Jerzy Waleńczyk

Jerzy Waleńczyk (ur. 2 października 1927 w Łodzi, zm. 12 lipca 1994 w Łodzi[1]) – polski poeta i prozaik. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Łódzkim. Potem był nauczycielem języka polskiego w Szkole Podstawowej nr 139 w Łodzi na Stokach, gdzie też mieszkał.

Poetycko debiutował w 1949 na łamach tygodnika "Kuźnica". W latach 1955-1957 był redaktorem dwutygodnika "Kronika". Później redagował też "Odgłosy".

Twórczość

  • Wino półsłodkie
  • Blaszany kogut
  • 30 wierszy
  • Sześcienna cisz zmierzchu
  • Uliczka Dobrych Ludzi
  • Biały telefon
  • Dyliżans
  • Źdźbło trawy i gwiazda
  • Peregrynacje
  • Parafia Przemienienia Pańskiego

Przypisy

  1. ↑ Za: baza Pisarze Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Józefa Piłsudskiego w Łodzi.

Bibliografia

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.