Jezioro Licheńskie

Jezioro Licheńskie
	; Widok na jezioro (w dali bazylika w Licheniu)
	Położenie
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowości nadbrzeżne	Licheń Stary, Wygoda, Niedźwiady Małe, Kępa
Wysokość lustra	85 m n.p.m.
	Morfometria
Powierzchnia	1,46 km²
Głębokość; • średnia; • maksymalna	; 4,5 m ; 12,6 m
	Hydrologia
Rodzaj jeziora	rynnowe
	Położenie na mapie gminy Ślesin Jezioro Licheńskie
	Położenie na mapie Polski Jezioro Licheńskie
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Jezioro Licheńskie
	Położenie na mapie powiatu konińskiego Jezioro Licheńskie
	52°18′30″N 18°20′19″E/52,308333 18,338611

Jezioro Licheńskie – niewielkie jezioro znajdujące się w powiecie konińskim, w gminie Ślesin, w pobliżu miejscowości Licheń Stary. Jest klasycznym jeziorem rynnowym o silnie rozwiniętej linii brzegowej. Brzegi jeziora, przeważnie wysokie, są w dużej części otoczone lasami. Wysokim brzegom towarzyszy strome dno.

Znaczenie gospodarcze

Wody jeziora są włączone w obieg wody chłodzącej elektrowni Konin i Pątnów Zespołu Elektrowni PAK. Kanał zrzutowy wody ciepłej wpada do jeziora od strony południowej w centralnej części jeziora w miejscowości Licheń Stary. W części południowo-zachodniej jeziora jest zlokalizowany kanał łączący Jez. Licheńskie z Jez. Pątnowskim. Kanał ten umożliwia powrót wody do elektrowni. Jest to tzw. mały obieg. W okresie letnim uruchamiany jest tzw. duży obieg. W północnej części jeziora wybudowano kanał oraz przepompownię. Kanałem tym pompowana jest woda z Jez. Licheńskiego do Jez. Ślesińskiego. Zakończenie kanału po stronie Jez. Ślesińskiego stanowi efektowna kaskada, zwana potocznie wodospadem.

Turystyka i rekreacja

Blisko jeziora znajduje się największe centrum konferencyjne w Wielkopolsce, Hotel Atut***. Hotel stanowi idealną bazę noclegową podczas pieszych wędrówek, wycieczek rowerowych. Największy ruch turystyczny związany jest z ośrodkiem kultu religijnego w Licheniu Starym. Na zachodnim brzegu jeziora, we wsiach Niedźwiady Małe oraz Kępa znajdują się liczne działki rekreacyjne.

Jaz na kanale pomiędzy Jez. Licheńskim i Jez. Pątnowskim w znacznym stopniu ogranicza turystykę wodną. Natomiast amatorzy kąpieli chętnie korzystają z podgrzewanej przez konińskie elektrownie wody. Również wędkarze mają swoje ulubione miejsca nad wodami Jeziora Licheńskiego.

Flora i fauna

Zanieczyszczenie termiczne wody Jeziora Licheńskiego i innych jezior zespołu sprawia, że w ich wodach występują gatunki ciepłolubne, które w innych zbiornikach Polski są rzadkie (np. jezierza morska) lub w ogóle nie występują i są uważane za gatunki obce, inwazyjne. Jezioro Licheńskie jest najcieplejszym akwenem zespołu. W połowie lat 90. XX w, Jezioro Licheńskie zasiedlił nurzaniec śrubowy (Vallisneria spiralis) – dotychczas w Polsce roślina akwariowa, która intensywnie rozwija się jesienią, kiedy w normalnych warunkach w środkowoeuropejskich jeziorach kończy się sezon wegetacyjny^[1]. W ciągu kilku lat zdominował on roślinność zanurzoną jeziora, a tworzone przez niego zbiorowisko (Potamo perfoliati-Vallisnerietum spiralis) zajęło 92% powierzchni płytkiego litoralu (ponad 12 ha). Pozostałe zespoły roślinne stwierdzone w Jeziorze Licheńskim to: Potamo-Najadetum marinae, Nupharo-Nymphaeetum albae, Typhetum angustifoliae, Phragmitetum australis i Glycerietum maximae^[2]. Innym inwazyjnym gatunkiem, który występuje od niedawna w polskich jeziorach, w tym Jeziorze Licheńskim, jest czebaczek amurski (Pseudorasbora parva). W ramach połowów badawczych przeprowadzonych w litoralu Jeziora Licheńskim w roku 2004 jego udział wynosił 32,6% wśród złowionych ryb, znajdując się w 60% połowów. Poza nim stwierdzono występowanie 13 gatunków ryb w następującej liczebności w stosunku do całej ichtiofauny^[3]:

