Jewgienij Gulakowski
Imię i nazwisko | Jewgienij Jakowlewicz Gulakowski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Jewgienij Jakowlewicz Gulakowski (ros. Евгений Яковлевич Гуляковский; ur. 20 sierpnia 1934 w Kazaniu w ZSRR) – rosyjski i radziecki pisarz sci-fi. Członek Związku Pisarzy Rosji i laureat nagrody „Aelita” w 1998 roku za wkład w rosyjską fantastykę i nagrody „Łunnaja Raduga” w 2004[1]. Ma na swoim koncie również kilka scenariuszy filmowych.
Życiorys
Ukończył Kazański Uniwersytet Państwowy i Państwowy Uniwersytet Mołdawski. Po zakończeniu nauki pracował jako naukowiec-geolog. Pierwszymi utworami Gulakowskiego były opowiadania przygodowe o geologach.
W 1968 Gulakowski ukończył Wyższe kursy pisania scenariuszy i zaczął pisać profesjonalnie. W roku 1979 w czasopiśmie „Uralskij sledopyt” («Уральский следопыт») została wydana jego pierwsza i zarazem najgłośniejsza powieść „Pora mgieł” («Сезон туманов»). Kontynuacją opowieści o inspektorze Rotanowie zaczętej w Porze mgieł stał się „Długi wschód na Ennie” («Долгий восход на Энне») wydany w 1984. Obie powieści należą do gatunku fantastyki naukowej umiejscowionej w przyszłości.
Pisarz napisał szereg prac z gatunku science-fiction, a jego styl przez długi czas był unikalnym i niepowtarzalnym zjawiskiem w świecie radzieckiej i rosyjskiej literatury fantastycznej. Pora mgieł stała się pierwszym z radzieckich i rosyjskich utworów z gatunku kosmicznego thrillera z elementami okultyzmu, które wkrótce opublikowane zostały w oddzielnej publikacji w „Młodej gwardii” («Молодой гвардии»).
Wśród dzieł autora najbardziej znane są: „Długi wschód na Ennie” («Долгий восход на Энне»; 1985), „Cień Ziemi” («Тень Земли»; 1989), „Obcy Kosmos” («Чужие пространства»; 1994), „Strategia przechwytywania” («Стратегия захвата»; 1995), „Gry szóstego kręgu” («Игры шестого круга»; 1997), „Zagubieni wśród gwiazd” («Затерянные среди звезд»; 1998), „Przesunięcie ku czerwieni” («Красное смещение»; 1999), „Gwiezdny most” («Звездный мост»; 2001), „Ostatni Miraż” («Последний мираж»; 2002), „Obca planeta” («Чужая планета»; 2003). Historie te obejmują kilka cykli historii dziejących się w tym samym fikcyjnym uniwersum.
Bibliografia[2]
Labirynt światów
- Zwiozdnyj most, 2001 (powieść)
- Łabirynt mirow, 2002 (powieść)
Prometeusz
- Zona wozdiejstwija, inny tytuł: Miecz Promietieja, 2005 (powieść)
- Ogoń Promietieja, 2007 (powieść)
- Wizit k Promietieju, inny tytuł: Gniew Promietieja, 2008 (powieść)
- Siła Promietieja, 2009 (powieść)
Pora mgieł
- Chroniki inspiektora Rotanowa, 2006 (powieść)
- Siezon tumanow, 1979 (powieść), Kwazar 01 (09) 1982 (fragm.)
- Biełoje kołokoła Rieany, 1979 (mikropowieść)
- Dołgij woschod na Ennie, 1984 (powieść)
Obca planeta
- Czużyje prostranstwa, 1994 (powieść)
- Czużaja płanieta, 2003 (powieść)
Powieści
- Krasnoje smieszczenije, 1996
- Igry szestogo kruga, 1997
- Zatierannyje sriedi zwiezd, 1998
- Czasowyje Wsielennoj, 1999
- Obratnaja storona wriemieni, 2004
- Powielitielnica snow, 2004
- Zona Zachwata, 2006
- Posoł w zaprietnuju zonu, 2010
Mikropowieści
- Ukradiennyj załog, 1962
- Wysokij klucz, 1964
- Piesok, 1964
- Słomannyj most, 1964
- Płanieta dla kontakta, 1976, pl. „Planeta 412 bis”
- Tień Ziemli, 1977
- Zaprietnaja zona, 1978
- Wiesta, inny tytuł: Szoroch priboja, 1982
- Czużyje prostranstwa, 1990
- Trietij dubl, 1993
- Stratiegija zachwata, 1995
Opowiadania
- Wysze lesa, 1964
- Gołubyje szakały, 1964
- Obrietionnoje imia, 1964
- Oszybka, 1964
- Rożdienije zwiezdy, 1964
- Szest' stołbow, 1964
- Liegienda o sieriebrianom czełowiekie, 1973
- Atłanty dierżat niebo, 1979, pl. „Atlanci władają niebem” Kwazar 02 (18) 1984, Kwazar 04 (20) 1984
- Gołubyje krylja, 1980
- Posliednij miraż, 2002
- Urawnienije s odnim nieizwiestnym, 2004
Scenariusze
- Gornaja stancija
- Nad pustyniej niebo
Zbiory
- Wysokij kliucz, 1964
- Tien' Ziemli, 1989
- Stratiegija zachwata, 1995
- Posliednij miraż, 2002
- Czasowyje Wsieliennoj. Igry szestogo kruga, 2003
- Pałnieta dlia kontakta, 2004
Antologie
- Sowriemiennaja sowietskaja fantastika, 1990
- Bibliotieka fantastiki w 24 tomach. Tom 8/1. Sowietskaja fantastika 80-ch godow.
Nagrody
- Aelita 1998
- Literacka nagroda im. I.A. Jefriemowa 2004, za szczególny wkład w rozwój rodzimej literatury fantastycznej
- Łunnaja raduga 2004 (Obratnaja storona wriemieni)
Linki zewnętrzne
Po polsku:
- Jewgienij Gulakowski, [w:] encyklopediafantastyki.pl [online] [dostęp 2020-05-04] .
Po rosyjsku:
- Biografia i bibliografia Gulakowskiego na stronie Laboratoriów fantastyki
- Litportal.ru – Евгений Яковлевич ГУЛЯКОВСКИЙ - Россия. litportal.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-02)].
Przypisy
- ↑ «Евгений Гуляковский — писатель и космонавт?». esli.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-01)]. czasopismo «Если»
- ↑ Jewgienij Gulakowski, [w:] encyklopediafantastyki.pl [online] [dostęp 2020-05-04] .