Jerzy Tomziński

Jerzy Tomziński OSPPE
Jan Tomziński
zakonnik, prezbiter,
generał, przeor,
doktor prawa kanonicznego
Ilustracja
Zdjęcie pamiątkowe z wystawy milenijnej 3 maja 1966 na Jasnej Górze (od lewej: abp Karol Wojtyła, abp Antoni Baraniak, kard. Stefan Wyszyński, abp Bolesław Kominek, inż. arch. Janusz Tofil i gen. paulinów o. Jerzy Tomziński)
Kraj działania

Włochy
Polska

Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1918
Przystajń

Data i miejsce śmierci

14 listopada 2021
Częstochowa

Miejsce pochówku

cmentarz św. Rocha w Częstochowie

Przeor klasztoru paulinów na Jasnej Górze
Okres sprawowania

1952-05-27 27 maja 1952(dts)–
1957-08-01T00:00:00.001 1 sierpnia 1957(dts),
1990–1993-05-08 8 maja 1993(dts)

Generał Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika
Okres sprawowania

1963-07-23 23 lipca 1963(dts)–
1975-06-13 13 czerwca 1975(dts)[1]

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (paulini)

Śluby zakonne

6 sierpnia 1936
Leśna Podlaska

Diakonat

12 lipca 1942
Jasna Góra

Prezbiterat

16 kwietnia 1944
Jasna Góra

Jerzy Tomziński (właściwie Jan Tomziński; ur. 24 listopada 1918 w Przystajni, zm. 14 listopada 2021 w Częstochowie[2]) – polski duchowny rzymskokatolicki, paulin, doktor prawa kanonicznego, kaznodzieja, trzykrotny przeor klasztoru paulinów na Jasnej Górze, dwukrotny generał Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika, prokurator generalny Zakonu przy Stolicy Apostolskiej, uczestnik Soboru Watykańskiego II oraz inicjator modlitwy Apelu Jasnogórskiego, nazywany często legendą Jasnej Góry[3][4].

Życiorys

Jan Tomziński pochodził z rodziny wielodzietnej, będąc synem rolników Piotra i Anny z d. Kulej[a][4]. 1 grudnia 1918 został ochrzczony w kościele Przenajświętszej Trójcy w Przystajni, a następnie przystąpił w nim do pierwszej komunii świętej, a potem do bierzmowania z rąk bp. Teodora Kubiny[5]. W rodzinnej miejscowości Przystajni zetknął się z ojcami paulinami (m.in. o. Pawłem Kosiakiem OSPPE i o. Damianem Sikorskim OSPPE), którzy byli częstymi gośćmi jego rodziny[6]. W atmosferze kultu maryjnego, pielęgnowanego szczególnie przez dziadka zaczęła się jego droga zawierzenia Bożym planom w cierpliwości, łagodności i pokorze[6]. Po ukończeniu z wynikiem bardzo dobrym szkoły powszechnej w rodzinnej miejscowości kształcił się następnie w Gimnazjum im. Augustyna Kordeckiego Zakonu Paulinów na Skałce w Krakowie, gdzie ujawniły się jego zdolności (m.in. muzyczne, grał na skrzypcach, organach i trąbce)[4]. Po ukończeniu gimnazjum, idąc za głosem powołania 5 sierpnia 1935 wstąpił do paulińskiego nowicjatu, przyjmując imię zakonne – Jerzy, który odbył pod kierunkiem o. Stanisława Nowaka OSPPE[4][5]. Po ukończeniu nowicjatu, 6 sierpnia 1936 złożył pierwsze, czasowe śluby zakonne w Leśnej Podlaskiej z rąk o. Piotra Markiewicza OSPPE, po których powrócił do Krakowa, gdzie ukończył państwowe dwuletnie studia licealne, składając 23 maja 1938 egzamin dojrzałości[4][5].

