Jerzy Wilhelm Goltz

Jerzy Wilhelm Goltz
generał-major
Data i miejsce urodzenia21 czerwca 1721
Polska
Data i miejsce śmierci24 kwietnia 1767
Toruń
Przebieg służby
Jednostki2 Regiment Pieszy Koronny
Główne wojny i bitwywojna siedmioletnia

Jerzy Wilhelm von Goltz (vel Golcz) herbu Goltz (ur. 21 czerwca 1721[1] Golczewo – zm. 24 kwietnia 1767) – generał lejtnant (od 1760) i generał major (od 1750) wojsk koronnych, marszałek utworzonej w 1767 dysydenckiej konfederacji toruńskiej.

Życiorys

Miał dwóch braci generałów Wojsk Koronnych: Henryka i Stanisława Augusta. Od młodości służył w regimencie pieszym im. Królewicza Wojsk Koronnych. Od 1748 jako pułkownik był szefem 2 Regimentu Pieszego Koronnego. W roku 1750 uzyskał patent generała majora, a w 1760 generała lejtnanta jako dowódca tegoż regimentu. W czasie wojny siedmioletniej w 1763 był wysłannikiem Augusta III Sasa do Berlina jako jego konsyliarz gabinetowy i poseł. Jako działacz luterański poparł w 1764 kandydaturę Stanisława Augusta Poniatowskiego, zalecaną przez króla Prus Fryderyka II i Rosję. Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w roku 1764 z województwa kaliskiego[2].

Starosta tucholski i tolkmicki. Przeciwnik reform "Familii" Czartoryskich. Gdy biskupi polscy sprzeciwili się dostępowi innowierców do izby poselskiej i senatorskiej, wydał ostry manifest protestacyjny. Przy wsparciu wojsk rosyjskich Katarzyny II, został obwołany w Toruniu marszałkiem konfederacji różnowierczej, zrzeszających protestantów w Koronie i stawiającej sobie za cel równouprawnienie wyznaniowe. Rychła jego śmierć przerwała jego prace, służące wówczas Rosji. Jego dzieło kontynuowali bracia, zwłaszcza Stanisław August. Był zwolennikiem oderwania Prus Królewskich od Rzeczypospolitej.

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ data urodzenia na stronie Sejmu Wielkiego
  2. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 54.