Jewgienij Agrest

Jewgienij Agrest
Ilustracja
Jewgienij Agrest, Drezno 2008
Państwo

 ZSRR
 Szwecja

Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1966
Witebsk

Tytuł szachowy

arcymistrz (1997)

Ranking FIDE

2570 (01.06.2022)

Miejsce w kraju

2[1]

Gnome-go-next.svg Białoruscy arcymistrzowie szachowi
Gnome-go-next.svg Szwedzcy arcymistrzowie szachowi

Jewgienij Agrest, ros. Евгений Агрест (ur. 15 sierpnia 1966 w Witebsku) – szwedzki szachista pochodzenia białoruskiego, arcymistrz od 1997 roku.

Kariera szachowa

W roku 1990 zdobył w Bydgoszczy tytuł drużynowego mistrza Polski, reprezentując klub BBTS Bielsko-Biała, natomiast w następnym roku w Mikołajkach wywalczył wraz z tym zespołem medal srebrny. Po rozpadzie Związku Radzieckiego przeprowadził się wraz z żoną, Swietłaną (która posiada tytuł mistrzyni międzynarodowej) do Szwecji i zamieszkał w Sztokholmie. W rozgrywkach międzynarodowych barwy tego kraju reprezentuje od roku 1997, należąc do ścisłej krajowej czołówki. Czterokrotnie zdobył złoty medal w indywidualnych mistrzostwach Szwecji (1998[2], 2001, 2003, 2004[3]). Oprócz tego był również dwukrotnym srebrnym (1997, 2002) oraz brązowym (2008)[4] medalistą mistrzostw kraju. Od roku 1998 do 2006 wystąpił we wszystkich pięciu szachowych olimpiadach (w tym 2 razy na I szachownicy) oraz w czterech turniejach o drużynowe mistrzostwo Europy (trzykrotnie na I szachownicy)[5].

Odniósł szereg sukcesów w międzynarodowych turniejach, m.in. podzielił II m. (za Michałem Krasenkowem) w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie (1994/95), zwyciężył (wraz z Gyulą Saxem) w Gyuli (1997), zajął II m. (za Tomem Wedbergiem) w Sztokholmie (1999), podzielił II m. (za Stuartem Conquestem) w Fürth (1999), zwyciężył (wraz z Arturem Koganem) w mistrzostwach krajów nordyckich w Bergen (2001), podzielił I-III m. w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie (2001/02), triumfował w Griesheim (2003), podzielił I-II m. (wraz z Curtem Hansenem) w Aarhus (2003) oraz zdobył tytuł mistrza krajów nordyckich w Vammala (2005). Na przełomie 2007 i 2008 r. podzielił I m. w turnieju Rilton Cup w Sztokholmie (wspólnie z m.in. Radosławem Wojtaszkiem, Pią Cramling, Tomi Nybackiem i Vasiliosem Kotroniasem).

Dwukrotnie wystąpił w mistrzostwach świata systemem pucharowym, w obu przypadkach odpadając w I rundzie: w 2000 przegrał z Aleksandrem Oniszczukiem[6], natomiast w 2004 - z Karenem Asrianem[7]. W 2003 był uczestnikiem pierwszego zdarzenia, w wyniku którego szachowy arcymistrz przegrał partię z powodu włączenia się telefonu komórkowego (co jest sprzeczne z przepisami FIDE). Miało to miejsce w czasie drużynowych mistrzostw Europy w Płowdiwie, a przeciwnikiem, który wówczas w ten niecodzienny sposób przegrał partię, był ówczesny mistrz świata, Rusłan Ponomariow[8].

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 stycznia 2004 r., z wynikiem 2616 punktów zajmował wówczas 82. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 1. miejsce wśród szwedzkich szachistów[9].

Przypisy

  1. ↑ Period: June 2022. Rank Sweden. Międzynarodowa Federacja Szachowa, 1 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-03].
  2. ↑ Campionati nazionali della Svezia
  3. ↑ Swedish Championship 2004
  4. ↑ Swedish Championship 2008
  5. ↑ OlimpBase
  6. ↑ 2000 FIDE Knockout Matches
  7. ↑ 2004 FIDE Knockout Matches
  8. ↑ Festiwal im. Najdorfa 2010: Sznapika pokonał... telefon. [dostęp 2010-07-25].
  9. ↑ FIDE World Top Chess Player: Agrest, Evgenij

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie