Jezioro Jezuickie

Jezioro Jezuickie

Widok z brzegu zachodniego
Położenie
Państwo	Polska
Miejscowości nadbrzeżne	Chmielniki, Prądocin
Wysokość lustra	70 m n.p.m.
Morfometria
Powierzchnia	146,7 ha
Wymiary • max długość • max szerokość	2,00 km 0,45 km
Głębokość • średnia • maksymalna	3,3 m 10,6 m
Objętość	0,005063 km³
Hydrologia
Rzeki zasilające	Kanał Złotnicki
Rzeki wypływające	Jezuicka Struga
Rodzaj jeziora	wytopiskowe
Położenie na mapie gminy Nowa Wieś Wielka Jezioro Jezuickie
Położenie na mapie Polski Jezioro Jezuickie
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Jezioro Jezuickie
Położenie na mapie powiatu bydgoskiego Jezioro Jezuickie
53°00′42″N 18°03′40″E/53,011667 18,061111

Pomosty rybackie w Chmielnikach

Izolowana zatoka północno-wschodnia

Półwysep w północnej części jeziora

Plaża w Pieckach

Plaża w Chmielnikach

Jezioro Jezuickie – jezioro wytopiskowe, położone w środkowej części województwa kujawsko-pomorskiego, w powiecie bydgoskim i gminie Nowa Wieś Wielka, ok. 3,5 km na południowy wschód od miejscowości Brzoza i 10 km na południe od granic miasta Bydgoszczy. Znajduje się na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Wydm Kotliny Toruńsko-Bydgoskiej.

Charakterystyka fizycznogeograficzna

Pod względem fizycznogeograficznym, jezioro znajduje się w mezoregionie Kotlina Toruńska, który jest fragmentem makroregionu Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka. Powstało w niecce wytopiskowej, na skutek wytopienia się brył martwego lodu. Podobne niecki, o znacznie mniejszych rozmiarach znajdują się na północ od jeziora i zajęte są obecnie przez roślinność hydrofilną. Niecka jeziora Jezuickiego powstała na terenie wysokiej terasy pradolinnej, o wysokości bezwzględnej 70-75 m n.p.m., zaliczanej do poziomów erozyjno-akumulacyjnych. Terasa na obszarze położonym na północ i wschód od niecki została silnie zwydmiona w procesach eolicznych, które zaczęły się ok. 12 tys. lat temu, tuż po zakończeniu deglacjacji tego terenu, w okresie subfazy krajeńsko-wąbrzeskiej^[1].

Jezioro stanowi relikt odpływu wód w okresie zlodowacenia bałtyckiego i należy do typu jezior dolinnych. Rzeźba terenu w otoczeniu jeziora jest zróżnicowana. W północnych fragmentach zlewni występują pagórki wydmowe o wysokościach dochodzących do 10 m, natomiast jej południowa część ma charakter równiny, wyniesionej 1-2 m ponad poziom lustra wody. W litologii podłoża dominują utwory piaszczyste. W części zachodniej i północnej porośnięte są borem sosnowym, zaś w części wschodniej i południowej są wykorzystywane rolniczo^[1].

Zlewnia

Zlewnia całkowita jeziora wynosi 103,2 km² i zajmuje przede wszystkim zalesione obszary Puszczy Bydgoskiej. W strukturze zagospodarowania ziemi w zlewni bezpośredniej ponad 80% udział posiadają lasy, 7,7% stanowią grunty orne a 7,1% użytki zielone, z tym, że trwają procedury planistyczne zmierzające do przekształcenia większości terenów rolnych na cele nierolnicze (głównie pod zabudowę mieszkaniową i letniskową)^[1].

Zlewnia bezpośrednia wynosi 20,25 km². Długość linii brzegowej jeziora wynosi 9,2 km. Całość zlewni należy do dorzecza Odry za pośrednictwem Nowego Kanału Noteckiego, który uchodzi do Noteci i dalej do Warty^[1].

Głównym dopływem jeziora jest Kanał Złotnicki, który swój początek bierze na Równinie Inowrocławskiej, w gminie Złotniki Kujawskie, a następnie przepływa w pobliżu Nowej Wsi Wielkiej. Drugim z dopływów jest rów melioracyjny. Wloty obydwu cieków znajdują się w południowo-wschodniej części jeziora. Jedyną drogą odpływu wód jeziornych jest Struga Jezuicka w południowo-zachodniej części zbiornika, która swe wody prowadzi do Kanału Noteckiego^[1].

