej o Srebrny Kask, zadebiutował w finale indywidualnych mistrzostw Polski 1969 w Rybniku, które zakończył na 5. miejscu oraz wygrał z Kolejarzem Opole II ligę i awansował do pierwszej ligi, a sezon później zajął z drużyną 3. miejsce w pierwszej lidze.
Rok 1971 był jednym z najlepszych w karierze Jerzego Szczakiela. 11 lipca 1971 na Stadionie Miejskim w Rybniku wraz z Andrzejem Wyglendą zdobył mistrzostwo świata par, na tym samym stadionie zdobył indywidualne wicemistrzostwo Polski oraz zadebiutował w finale indywidualnych mistrzostw świata w szwedzkim Göteborgu, które zakończył na 15. miejscu bez zdobyczy punktowej, a także zajął 3. miejsce w Turnieju o Złoty Kask oraz 2. miejsce w Memoriale Alfreda Smoczyka. Rok później, w 1972 w Lesznie został młodzieżowym indywidualnym wicemistrzem Polski.
2 września 1973 na Stadionie Śląskim w Chorzowie odniósł swój największy sukces w karierze – po 20 biegach finału indywidualnych mistrzostw świata 1973 z 13 punktami niespodziewanie prowadził w tabeli wraz z utytułowanym nowozelandzkim żużlowcem Ivanem Maugerem, w związku z czym o rozstrzygnięciu finałowego turnieju zdecydował dodatkowy bieg, w którym zachodnioniemiecki sędzia Georg Traunspurger zbyt szybko puścił taśmę i na starcie Mauger „zaspał”, jednak na drugim łuku drugiego okrążenia zbliżył się do Szczakiela i zaatakował go od wewnętrznej. Zaliczył jednak upadek, i pomimo iż leżał na torze (wokół niego znajdowało się kilka osób z obsługi technicznej), Szczakiel kontynuował bieg i objechał ostatnie dwa okrążenia i po tych niecodziennych okolicznościach został pierwszym polskim indywidualnym mistrzem świata (w 2010 jego sukces powtórzył Tomasz Gollob[3][4], a w 2019 i 2020, oraz w 2022 Bartosz Zmarzlik). Sukces ten dał Szczakielowi 3. miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1973, w którym zdobył 753 552 głosy.
Potem nie odnosił już większych sukcesów, poza brązowym medalem drużynowych mistrzostw świata 1974 na Stadionie Śląskim w Chorzowie wraz z Janem Muchą, Zenonem Plechem i Andrzejem Jurczyńskim, drugim miejscem Turnieju o Puchar Rybnickiego Okręgu Węglowego 1974 oraz zwycięstwem w Turnieju o Łańcuch Herbowy Miasta Ostrowa Wielkopolskiego 1975. Karierę zakończył w 1979.
Starty w lidze
- Liga polska
- Kolejarz Opole (1967–1979)
Osiągnięcia
Indywidualne Mistrzostwa Świata
Indywidualne Mistrzostwa Polski
- 1969 –
Rybnik – 5. miejsce - 1970 – Gorzów Wielkopolski – 8. miejsce
- 1971 – Rybnik – 2. miejsce
- 1976 – Gorzów Wielkopolski – 6. miejsce
Młodzieżowe Indywidualne Mistrzostwa Polski
- 1970 – 3. miejsce
Inne ważniejsze turnieje
Memoriał Alfreda Smoczyka w Lesznie
Turniej o Puchar Rybnickiego Okręgu Węglowego
- 1969 – 7. miejsce – 7 pkt
- 1970 – 6. miejsce – 9 pkt
- 1973 – 8. miejsce – 9 pkt
- 1974 – 2. miejsce – 13 pkt
Turniej o Łańcuch Herbowy Miasta Ostrowa Wielkopolskiego
- 1975 – 1. miejsce
Po zakończeniu kariery
Po zakończeniu kariery żużlowej próbował swoich sił w roli trenera, od 2002 corocznie na torze w Opolu organizował turniej żużlowy „Mistrz Świata Jerzy Szczakiel zaprasza”. Bez powodzenia kandydował z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego w wyborach samorządowych w 2014 i 2018 do sejmiku województwa opolskiego oraz w wyborach parlamentarnych w 2015 do Sejmu. Jerzy Szczakiel zmarł 1 września 2020 roku. Msza święta pogrzebowa odbyła się w kościele Matki Boskiej Fatimskiej w Opolu-Grudzicach. Żużlowiec został pochowany na cmentarzu parafialnym w Opolu-Grudzicach[5].
Upamiętnienie
Imieniem Jerzego Szczakiela nazwano rondo na skrzyżowaniu obwodnicy Opola i ul. Strzeleckiej.
Na motywach jego biografii powstał film fabularny Poza układem, nakręcony w 1977.
Przypisy
- ↑ Jerzy Szczakiel nie żyje, po-bandzie.com.pl, 1 września 2020.
- ↑ Znani absolwenci, zsm.opole.pl
- ↑ Damian Woźniak, Zdarzyło się 2 września 1973, sportowefakty.pl, 2 września 2009.
- ↑ Łukasz Witczyk, 40 lat temu Jerzy Szczakiel zapisał się w historii żużla, sportowefakty.pl, 2 września 2013.
- ↑ WZRUSZAJĄCY pogrzeb Jerzego Szczakiela. Żegnał go RYK silników i tłumy kibiców [WIDEO I ZDJĘCIA], sport.se.pl [dostęp 2021-05-21].
Linki zewnętrzne
- Jerzy Szczakiel na Speedway.com.pl (ang.)
- Jerzy Szczakiel na Speedwayplus.com (ang.)
- Jerzy Szczakiel na KolejarzOpole.pl
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Autor: Adaś17, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazda Jerzego Szczakiela na Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie