Jerzy Wojnar
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | pilot szybowcowy, sportowiec |
| Odznaczenia | |
 | |
Jerzy Wojnar (ur. 7 października 1930 we Lwowie, zm. 2 lutego 2005 w Warszawie) – polski pilot szybowcowy i saneczkarz, z zawodu inżynier-ceramik. Pilot szybowcowy Aeroklubu Krakowskiego. Trzykrotny rekordzista świata w szybownictwie (1954-1955).
Życiorys
Syn prof. Józefa Wojnara. Jesienią 1944 roku przeniósł się z rodziną do Krosna, następnie do Krakowa, gdzie w 1950 roku ukończył szkołę średnią[1]. Rozpoczął studia na Wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, które ukończył w 1958 roku[2]. Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej[3].
Od 1966 roku pracował w Przedsiębiorstwie Usług Lotniczych przy Aeroklubie PRL jako pilot rolniczy, następnie od 1968 r. pracował w WSK Okęcie jako pilot fabryczny, a od 1969 r. jako pilot doświadczalny. W 1976 roku uzyskał uprawnienia pilota doświadczalnego I klasy i uczestniczył w próbach wszystkich samolotów budowanych i badanych w tej wytwórni do 2002 r.[4]
Brał udział w licznych pokazach lotniczych (m.in. na Paryskim Salonie Lotniczym) i lotach akwizycyjnych gdzie prezentował samoloty wytwórni[5].
W latach 1970-1971 brał udział w akcjach agrolotniczych w Egipcie i Sudanie, w 1988 roku brał udział w akcji pomocy dla ludności Etiopii. W 1990 roku został jednym z założycieli Klubu Pilotów Doświadczalnych. Pełnił również funkcję egzaminatora Państwowej Lotniczej Komisji Egzaminacyjnej[6].
Jego krewnym był Kazimierz Skrzypecki, także inżynier i także saneczkarz, startujący w barwach Wielkiej Brytanii, który poniósł śmierć przed igrzyskami 1964[7].
Zmarł 2 lutego 2005 roku. Został pochowany w Warszawie na nowym cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej.
Lotnictwo
Naukę latania rozpoczął w 1946 roku w Krośnie. Po dwóch latach miał kategorię C pilota szybowcowego, a w 1949 Srebrną Odznakę Szybowcową. Zwyciężył w VII i IX Krajowych Zawodach Szybowcowych[8]. W 1953 r miał Złotą Odznakę Szybowcową z trzema diamentami. W latach 1954-55 ustanowił trzy rekordy świata w szybownictwie.
Odrębną pasją była akrobacja szybowcowa, w której był samoukiem. Latał śmiało i perfekcyjne, na pokazach często z takimi pilotami jak Tadeusz Śliwak, Jan Gawęcki wzbudzając podziw u publiczności niskimi przelotami na plecach na szybowcu IS-4 Jastrząb.
Latanie samolotowe rozpoczął w 1955 roku w Chinach, podczas zaproszenia polskich szybowników, nie przechodząc w tym kierunku żadnego przeszkolenia[4]. Po powrocie do Polski po kilku lotach z Jerzym Popielem otrzymał oficjalną licencję pilota samolotowego i zdobywał w tej dziedzinie doświadczenie i praktykę.
Od 1968 roku pracował jako pilot doświadczalny w PZL na Okęciu. W 1969 roku uzyskał licencję pilota doświadczalnego II klasy, a w roku 1976 – I klasy. Prowadził badania w locie samolotów:
Wykonał też w roku 2003 (po przejściu na emeryturę) oblotu samolotu EM-11 Orka. Specjalizował się w prezentacjach i pokazach samolotów. Latał przez 58 lat, niemal do ostatnich chwil życia. W swej karierze wykonał łączny nalot na szybowcach wynoszący ok. 2100 godzin i na samolotach ok. 13 000 godzin[4].
Saneczkarstwo
Jako saneczkarz reprezentował barwy Olszy Kraków i SNPTT Zakopane. Był mistrzem świata w saneczkarstwie w 1958 i 1961 oraz wicemistrzem w 1962. Dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich (w 1964 w Innsbrucku i w 1968 w Grenoble). W 1968 roku był chorążym polskiej reprezentacji na Igrzyskach w Grenoble[9].
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
| Rok | Miejsce | Jedynki |
|---|---|---|
| 1964 | Innsbruck | 28. |
| 1968 | Grenoble | 8. |
Upamiętnienie
Uchwałą nr XIV/252/2011 z 14-04-2011 rondo u zbiegu ulic: Łopuszańskiej, Alei Krakowskiej i Hynka w Warszawie zostało nazwane jego imieniem[10].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi[5]
Przypisy
- ↑ Jędrzejewski 1986 ↓, s. 694.
- ↑ Jędrzejewski 1986 ↓, s. 695.
- ↑ Najlepsi ZMP-owcy IX KSZ. „Skrzydlata Polska”. 07/1952, s. 151, lipiec 1952. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ↑ a b c Ludzie lotnictwa: Jerzy Wojnar (pol.). muzeumlotnictwa.pl. [dostęp 2019-11-23].
- ↑ a b Jędrzejewski 1986 ↓, s. 696.
- ↑ Jędrzejewski 1986 ↓, s. 697.
- ↑ Marian Matzenauer. Sport. Na 6 dni prze zimową olimpiadą. Tragiczna śmierć inż. Skrzypeckiego. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 2, Nr 20 z 24 stycznia 1964.
- ↑ Szydłowski 1986 ↓, s. 265-266.
- ↑ Jerzy Wojnar – „Czarek” (pol.). kuriergalicyjski.com. [dostęp 2019-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-05)].
- ↑ Uchwała.
Bibliografia
- Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014, s. 173-175. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.
- Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-06)].
- Henryk Szydłowski (red.): Polskie lotnictwo sportowe. Kraków: KAW, 1986. ISBN 83-03-01157-X. OCLC 803064028.
Media użyte na tej stronie
Obramowana flaga Polski w interpretacji szeroko popieranej przez Polskich wikipedystów (więcej niż 85% za). Biały pasek jest koloru "white", a czerwony koloru "crimson" (nazwy HTML - biały i karmazynowy). Należy zwrócić uwagę, że nie jest to wersja wzorcowa. Polska ustawa mówi o tym, że flaga powinna wyglądać inaczej (zobacz: Image:Flag of Poland.svg), chociaż nie precyzuje wprost jak flaga powinna wyglądać w przestrzeni pl:RGB (sRGB).
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Jerzy Wojnar przy szybowcu IS-4
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Jerzego Wojnara na cmentarzu przy ul Wałbrzyskiej.