Po maturze, we wrześniu 1938 rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Paulinów w Krakowie, ale z powodu wybuchu 1 września 1939, II wojny światowej kontynuował je na Jasnej Górze, gdzie 12 lipca 1942 złożył profesję wieczystą na ręce o. Augustyna Jędrzejczyka OSPPE[4][5]. 16 kwietnia 1944 z rąk biskupa Kubiny, ordynariusza częstochowskiego przyjął na Jasnej Górze święcenia kapłańskie, po których rozpoczął posługę duchową jako wybitny kaznodzieja i spowiednik, szczególnie młodzieży[4]. Po latach tak mówił o swojej życiowej decyzji[7]:

Wszystko co w życiu mam, zawdzięczam Zakonowi i Jasnej Górze. Ona była moją legitymacją życiową, wszędzie, gdzie byłem czy na soborze, czy w Stanach Zjednoczonych, w różnych europejskich krajach, byłem jako przedstawiciel Sanktuarium. To Jasnej Górze zawdzięczam wszystko. (...) Tu pierwszy raz jako diakon udzieliłem komunii św. mojej mamie, tu otrzymałem święcenia kapłańskie, tu wygłosiłem pierwsze kazanie, rozpocząłem spowiadanie.

W 1945 został mianowany kustoszem jasnogórskiego sanktuarium, czyniąc przygotowania do wielkiej uroczystości poświęcenia narodu polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi w dniu 8 września 1946[4], a wcześniej ceremonie związane z sakrą biskupią Stefana Wyszyńskiego, ordynariusza lubelskiego, późniejszego prymasa Polski i błogosławionego, którego darzył szczególną przyjaźnią, życzliwością i zaufaniem oraz tak go wspominał[8]:

Wydaje mi się, iż znałem go od zawsze. Cieszę się, że był Prymasem Jasnogórskim, że dane mi było działać w jego maryjnej szkole i podejmować wielkie akcje duszpasterskie, które z pewnością pozwoliły przetrwać Kościołowi w Polsce mroki terroru komunistycznego. Przebywając blisko niego, odnosiłem wrażenie, że mam kontakt ze świętym. Podpatrywałem prymasa, bo byłem przekonany, że tak właśnie wygląda święty, i chciałem się od niego wszystkiego uczyć, przede wszystkim świętej cierpliwości i ufności Panu Bogu. Na każdym kroku było widać, że jest człowiekiem zawierzenia i wszystko zanosi do Nieba przez Maryję.

29 stycznia 1949 ówczesny generał zakonu paulinów o. Markiewicz OSPPE mianował go proboszczem, przeorem i kustoszem sanktuarium maryjnego w Leśnej Podlaskiej[4]. Prowadził tam na szeroką skalę pracę duszpasterską, szczególnie wśród młodzieży, tworząc ogniska religijne, działające na polu charytatywno-społecznym[4]. Przyczynił się do modernizacji bazyliki leśniańsko-podlaskiej, inicjując budowę organów, ławek i ambony[4]. W okresie – czasów stalinowskich – zmuszony został 4 października 1951 do zaprzestania swojej działalności i opuszczenia Leśnej Podlaskiej, po prowadzeniu lekcji religii w szkole (co było wtedy zabronione)[9], powracając na Jasną Górę[4]. Tutaj 27 maja 1952 kapituła generalna mianowała go przeorem zakonników jasnogórskich. W czasie jego pierwszego przeoratu zainicjował podjęcie prac konserwatorsko-remontowych na Jasnej Górze, w kaplicy Cudownego Obrazu oraz w Sali Rycerskiej[4]. Ponadto z jego inicjatywy zbudowano 105-głosowe organy w bazylice jasnogórskiej oraz tymczasową dzwonnicę[4]. Dzięki jubileuszom 300-lecia obrony klasztoru przed Szwedami oraz 300-lecia ślubów króla Jana Kazimierza wzmocnił integracyjną rolę Jasnej Góry dla całego narodu polskiego. Zainicjował narodową modlitwę o uwolnienie prymasa kard. Stefana Wyszyńskiego, dając początek tradycji odprawiania Apelu Jasnogórskiego[10][4]. Dzięki wystosowanym przez niego zaproszeniom (około 8000 listów) Jasnogórskie Śluby Narodu 26 sierpnia 1956 zgromadziły prawie milion wiernych, a jego decyzja o przygotowaniu tzw. Obrazu Nawiedzenia, kopii Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej przez prof. Leonarda Torwirta, umożliwiła peregrynację wizerunku po całej Polsce[4].

19 sierpnia 1957 na kapitule generalnej przekazał urząd następcy i wyjechał na specjalistyczne studia do Rzymu na Papieski Uniwersytet Gregoriański z zakresu prawa kanonicznego[4], pod kierunkiem jezuity, późniejszego kardynała Urbano Navarrete, które uwieńczył w 1962 doktoratem[7]. Jednocześnie w Rzymie pełnił obowiązki przeora klasztoru, prokuratora generalnego zakonu paulinów przy Stolicy Apostolskiej, spowiednika sióstr zakonnych[4]. Ponadto był duszpasterzem przy kościele Jezusa Nazareńskiego przy Via dei Barbieri, duszpasterzem Polonii przy kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej w podziemiach bazyliki św. Piotra[4]. Miał zaszczyt podczas swego pobytu we Włoszech 20 września 1962 poznać osobiście stygmatyka i mistyka św. Ojca Pio OFMCap w San Giovanni Rotondo[11]. 25 stycznia 1959 był świadkiem zapowiedzi zwołania Soboru Watykańskiego II przez papieża Jana XXIII, późniejszego świętego oraz świadkiem uroczystego otwarcia Soboru 11 października 1962. 23 lipca 1963 wybrany został na generała zakonu paulinów. Należał do grupy 67 polskich ojców soborowych. Jako generał paulinów uczestniczył w ostatniej, czwartej sesji Soboru trwającej od 14 września do 8 grudnia 1965[4][12]. Przyczynił się do krzewienia kultu obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, przygotowując jej obrazy dla wszystkich członków Soboru Watykańskiego II, które 4 grudnia 1965 rozdał kard. Stefan Wyszyński, biorąc czynny udział w obradach soborowych, po zakończeniu których opracował projekt nowej konstytucji Zakonu, przekazując ją Stolicy Apostolskiej do zatwierdzenia[4]. Pracował również przez 30 lat w Maryjnej Komisji Episkopatu Polski.

Był uczestnikiem wielu koronacji obrazów i figur Matki Bożej. 9 maja 1965 m.in. uczestniczył w koronacji Obrazu Matki Bożej Świętojańskiej – koronacji pierwszej w swoim życiu, dokonanej przez abp. Karola Wojtyłę, późniejszego papieża i świętego, przed kościołem ojców Paulinów w Krakowie na Skałce. Dzięki jego staraniom dokonano koronacji łaskami słynącej figury Matki Bożej Leśniowskiej 13 sierpnia 1967, przez prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego, kard. Karola Wojtyłę i bp. Stefana Barełę[13]. Uczynił przygotowania do uroczystości Tysiąclecia Chrztu Polski w 1966 oraz do koronacji 12 września 1976 Obrazu Matki Bożej Pocieszenia w Biechowie[4]. Tam następnie był duszpasterzem młodzieży przy tamtejszym sanktuarium[4]. W 1970 – jako jasnogórski przeor – wyraził zgodę na realizację na Jasnej Górze filmu historycznego „Potop” w reż. Jerzego Hoffmana[14]. 7 kwietnia 1978 został przewodniczącym do spraw jubileuszu 600-lecia obecności jasnogórskiego wizerunku, poświęcając się pracy wydawniczej oraz organizowanym kongresom mariologicznym, krajowym i zagranicznym[4]. Wkrótce został mianowany kronikarzem jasnogórskim i korespondentem Radia Watykańskiego i Biuletynu Biura Prasowego Sekretariatu Episkopatu Polski, a następnie redaktorem czasopism: „Niedziela” i „Jasna Góra”[4].

W 1990 został po raz trzeci wybrany jasnogórskim przeorem, w wieku 72 lat na trzecią kadencję, przygotowując sanktuarium na VI Światowe Dni Młodzieży[15], po zakończeniu której powrócił do pracy redakcyjnej, a następnie ze względu na podeszły wiek zrezygnował ze zbyt uciążliwej, nadwyrężającej jego siły pracy. Były redaktor naczelny tygodnika katolickiego „Niedziela”, ks. Ireneusz Skubiś tak go scharakteryzował[16]:

Kto zna go bliżej, ten wie, że to człowiek ogromnej modlitwy i pokory, a przy tym zakonnik niezwykle uroczy, dowcipny, przyjazny każdemu, dobry i serdeczny. (...) Zakochany w Matce Bożej Jasnogórskiej, często wyznaje tę miłość z dziecięcą radością i ufnością.

