Jerzy Szmit

Jerzy Szmit
Ilustracja
(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Data i miejsce urodzenia

8 września 1960
Olsztyn

Marszałek województwa warmińsko-mazurskiego
Okres

od 1 stycznia 1999
do 14 października 1999

Przynależność polityczna

Akcja Wyborcza Solidarność

Następca

Andrzej Ryński

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności

Jerzy Szmit (ur. 8 września 1960 w Olsztynie) – polski polityk, menedżer, publicysta i samorządowiec. W 1999 marszałek województwa warmińsko-mazurskiego, senator VI kadencji, poseł na Sejm VII kadencji, w latach 2015–2017 podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Geodezji Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie oraz na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1980 współtworzył Niezależne Zrzeszenie Studentów na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. W stanie wojennym został internowany na okres od maja do grudnia 1982. Po 1990 działał w Porozumieniu Centrum, Kongresie Liberalno-Demokratycznym, Unii Polityki Realnej, Unii Wolności (z której wystąpił w 1995), od 1998 w Ruchu Społecznym AWS, a w 2001 w Przymierzu Prawicy, z którego przeszedł do Prawa i Sprawiedliwości.

W latach 1994–1998 był radnym olsztyńskiej rady miasta, następnie do 2002 zasiadał w sejmiku warmińsko-mazurskim. Pracował jako dyrektor generalny Urzędu Wojewódzkiego, kierował olsztyńskimi przedsiębiorstwami, prowadził własną działalność gospodarczą. W 1999 był pierwszym marszałkiem województwa warmińsko-mazurskiego wybranym przez koalicję AWS-UW-PSL, odwołanym w tym samym roku w związku z rozpadem tej koalicji. W wyborach parlamentarnych w 2001 bezskutecznie kandydował do Senatu z ramienia Bloku Senat 2001.

Kieruje regionalną Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową, pracuje jako wykładowca w Wyższej Szkole Informatyki i Ekonomii TWP w Olsztynie. Działa w kilku stowarzyszeniach („Mała Ojczyzna”, „PRO PATRIA”, Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego). Jest autorem książki Między wielką a małą ojczyzną.

Był międzynarodowym obserwatorem w czasie wyborów prezydenckich na Ukrainie w 2004. Ubiegał się o stanowisko prezydenta Olsztyna w 2002 (przegrywając w II turze z Czesławem Małkowskim) oraz w 2006 (zajmując drugie miejsce również za Czesławem Małkowskim, wybranym ponownie już w I turze). W wyborach parlamentarnych w 2005 z ramienia Prawa i Sprawiedliwości uzyskał mandat senatora VI kadencji w okręgu olsztyńskim. W Senacie był przewodniczącym Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Publicznej. W wyborach w 2007 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję.

W lipcu 2008 został prezesem klubu piłkarskiego Stomil Olsztyn. Po niespełna dwóch miesiącach zrezygnował z pełnienia tej funkcji.

W 2009 w przedterminowych wyborach zarządzonych w związku z odwołaniem w referendum Czesława Małkowskiego po raz trzeci ubiegał się o urząd prezydenta Olsztyna. Odpadł w pierwszej turze, zajmując trzecie miejsce. Poparł Piotra Grzymowicza w drugiej turze wyborów, a po jego zwycięstwie został mianowany na stanowisko zastępcy prezydenta odpowiedzialnego za edukację, sport, pomoc społeczną i służbę zdrowia. W 2010 kolejny raz bezskutecznie ubiegał się o urząd prezydenta miasta, uzyskując mandat radnego Olsztyna[1], wkrótce odszedł też z zajmowanych stanowisk we władzach miejskich.

W wyborach w 2011 został wybrany do Sejmu. Kandydował jako lider listy PiS w okręgu olsztyńskim, dostał 17 234 głosy[2]. Bez powodzenia kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014[3]. W 2009 i 2015 utracił prawo jazdy w związku z przekroczeniem liczby punktów za wykroczenia drogowe[4]. Nie wystartował w wyborach parlamentarnych w 2015.

20 listopada tego samego roku powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa[5]. 29 września 2017 podał się do dymisji, którą premier Beata Szydło przyjęła[6]. 4 stycznia 2018 został powołany na członka zarządu przedsiębiorstwa PKP Telkol[7]. Rada nadzorcza odwołała go z zarządu spółki 22 czerwca 2020[8]. W październiku tego samego roku został powołany w skład rady nadzorczej Banku Gospodarstwa Krajowego[9].

Był też pełnomocnikiem okręgu olsztyńskiego PiS, funkcję tę pełnił do 2022[10].

Odznaczenia

W 2017 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[11].

Przypisy

  1. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2015-06-04].
  2. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2015-06-04].
  3. ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-06-04].
  4. ↑ Dwukrotnie tracił prawo jazdy. W rządzie PiS zajmie się... transportem drogowym. wprost.pl, 20 listopada 2015. [dostęp 2015-11-20].
  5. ↑ Jerzy Szmit wraca do gry. Będzie wiceministrem. wyborcza.pl, 19 listopada 2015. [dostęp 2015-11-19].
  6. ↑ Jerzy Szmit podał się do dymisji. Szydło ją przyjęła. money.pl, 29 września 2017. [dostęp 2017-09-29].
  7. ↑ Zarząd w komplecie – nowy członek Zarządu PKP Telkol. telkol.pl. [dostęp 2018-01-10].
  8. ↑ Michał Szymajda: Duże zmiany w zarządzie PKP Telkol. rynek-kolejowy.pl, 22 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-22].
  9. ↑ Prezes Jerzy Szmit członkiem rady nadzorczej BGK. pisolsztyn.org.pl, 9 października 2020. [dostęp 2021-07-25].
  10. ↑ Tomasz Kurs: Czarna godzina Jerzego Szmita. Iwona Arent pokieruje okręgiem olsztyńskim PiS. wyborcza.pl, 28 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-29].
  11. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 1103

Bibliografia

Marszałkowie województwa warmińsko-mazurskiego

Media użyte na tej stronie