Jerzy Wiktor Madeyski
.jpg) Jerzy Madeyski (przed 1912) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Poseł RP w Niemczech | |
| Okres | od 3 września 1921 (1 - 3 września 1921 jako chargé d’affaires) |
| Poprzednik | Alfred Wysocki (chargé d’affaires) |
| Następca | Tadeusz Jackowski (chargé d’affaires) |
| Odznaczenia | |
  | |
Jerzy Wiktor Madeyski herbu Poraj (ur. 15 marca 1872 w Liszkach, zm. 24 stycznia 1939 w Krakowie) – polski prawnik (doktor praw), urzędnik administracji Austro-Węgier, szef Krajowego Komisariatu Cywilnego przy Generalnym Gubernatorstwie Lubelskim (1916–1918), minister oświaty Przedlitawii (1918), pierwszy poseł II Rzeczypospolitej w Republice Weimarskiej (Niemcy) (1921–1923).
Życiorys
Studiował prawo na Uniwersytecie Wiedeńskim i Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1895 uzyskując doktorat na UJ. W 1896 podjął pracę w Ministerstwie Wyznań i Oświaty w Wiedniu. Jesienią 1912 w randze radcy dworu został tam szefem sekcji[1]. W 1913 otrzymał rangę radcy ministerialnego.
W czasie I wojny światowej awansował na szefa sekcji do spraw administracji szkół powszechnych i średnich. W połowie 1916 mianowany szefem Cywilnego Komisariatu Krajowego przy Generalnym Gubernatorstwie Lubelskim (okupowana przez armię Austro-Węgier część Kongresówki). Po traktacie brzeskim podał się do dymisji, przyjętej 19 lutego 1918. 25 lipca 1918 powołany na stanowisko ministra oświaty w rządzie Maxa Hussarka, przedostatniego premiera Przedlitawii. Z funkcji ustąpił 25 października 1918.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. 3 września 1921 mianowany pierwszym posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym RP w Niemczech (Republika Weimarska).
Odwołany z Berlina 1 maja 1923, odszedł z Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Pracował w komisji oszczędnościowej przy Prezydium Rady Ministrów, 1 lipca 1925 przeszedł na wcześniejszą emeryturę. Zamieszkał w Krakowie, gdzie zmarł.
Jego ojcem był Stanisław Madeyski, minister oświaty i wyznań Przedlitawii i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego[2].
Odznaczenia
- Kawaler Orderu Franciszka Józefa – Austro-Węgry (1903)[3]
- Wielka Wstęga Orderu Korony – Rumunia (1931)[4]
Przypisy
- ↑ Na ważnem stanowisku. „Nowości Illustrowane”. Nr 44, s. 7, 2 listopada 1912.
- ↑ Dorota Malec. O życiu i karierze politycznej, naukowej i zawodowej Stanisława Madeyskiego (1841–1919). „Państwo i Społeczeństwo”. IV (4), s. 69–70, 2004. (pol.).
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 193.
- ↑ Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 7, s. 90, 1931.
Bibliografia, literatura
- Madeyski Jerzy w: Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1 s. 104;
Media użyte na tej stronie
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
Jerzy Poray Madeyski (-1912)