Z okazji jubileuszu (100 lat) Prezydent Polski, Andrzej Duda, 2 września 2018 złożył na jego ręce w tzw. Pokojach Prymasowskich na Jasnej Górze pamiątkowe medale oraz wręczył mu okolicznościowy list gratulacyjny[17][18]. Na Jasnej Górze w dniu jubileuszu (24 listopada) została odprawiona uroczysta msza święta, której przewodniczył generał zakonu o. dr Arnold Chrapkowski OSPPE oraz przeor jasnogórskiego klasztoru o. Marian Waligóra OSPPE, przy udziale m.in. rodziny jubilata[3]. 16 kwietnia 2019 jako jeden z nielicznych paulinów obchodził brylantowy jubileusz, 75-lecie kapłaństwa[19]. 9 listopada 2021 ze względu na pogarszający się stan zdrowia został przewieziony z Jasnej Góry do szpitala im. Rudolfa Weigla w Blachowni[5]. Zmarł w nocy 14 listopada w klasztorze na Jasnej Górze[2][20]. Uroczystości pogrzebowe pod przewodnictwem abp. Stanisława Gądeckiego odbyły się 17 listopada w bazylice jasnogórskiej[5], po czym został pochowany na częstochowskim cmentarzu św. Rocha w mogile ojców paulinów (sektor 65, nr rzędu 1, nr mogiły 1 → śp. Jan Tomziński).

Jego bratanek[21] – ks. Zdzisław Tomziński jest kapłanem w archidiecezji katowickiej[22].

Publikacje

Ojciec Jerzy Tomziński jest autorem, bądź współautorem wielu publikacji dotyczących tematycznie przede wszystkim sanktuarium jasnogórskiego[23]. Niektóre pozycje zostały przetłumaczone i wydane w językach obcych:

  • O. Jerzy Tomziński (słowo wstępne): Konstytucje i dyrektorium generalne zakonu św. Pawła Pustelnika (zakonu paulinów). Częstochowa: 1973. OCLC 749783921.
  • O. Jerzy Tomziński (tł. Danuta Trzaskowska-Grimandi): Częstochowa. Bolonia: CSEO, 1979, seria: CSEO Itinerari. OCLC 451051679.
  • O. Jerzy Tomziński: Jasna Góra. Informator. Wyd. 1. Częstochowa: Wyd. Jasna Góra, 1981. OCLC 749674853.
  • O. Jerzy Tomziński, Zenon Modzelewski, Danuta Szumska, Witold Urbanowicz: Panno Święta co Jasnej bronisz Częstochowy. Paryż: Éditions du Dialogue, 1982. OCLC 69466197.
  • Jan Majdecki (m.in. o. Szczepan Jabłoński, o. Janusz Zbudniewek, o. Jan Golonka, o. Melchior Królik, o. Jerzy Tomziński, o. Józef Rufin Abramek): Jasnogórska Bogurodzica 1382–1982. Wyd. 1. Warszawa: Wyd. Novum, 1982. OCLC 20662283.
  • O. Jerzy Tomziński: Częstochowa. Warszawa: Wydawnictwo Polskie, 1989. OCLC 451051679.
  • O. Jerzy Tomziński (tł. Elżbieta Sadowska, Sylwia Bartkowska, Henryk Nieruchalski): Jasna Góra – guide. Częstochowa: Wyd. Paulinianum, 1990. OCLC 749646869.
  • O. Jan Golonka, Tadeusz Adamek, o. Zachariasz S. Jabłoński, o. Jerzy Tomziński: Witraże jasnogórskie wotum rzemiosła polskiego. Częstochowa: Nakładem klasztoru Paulinów na Jasnej Górze, przy udziale Rzemiosła Polskiego, 1991, seria: Biblioteka Jasnogórskiego Instytutu Mariologicznego, nr 2. OCLC 1150663052.
  • O. Jan Pach, o. Włodzimierz Robak, o. Jerzy Tomziński, Zdzisław Sowiński: Jasna Góra – Sanktuarium Matki Bożej. Częstochowa: Wyd. Paulinianum, 1991. OCLC 802652389.
  • O. Jerzy Tomziński, o. Konstancjusz Kunz: Przewodnik po Jasnej Górze. Częstochowa: Wyd. Paulinianum, 1997. ISBN 83-87055-16-6. OCLC 749246196.
  • O. Jan Pach, o. Włodzimierz Robak, o. Jerzy Tomziński, Zdzisław Sowiński, Stanisław Markowski: Jasna Góra Częstochowa. Częstochowa: Wyd. Paulinianum, 1998. ISBN 978-83-87055-22-6. OCLC 749258052.
  • O. Jan Pach, o. Włodzimierz Robak, o. Jerzy Tomziński, Krzysztof Świertok: Jasna Góra – Sanktuarium Matki Bożej. Częstochowa: Wyd. Paulinianum, 2001. ISBN 978-83-87055-38-7. OCLC 749286219.
  • O. Jerzy Tomziński, o. Konstancjusz Kunz: Dzieje Jasnej Góry i Cudownego Obrazu. Przewodnik po Sanktuarium. Częstochowa: Wyd. Paulinianum, 2007. ISBN 978-83-89843-59-3. OCLC 804525713.
  • O. Jerzy Tomziński, o. Jan Golonka: Jasna Góra. Sanktuarium Matki Bożej Jasnogórskiej. Przewodnik. Częstochowa: Wyd. Paulinianum, 2011. ISBN 978-83-89843-80-7. OCLC 827716838.
  • Jerzy Tomziński, Stefan Konstancjusz Kunz: Mały przewodnik po Jasnej Górze. Wyd. 2. Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2015. ISBN 978-83-63614-56-0. OCLC 1150432586.
  • O. Jerzy Tomziński, Grzegorz Polak: Znam tu każdy kamień. Nieznane dzieje Jasnej Góry. Kraków: Wydawnictwo M, 2016. ISBN 978-83-8043-122-5. OCLC 990347142.

