Jezierna

Jezierna
	; kościół św. Józefa
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	tarnopolski
Rejon	zborowski
Powierzchnia	9,4 km²
Populacja (2001); • liczba ludności; • gęstość	; 3615; 384 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3540
Kod pocztowy	47264
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Jezierna
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Jezierna
	49°38′02″N 25°20′05″E/49,633889 25,334722
	Portal Ukraina

Jezierna (ukr. Озерна / Ozerna) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim (rejon zborowski). W 2001 roku liczyła 3615 mieszkańców.

Od XIX w. znajduje się tu stacja kolejowa Jezierna, położona na linii Tarnopol – Lwów.

Historia

Polskie szańce nad Jezierną na mapie z roku 1787

Jezierna na wojskowej mapie z roku 1869

Wieś pierwszy raz wzmiankowano w 1542 roku. Wraz z czterema innymi miejscowościami nadana przez króla Tarnowskim, z prawami do niej Andrzeja Górki, kasztelana poznańskiego, właściciela Złoczowa. Parafię rzymskokatolicką ufundował Jakub Sobieski w 1636 roku oraz regularny czterobastionowy zamek nad rzeką Wysuczką. Prawa miejskie nadano Jeziernej w roku 1606.^[1]. W 1655 odbyła się bitwa pod Jezierną. Dwie dekady później Jezierna była dwukrotnie pustoszona przez Turków^[2].

W II Rzeczypospolitej Jezierna była siedzibą gminy wiejskiej Jezierna w powiecie zborowskim województwa tarnopolskiego. W 1921 roku liczyła 5578 mieszkańców, z tego prawie połowę stanowili Polacy. Ukraińców było 2269 a Żydów 813^[3].

Po ataku Niemiec na ZSRR, 3 lipca 1941 roku w Jeziernej zamordowano 180 Żydów. W 1942 roku część pozostałych Żydów Niemcy deportowali do obozu śmierci w Bełżcu, część przesiedlili do Zborowa. Od października 1941 do lipca 1943 w Jeziernej funkcjonował obóz pracy dla około 300 Żydów, których likwidując obóz rozstrzelano^[4]. Ukrywająca się jedna z Żydówek Maria Fisher Zahn otrzymywała pomoc od mieszkańców miasteczka^[5].

Po II wojnie Jezierna została zdepolonizowana i spadła do rangi wsi^[2].

Zabytki

kościół św. Józefa z XIX w, po upadku ZSRR zwrócony wiernym^[2];
cerkiew św. Trójcy z 1908 roku^[2].
zamek, wybudowany w XVII w.^[6] Ruiny zamku i szańców Jeziernej zamieścił w roku 1787 autor mapy wojskowej Friedrich von Mieg. W drugiej połowie XIX wieku pamięć o twierdzy przenieśli w swoich przewodnikach Tomasz Święcicki i Hipolit Stupnicki^[7].

Przypisy

↑ Jerzy Lileyko: Sztuka ziem wschodnich Rzeczypospolitej: XVI – XVIII w. 2000, s. 175.
↑ ^a ^b ^c ^d GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., PawełP. Luboński PawełP., Podole. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część II, Pruszków: Rewasz, 2006, s. 250, ISBN 83-89188-46-5, OCLC 69287000 .
↑ Wg publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom XV – Województwo Tarnopolskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I. A. Altman. Moskwa, 2009, s. 579. ISBN 978-5-8243-1296-6.
↑ Wszyscy w sąsiedztwie wiedzieli, że się ukrywamy, ale nikt nie powiedział Niemcom. Ludzie z Jeziernej to byli dobrzy ludzie. Nie wydali nas. Pomagali nam, dając żywność. Nie przeżylibyśmy bez nich w: Ryszard Tyndorf, Zbiorowy ratunek Żydów na okupowanej przez Niemców polskiej prowincji, „Złote serca czy złote żniwa? Studia nad wojennymi losami Polaków i Żydów”, Red. Marek Jan Chodakiewicz, Wojciech J. Muszyński. Warszawa, 2011, s. 191. ISBN 978-83-61808-05-3.
↑ Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego, 1926
↑ Galicya pod względem topograficznym-geograficznym-historycznym, skreślona przez Hipolita Stupnickiego, Lwów, 1869. niegdyś zamek obronny. Miasteczka. str. 83; z zamkiem niegdyś warownymw: Tomasz Święcicki. Opis starożytney Polski, Tom 2 str. 24

Linki zewnętrzne

Jezierna, miasteczko w pow. złoczowskim, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 570 .
Kąty 9.) grupa domów w Jeziernej, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 947 .
Historia Żydów w Jeziernej na portalu Wirtualny Sztetl

[1] Jerzy Lileyko: Sztuka ziem wschodnich Rzeczypospolitej: XVI – XVIII w. 2000, s. 175.

[Rakowski-2] GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., PawełP. Luboński PawełP., Podole. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część II, Pruszków: Rewasz, 2006, s. 250, ISBN 83-89188-46-5, OCLC 69287000 .

[skorowidz-3] Wg publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom XV – Województwo Tarnopolskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923

[holokost-4] Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I. A. Altman. Moskwa, 2009, s. 579. ISBN 978-5-8243-1296-6.

[5] Wszyscy w sąsiedztwie wiedzieli, że się ukrywamy, ale nikt nie powiedział Niemcom. Ludzie z Jeziernej to byli dobrzy ludzie. Nie wydali nas. Pomagali nam, dając żywność. Nie przeżylibyśmy bez nich w: Ryszard Tyndorf, Zbiorowy ratunek Żydów na okupowanej przez Niemców polskiej prowincji, „Złote serca czy złote żniwa? Studia nad wojennymi losami Polaków i Żydów”, Red. Marek Jan Chodakiewicz, Wojciech J. Muszyński. Warszawa, 2011, s. 191. ISBN 978-83-61808-05-3.

[6] Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego, 1926

[7] Galicya pod względem topograficznym-geograficznym-historycznym, skreślona przez Hipolita Stupnickiego, Lwów, 1869. niegdyś zamek obronny. Miasteczka. str. 83; z zamkiem niegdyś warownymw: Tomasz Święcicki. Opis starożytney Polski, Tom 2 str. 24

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Przynależność wojewódzka	woj. tarnopolskie (1920–39)
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →)	Pomorzany Załoźce (od 1934) Zborów (od 1934)
Miasteczka (1920–34)	Jezierna Markopol (do 1934 →) Załoźce (→) Zborów (→)
Gminy miejskie (1920–39 →)	Pomorzany Załoźce Zborów
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–39 →)	Bogdanówka Hukałowce Jezierna Olejów Pomorzany Załoźce Zborów

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne

Jezierna

Spis treści

Historia

Zabytki

Przypisy

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie