Jerzy Zawisza

Jerzy Zawisza
Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1943
Borek Wielki

Poseł V kadencji Sejmu
Okres

od 19 października 2005
do 4 listopada 2007

Przynależność polityczna

Samoobrona
Rzeczpospolitej Polskiej

Jerzy Zawisza (ur. 19 grudnia 1943 w Borku Wielkim) – polski polityk, nauczyciel akademicki, pułkownik Wojska Polskiego, urzędnik, poseł na Sejm V kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

W 1974 ukończył studia na Wydziale Elektromechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, a w 1994 – studia podyplomowe na Wydziale Leśnym Akademii Rolniczej w Krakowie. W 2000 uzyskał stopień doktora (z zakresu fizycznych procesów w górnictwie) w Instytucie Naukowo-Badawczym Ochrony Pracy Państwowej Akademii Nauk Ukrainy. Uzyskał następnie także stopień doktora habilitowanego[1].

W latach 1961–1998 był zawodowym żołnierzem, dosłużył się stopnia pułkownika. Od 1998 do 2001 pracował jako dyrektor departamentu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. W latach 2003–2005 pełnił funkcję dyrektora kontroli PFRON i wykładowcy w Wyższej Szkole Promocji w Warszawie. Był też dyrektorem w Państwowej Agencji Restrukturyzacji Węgla Kamiennego S.A. Zasiadał w zarządzie Polskiego Towarzystwa Ozonoterapii i Polskiej Fundacji Promocji Kadr. Był również członkiem zarządu Międzynarodowego Portu Lotniczego Kraków-Balice[2].

W 2008 został wykładowcą w Instytucie Ekonomii Wyższej Szkoły Gospodarczej w Przemyślu[3]. Następnie został profesorem w Wyższej Szkole Gospodarki Euroregionalnej w Józefowie. Od 2012 do 2014 pełnił funkcję prorektora Wyższej Szkoły Nauk Społecznych im. ks. Józefa Majki w Mińsku Mazowieckim[4]. Obejmował stanowiska profesorskie w Społecznej Akademii Nauk w Łodzi[5] i w Warszawskiej Wyższej Szkole Biznesu[1][6]. Wykładał również w Wyższej Szkole Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie[1].

Działalność polityczna

Od 1966 do 1985 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 2002 wstąpił do Samoobrony RP. W 2005 z listy tego ugrupowania uzyskał mandat poselski na Sejm V kadencji z okręgu tarnowskiego liczbą 5338 głosów. Pracował w Komisji ds. Kontroli Państwowej oraz w Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży[7]. Od grudnia 2006 do stycznia 2008 kierował strukturami Samoobrony RP w województwie małopolskim. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję (otrzymał 1463 głosy).

W lutym 2008 wystąpił z Samoobrony RP i wycofał się z bieżącej polityki[8][9].

Proces lustracyjny

19 września 2007 Sąd Apelacyjny w Katowicach uznał go prawomocnie za „kłamcę lustracyjnego” i zakazał pełnienia funkcji publicznych przez okres 10 lat, wobec zatajenia współpracy z kontrwywiadem wojskowym z lat 1964–1975[10]. Wyrok ten został w grudniu 2008 utrzymany w mocy przez Sąd Najwyższy, który odrzucił kasację Jerzego Zawiszy jako „oczywiście bezzasadną”[11]. W 2011 Europejski Trybunał Praw Człowieka w sprawie ze skargi Jerzego Zawiszy przeciwko Polsce stwierdził naruszenie przepisów EKPC z uwagi na znaczne ograniczenie zdolności skarżącego do udowodnienia, że jego kontakty z komunistycznymi służbami bezpieczeństwa nie oznaczały „umyślnej i tajnej współpracy” w znaczeniu ustawy lustracyjnej[12].

Przypisy

  1. ↑ a b c Dr hab. Jerzy Tomasz Zawisza, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2022-05-14].
  2. ↑ Stan majątkowy parlamentarzystów – Samoobrona II. gazetapodatnika.pl, 24 lipca 2007. [dostęp 2020-05-17].
  3. ↑ Kadra nauczająca. wsg.edu.pl. [dostęp 2020-05-17].
  4. ↑ Władze uczelni. majka.edu.pl. [dostęp 2020-05-17].
  5. ↑ Dr hab. Jerzy Zawisza. san.edu.pl. [dostęp 2020-05-17].
  6. ↑ Kadra. wwsb.edu.pl. [dostęp 2022-05-14].
  7. ↑ Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2020-05-17].
  8. ↑ Jerzy Zawisza rezygnuje z członkostwa w Samoobronie. wp.pl, 5 lutego 2008. [dostęp 2020-05-17].
  9. ↑ Nowy szef Samoobrony. gazeta.pl, 7 lutego 2008. [dostęp 2020-05-17].
  10. ↑ Jerzy Zawisza uznany kłamcą lustracyjnym. wp.pl, 17 września 2007. [dostęp 2020-05-17].
  11. ↑ Były poseł Samoobrony – już ostatecznie „kłamcą lustracyjnym”. wp.pl, 1 grudnia 2008. [dostęp 2020-05-17].
  12. ↑ Wyroki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach wydanych przeciwko Polsce w dniu 31 maja 2011 roku. ms.gov.pl, 31 maja 2011. [dostęp 2020-05-17].

Bibliografia