Upamiętnienie

  • w 2003 otrzymał wyróżnienie „Tym, co służą Miastu i Ojczyźnie” przyznawane corocznie 11 listopada przez prezydenta Częstochowy[24]
  • w 2014 Milena Sławińska zrealizowała film dokumentalny pt. Świadek Jasnej Góry
  • w 2014 powstał również inny film dokumentalny Światem rządzi Bóg w reżyserii Krzysztofa Tadeja opowiadający o życiu o. Jerzego Tomzińskiego[25][26][27]
  • Wizerunek o. Jerzego można dostrzec na jednym z 18 obrazów, stacji XVI Jezus ukazuje się apostołom tzw. Golgoty Jasnogórskiej pędzla Jerzego Dudy-Gracza malowanej w latach 2000–2001, a znajdującej się na górnej kondygnacji wejściowej w części jasnogórskiej kaplicy Matki Bożej tzw. Przybudówce[28][29]
  • jest honorowym obywatelem gminy Przystajń[30]
  • w okresie od 24 listopada do 6 grudnia 2021 w Sali Rycerskiej na Jasnej Górze zorganizowano specjalną wystawę Ojciec Jerzy Tomziński Niepodległy autorstwa fotografa Marcina Szpądrowskiego, która obejmowała 40 tablic z zestawami fotografii z ostatnich 8 lat życia o. Tomzińskiego[31]

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Ze strony matki spokrewniony jest z rodziną znanego sportowca, pięściarza Jerzego Kuleja (→ Grześkowiak 2016 ↓).