Natężenie dopływu do jeziora wynosi od 0,3 m³/s (wiosną) do 0,1 m³/s (latem), zaś kanał odpływowy okresowo wysycha.

Opis

Południowy brzeg jeziora jest płaski, natomiast od strony północnej przylegają do niego zalesione wzgórza wydmowe. Jezioro posiada dobrze rozwiniętą strefę szuwarową tworzącą na śródjeziornych wypłyceniach roślinne wysepki. W północno-wschodniej części jeziora znajdują się dwa zamknięte akweny, połączone z częścią centralną wąskimi przesmykami, które można przebyć w bród. Jezioro należy do zbiorników płytkich, największe zagłębienia dna zajmują jedynie około 7% całkowitej powierzchni^[1].

Autonomicznym basenem jeziora jest jego zatoka północno-wschodnia, zwana Jeziorem Jezuickim Małym. Jest to akwen o wymiarach 400 × 120 m, którego 1/3 powierzchni zajmuje obszar wód o głębokości nie przekraczającej 1 m. Z uwagi na skąpe połączenie z głównym basenem jeziornym, wody zatoki posiadają wyższą jakość i przeźroczystość od wód akwenu głównego. Dno zapada się pod niewielkim kątem co sprawia, że strefa litoralu jest silnie rozwinięta, co sprzyja rozwojowi roślinności wodnej^[2].

Środowisko przyrodnicze

Jezioro intensywnie zarasta roślinnością szuwarową. Proces ten w zasadniczy sposób zmienił zarys linii brzegowej. Figurująca na dawnych planach batymetrycznych wyspa o pow. 8,8 ha została praktycznie włączona w stały ląd, a północna część jeziora z głównym plosem kontaktuje się dwoma płytkimi przesmykami o szerokości 3-4 metrów^[2].

Na północ od jeziora, na puszczańskim terenie występują śródleśne oczka wodne. Obiekty te posiadają genezę wytopiskową lub zajmują międzywydmowe zagłębienia deflacyjne. Ich nieznaczne powierzchnie w większości zajęte są przez eutroficzną roślinność wodną. Są to cenne obiekty z uwagi na towarzyszącą im siedliska hydrofilne, które podnoszą bioróżnorodność i stanową ostoję dla dzikiej zwierzyny^[1].

Rybactwo

Jezioro użytkowane rybacko przez Polski Związek Wędkarski, reprezentuje typ sandaczowy. Ilość stosowanych przez wędkarzy zanęt stanowi istotne źródło zanieczyszczeń wód^[2].

Jakość wód

Jezioro Jezuickie charakteryzuje się III stopniem podatności wód na degradację, co oznacza słabą odporność na działanie procesów eutrofizacyjnych wywołanych antropopresją. Do niekorzystnych cech zlewniowych jeziora należy przede wszystkim niewielka głębokość, co prowadzi do swobodnej cyrkulacji wód w całej objętości misy, podnoszącej żyzność jeziora. Od głębokości 5 m stwierdzono deficyt tlenowy, który obejmuje 1/3 powierzchni dna. Natomiast cechami korzystnymi są: dobrze rozwinięta wzdłuż linii brzegowej strefa roślinności szuwarowej, która stanowi skuteczną barierę dla ewentualnych zanieczyszczeń obszarowych.

Stan czystości wód Jeziora Jezuickiego był badany przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Bydgoszczy w 1992, 2001 i 2007 roku. W 1992 i 2001 r. stwierdzono III klasę czystości wód w basenie głównym i II klasę w izolowanej zatoce północno-wschodniej. Natomiast badania w 2007 r. stwierdziły dobry stan wód powierzchniowych. Jedynym parametrem zakwalifikowanym jako słaby był poziom tlenu w wodzie. Nie stwierdzono intensywnego rozwoju w jeziorze w okresie letnim sinic – organizmów uważanych za szczególnie uciążliwe przy rekreacyjnym wykorzystywaniu zbiorników wodnych^[2].

Główne zagrożenie dla wód jeziora stanowi antropopresja: rekreacja i intensywna zabudowa letniskowa jego obrzeży, wraz ze sposobem prowadzenia gospodarki ściekowej na tych terenach. Dlatego szczególną wagę posiada ochrona zlewni jeziora przed zanieczyszczeniami, gdyż nie jest możliwe zmniejszenie jego znaczenia turystycznego.

Rekreacja

Jezioro Jezuickie jest położone kilka kilometrów na południe od Bydgoszczy, co decyduje o jego funkcji rekreacyjnej dla mieszkańców miasta. W sezonie letnim rejon jeziora może zapewnić wypoczynek dla ok. 17 tys. osób. Dojazd od strony miasta jest dogodny poprzez drogę nr 25 Bydgoszcz-Inowrocław. Ponadto istnieje szlak rowerowy wiodący leśnymi duktami, poprzez ul. Dąbrowa i Puszczę Bydgoską do plaż na północnym brzegu jeziora.

Od wschodniej strony akwenu, w Prądocinie znajdują się tereny zabudowanych działek rekreacyjnych i pracowniczych ogrodów działkowych, o łącznej powierzchni ponad 50 ha^[2].

Na brzegach znajduje się kilka plaż. Główna, strzeżona plaża wraz z pomostami, wypożyczalnią sprzętu wodnego, zapleczem gastronomicznym, zespołem hotelowym dla 80 osób oraz polem namiotowym dla około 100 osób znajduje się w miejscowości Chmielniki, w południowo-zachodniej części jeziora^[2]. Historia kąpieliska w tym miejscu sięga początków XX wieku^[3]. Po II wojnie światowej właścicielem obiektu były różne bydgoskie instytucje, m.in. Liga Morska (1945-1953), Liga Przyjaciół Żołnierza (1953-1956), Zarząd Zieleni Miejskiej (1956-1960), Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej (1960-1974), Miejski Ośrodek Sportu, Turystyki i Wypoczynku (1974-1995), które wybudowały pomosty, wypożyczalnie sprzętu i zaplecze gastronomiczne^[3]. Obecnie istnieją tu dwa obiekty: prywatny i gminny, odwiedzane w sezonie przez 3 tys. osób dziennie^[4]. Dysponują one wypożyczalnią sprzętu wodnego z około 120 jednostkami pływającymi, obiektami gastronomicznymi, pomostem, polem namiotowym i stanowiskami dla przyczep campingowych.

Kilka plaż znajduje się również w północnej, okolonej lasami części jeziora. Główna z nich, wraz z pomostem, znajduje się na wschodnim brzegu basenu północno-wschodniego w miejscowości Piecki. Dawniej znajdowały się także wypożyczalnia sprzętu wodnego i całoroczny, przypisany do Prądocina ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy PKP z 160 miejscami noclegowymi; w 2015 kolej sprzedała obiekt inwestorowi prywatnemu, który zamierza w nim prowadzić dom spokojnej starości^[5], a w 2020 otworzył płatna plażę^[6]. Kolejne plaże zajmują brzeg północny basenu głównego, gdzie znajduje się również pole biwakowe. Charakterystycznym akcentem krajobrazowym w tej części jeziora jest półwysep z plażą.

Szlaki turystyczne

W otoczeniu jeziora przebiega kilka znakowanych szlaków turystycznych^[7]:

• pieszy szlak turystyczny „Relaks”,
• pieszy szlak turystyczny „Wolnościowy”,
• pieszy szlak turystyczny „Komputerków”.

Galeria

• 

  Akwen główny

• 

  Szuwary nad brzegiem północnym

• 

  Pole biwakowe w Pieckach – widoczna zatoka północno-zachodnia

• 

  Policyjna motorówka

• 

  Rower wodny

• 

  Szuwary

• 

  Kąpielisko w Chmielnikach

• 

  Pomost

• 

  Plaża

• 

  Przesmyk między akwenem głównym a zatoką północno-wschodnią

• 

  Dawny ośrodek szkoleniowo-wypoczynkowy w Prądocinie

• 

  W Pieckach

Zobacz też

• Puszcza Bydgoska
• Obszar Chronionego Krajobrazu Wydm Kotliny Toruńsko-Bydgoskiej
• Ochrona przyrody w Bydgoszczy

Przypisy

Bibliografia

• Opracowanie ekofizjograficzne dla gminy Nowa Wieś Wielka
• Program ochrony środowiska dla gminy Nowa Wieś Wielka wraz z planem gospodarki odpadami na lata 2004-2007 z perspektywą na lata 2008-2011. Załącznik do uchwały nr XIX/187/04 Rady Gminy Nowa Wieś Wielka z dnia 16 września 2004 roku
• Szatten Dawid: Stan czystości jeziora Jezuickiego w 2007 roku. Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Bydgoszczy. 2009

Linki zewnętrzne

• Informacje o jeziorze i mapa batymetryczna. wios.bydgoszcz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-28)].
• Zdjęcie jeziora w okresie międzywojennym

Akwen północno-wschodni, tzw. Jezioro Jezuickie Małe