Przypisy

  1. ↑ Materiały źródłowe i opracowania naukowe. Roczniki Paulińskie - Tom I i Tom II - Przełożeni i Generałowie Zakonu św. Pawła I Pustelnika. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com. [dostęp 2020-05-13].
  2. ↑ a b Jerzy Tomziński. catholic-hierarchy.org ↓.
  3. ↑ a b O. Stanisław Tomoń OSPPE: Setne urodziny o. Jerzego Tomzińskiego. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2018-11-24. [dostęp 2018-11-10].
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y O. Józef Stanisław Płatek OSPPE: Człowiek – legenda Jasnej Góry. Perłowy jubileusz kapłaństwa o. Jerzego Tomzińskiego. W: Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 16/2004 [on-line]. niedziela.pl, 2004-04-18. [dostęp 2016-02-29].
  5. ↑ a b c d e f Pogrzeb śp. o. Jerzego Tomzińskiego – „człowieka Jasnej Góry”. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2021-11-17. [dostęp 2021-11-17].
  6. ↑ a b Anna Zajda: Z serca dziękujemy.... W: Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 18/2004 [on-line]. niedziela.pl, 2004-05-02. [dostęp 2018-11-10].
  7. ↑ a b Śp. o. Jerzy Tomziński - historia Kościoła i Ojczyzny. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2021-11-14. [dostęp 2021-11-15].
  8. ↑ Lidia Dudkiewicz: Jeszcze jedna tajemnica wielkości Prymasa (rozmowa z o. Jerzym Tomzińskim OSPPE). W: Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 30/2001 [on-line]. niedziela.pl. [dostęp 2018-11-10].
  9. ↑ O. Robert M. Łukaszuk OSPPE: Jubileusz kapłaństwa o. Jerzego Tomzińskiego. W: Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 18/2004 [on-line]. niedziela.pl, 2004-05-02. [dostęp 2016-02-29].
  10. ↑ O. Jerzy Tomziński OSPPE: Kazanie o. Jerzego Tomzińskiego z 8 grudnia 1953 r. W: Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 2/2004 [on-line]. niedziela.pl. [dostęp 2018-11-10].
  11. ↑ O. Jerzy Tomziński OSPPE: Moje spotkanie z Ojcem Pio. W: Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 26/2002 [on-line]. niedziela.pl. [dostęp 2018-11-10].
  12. ↑ Bohdan Bejze: Sobór Watykański II. W: Zbigniew Pawlak: Katolicyzm A-Z. Wyd. 2. Poznań: Księgarnia Św. Wojciecha, 1989, s. 419. ISBN 83-7015-136-1. OCLC 165419482.
  13. ↑ Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej patronki Rodzin. lesniow.pl. [dostęp 2016-02-29].
  14. ↑ „Potop” na Jasnej Górze (pol.). niedziela.pl. [dostęp 2021-11-14].
  15. ↑ Jubilat o. Jerzy Tomziński. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com. [dostęp 2016-02-29].
  16. ↑ Anna Wyszyńska: Rozmowa z ojcem Jerzym... jak kuracja odmładzająca. W: Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 8/2010 [on-line]. niedziela.pl. [dostęp 2018-11-10].
  17. ↑ O. Stanisław Tomoń OSPPE: Prezydent Andrzej Duda dla Jasnej Góry. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2018-09-03. [dostęp 2018-11-10].
  18. ↑ Życzenia dla Ojca Jerzego Tomzińskiego z okazji jubileuszu setnych urodzin. prezydent.pl, 2018-09-02. [dostęp 2018-11-12].
  19. ↑ O. Stanisław Tomoń OSPPE: Piękny jubileusz 75-lecia kapłaństwa O. Jerzego Tomzińskiego. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2019-04-16. [dostęp 2018-04-20].
  20. ↑ Dziś w nocy zmarł o. Jerzy Tomziński. niedziela.pl. [dostęp 2021-11-14].
  21. ↑ O. Stanisław Tomoń OSPPE: Jubileusz 70-lecia kapłaństwa o. Jerzego Tomzińskiego. (koncelebrant ks. Zdzisław Tomziński - bratanek). W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2014-04-17. [dostęp 2015-11-30].
  22. ↑ Duchowni - alfabetycznie (T - ks. Zdzisław Tomziński). Archidiecezja Katowicka. [dostęp 2020-04-13].
  23. ↑ Tomziński, Jerzy (1918-) (pol.). W: Katalog zbiorów polskich bibliotek naukowych NUKAT [on-line]. [dostęp 2017-06-23].
  24. ↑ O. Stanisław Tomoń OSPPE: O. Tomziński wyróżniony. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2006-11-12. [dostęp 2016-02-29].
  25. ↑ O. Stanisław Tomoń OSPPE: Film o o. Jerzym Tomzińskim – przedpremiera na Jasnej Górze. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2014-12-07. [dostęp 2016-02-29].
  26. ↑ Światem rządzi Bóg. W: Internetowa baza filmu polskiego [on-line]. filmpolski.pl. [dostęp 2016-02-29].
  27. ↑ Tadeusz Szyma: Ojciec Jerzy na ekranie. W: Tygodnik katolicki „Niedziela” nr 49/2014 [on-line]. niedziela.pl. [dostęp 2018-11-10].
  28. ↑ Jerzy Duda-Gracz: Golgota jasnogórska. Stacja XVI - Jezus ukazuje się apostołom. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com. [dostęp 2018-11-10].
  29. ↑ O. Jan Golonka OSPPE: „Golgota Jasnogórska” J. Dudy Gracza (pol.). W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com. [dostęp 2015-12-04].
  30. ↑ Paweł Antczak: Zmarł ojciec Jerzy Tomziński. W: Gmina Przystajń [on-line]. gminaprzystajn.pl, 2021-11-14. [dostęp 2021-11-18].
  31. ↑ By pamięć o nim przekazywać następnym pokoleniom - wystawa o śp. o. Jerzym Tomzińskim. W: Jasna Góra. Biuro prasowe [on-line]. jasnagora.com, 2021-11-24. [dostęp 2021-11-26].

Linki zewnętrzne

Generałowie zakonu paulinów
Przeorowie klasztoru na Jasnej Górze
  • o. Grzegorz Primipillus (1382)
  • o. Jakub (1388)
  • o. Mikołaj z Wilkowiecka (1579)
  • o. Jan z Opatowa (1580)
  • o. Marcin Kamocki (1590)
  • o. Walentyn z Warty (1593, 1599, 1608)
  • o. Piotr Nigrycy (?)
  • o. Walentyn Miedziński (?)
  • o. Andrzej Żymicki (?)
  • o. Albert Raczyński (1624)
  • o. Marcin Gruszkowicz (1629–1630)
  • o. Benedykt Mstowski (1630–1632)
  • o. Kasper Aleksandrowicz (1632–1633)
  • o. Grzegorz Bolesławski (1633–1635)
  • o. Zbigniew Kempczyński (1635–1638)
  • o. Benedykt Mstowski (1638)
  • o. Kazimierz Zaremba (1638–1645)
  • o. Adam Zawada (1645–1647)
  • o. Paulin Kłodawski (1647–1650)
  • o. Augustyn Kordecki (1650–1657)
  • o. Kilian Żywiecki (1657–1663)
  • o. Augustyn Kordecki (1663–1671)
  • o. Stanisław Ligęza (1671–1674)
  • o. Adam Stypulski (1674–1677)
  • o. Tobiasz Czechowicz (1677–1680)
  • o. Rafał Michalski (1680–1683)
  • o. Mateusz Grębiński (1683–1684)
  • o. Krzysztof Magdaliński (1685–1687)
  • o. Euzebiusz Najman (1687–1691)
  • o. Tobiasz Czechowicz (1691–1694)
  • o. Izydor Krasuski (1694–1696)
  • o. Euzebiusz Najman (1696–1697)
  • o. Tobiasz Gruszkowicz (1697–1699)
  • o. Tobiasz Czechowicz (1700–1702)
  • o. Euzebiusz Najman (1702–1703)
  • o. Innocenty Pokorski (1703–1706)
  • o. Rafał Chrzanowski (1706–1708)
  • o. Dionizy Chełstowski (1708–1710)
  • o. Romuald Karczewski (1710–1713)
  • o. Konstanty Moszyński (1713–1716)
  • o. Anastazy Kiedrzyński (1716–1719)
  • o. Konstanty Moszyński (1719–1722)
  • o. Marcjan Kazarnicki (1722–1728)
  • o. Konstanty Moszyński (1728–1729)
  • o. Stanisław Bronikowski (1729–1739)
  • o. January Langner (1739–1742)
  • o. Damazy Perelski (1742–1745)
  • o. Aleksy Olbrycki (1745–1748)
  • o. Stanisław Kiełczewski (1748–1753)
  • o. Aleksy Olbrycki (1753–1756)
  • o. Albin Dworzański (1756–1759)
  • o. Ksawery Rotter (1759–1762)
  • o. Patrycy Mniński (1762–1764)
  • o. Mateusz Łękawski (1764–1765)
  • o. Patrycy Mniński (1765–1768)
  • o. Pafnucy Brzeziński (1768–1771)
  • o. Mateusz Łękawski (1771–1783)
  • o. January Lubojeński (1783–1789)
  • o. Marcin Jasiński (1789–1791)
  • o. Cyryl Żernicki (1791–1801)
  • o. Jacek Wyrzykowski (1801–1804)
  • o. Gaudenty Olkowski (1804–1807)
  • o. Hilarion Szuffranowicz (1807–1814)
  • o. Andrzej Czechowicz (1814–1816)
  • o. Bartłomiej Rubiszewski (1816–1818)
  • o. Hieronim Zniełkiewicz (1818–1819)
  • o. Eugeniusz Lachowski (1819)
  • o. Eustachy Skibiński (1819–1822)
  • o. Jan Gółkowski (1825)
  • o. Teodor Fortuński (1825–1828)
  • o. Remigiusz Wiechulski (1828–1831)
  • o. Aleksy Cisowski (1831–1835)
  • o. Filip Lipiński (1835–1836)
  • o. Klemens Śleziński (1836–1839)
  • o. Teodor Miernikiewicz (1839–1848)
  • o. Aleksander Zięba (1848–1851)
  • o. Mateusz Knefliński (1851–1854)
  • o. Gaudenty Stasiński (1854–1856)
  • o. Mateusz Knefliński (1856–1860)
  • o. Aleksander Zięba (1860–1862)
  • o. Stanisław Kapiczyński (1862–1864)
  • o. Aleksander Zięba (1864–1869)
  • o. Wawrzyniec Kubaczek (1869–1881)
  • o. Piotr Kubarski (1881–1895)
  • o. Euzebiusz Rejman (1895–1910)
  • o. Justyn Weloński (1910–1915)
  • o. Wincenty Olszewicz (1915)
  • o. Piotr Markiewicz (1915–1931)
  • o. Dominik Zienkowski (1931–1934)
  • o. Norbert Motylewski (1934–1943)
  • o. Stanisław Nowak (1943–1946)
  • o. Kajetan Raczyński (1946–1950)
  • o. Klemens Izdebski (1950–1952)
  • o. Jerzy Tomziński (1952–1957)
  • o. Korneliusz Jemioł (1957–1959)
  • o. Kajetan Raczyński (1959–1960)
  • o. Anzelm Radwański (1960–1963)
  • o. Teofil Krauze (1963–1969)
  • o. Efrem Osiadły (1969–1972)
  • o. Tadeusz Kubik (1972–1975)
  • o. Józef Płatek (1975–1977)
  • o. Sykstus Szafraniec (1977–1978)
  • o. Konstancjusz Kunz (1978–1984)
  • o. Rufin Abramek (1984–1990)
  • o. Jerzy Tomziński (1990–1993)
  • o. Szczepan Kośnik (1993–1996)
  • o. Izydor Matuszewski (1996–2002)
  • o. Marian Lubelski (2002–2005)
  • o. Bogdan Waliczek (2005–2008)
  • o. Roman Majewski (2008–2014)
  • o. Łukasz Buzun (2014)
  • o. Marian Waligóra (2014–2020)
  • o. Samuel Pacholski (od 2020)

Media użyte na tej stronie

Jasna Góra, 3 maj 1966, zdjęcie pamiątkowe z wystawy Tysiąclecia Chrztu Polski.jpg
Autor: Archi74, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zdjęcie pamiątkowe z wystawy milenijnej na Jasnej Górze. Od lewej: metropolita krakowski ks. arcybiskup Karol Wojtyła, metropolita poznański ks. arcybiskup Antoni Baraniak, Legat papieski ks. kard. Stefan Wyszyński, administrator apostolski diecezji wrocławskiej ks. arcybiskup Bolesław Kominek, inż. arch Janusz Tofil, generał Zakonu Paulinów o. Jerzy Tomziński