kleń < 0,1%
płoć 15,3%
ukleja 31,8%
krąp 1,8%
leszcz 0,1%
jazgarz < 0,1%
wzdręga 6,4%
lin 3,5%
karaś srebrzysty 4,1%
karp 0,2%
różanka 3,7%
sandacz 0,3%
słonecznica < 0,1%

Kolejnym inwazyjnym gatunkiem występującym m.in. w Jeziorze Licheńskim jest kiełż Chaetogammarus ischnus^[4].

Stan jakości wód

Zgodnie z danymi Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Środowiska w Poznaniu na podstawie badań wykonanych między rokiem 1999 a 2006, w Jeziorze Licheńskim woda miała III klasę jakości, tj. umiarkowany stan ekologiczny^[5].

Przypisy

↑ Andrzej Hutorowicz, Joanna Hutorowicz. Seasonal development of Vallisneria spiralis L. in a heated lake. „Ecological Questions”. 9, s. 79–86, 2008. Versita. DOI: 10.2478/v10090-009-0022-z. ISSN 1644-7298. (ang.).
↑ Andrzej Hutorowicz, Jan Dziedzic: Rozprzestrzenianie inwazyjnego gatunku Vallisneria spiralis L. w Jeziorze Licheńskim. W: XIX Zjazd Hydrobiologów Polskich Warszawa 2003 : Streszczenia plakatów i referatów. Warszawa: Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2003, s. 612. ISSN 83-888823-33-7.
↑ Andrzej Kapusta, Elżbieta Bogacka-Kapusta, Bartosz Czarnecki. The Significance of Stone Moroko, Pseudorasbora Parva (Temminck And Schlegel), in the Small-Sized Fish Assemblages in the Littoral Zone of the Heated Lake Licheńskie. „Archives of Polish Fisheries”. 16 (1), s. 49–62, 2008. Versita. DOI: 10.2478/s10086-008-0004-6. ISSN 1230-6428. (ang.).
↑ Krzysztof Jażdżewski: Chaetogammarus ischnus (Stebbing, 1899). [w:] Księga gatunków obcych inwazyjnych w faunie Polski [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN. [dostęp 2011-10-05]. (pol.).
↑ Stan środowiska w Wielkopolsce w roku 2006. Poznań: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Poznaniu, 2007, s. 41, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-7217-313-3.

Linki zewnętrzne

Licheńskie jezioro, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 208 .

[1] Andrzej Hutorowicz, Joanna Hutorowicz. Seasonal development of Vallisneria spiralis L. in a heated lake. „Ecological Questions”. 9, s. 79–86, 2008. Versita. DOI: 10.2478/v10090-009-0022-z. ISSN 1644-7298. (ang.).

[ZHP-2] Andrzej Hutorowicz, Jan Dziedzic: Rozprzestrzenianie inwazyjnego gatunku Vallisneria spiralis L. w Jeziorze Licheńskim. W: XIX Zjazd Hydrobiologów Polskich Warszawa 2003 : Streszczenia plakatów i referatów. Warszawa: Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, 2003, s. 612. ISSN 83-888823-33-7.

[3] Andrzej Kapusta, Elżbieta Bogacka-Kapusta, Bartosz Czarnecki. The Significance of Stone Moroko, Pseudorasbora Parva (Temminck And Schlegel), in the Small-Sized Fish Assemblages in the Littoral Zone of the Heated Lake Licheńskie. „Archives of Polish Fisheries”. 16 (1), s. 49–62, 2008. Versita. DOI: 10.2478/s10086-008-0004-6. ISSN 1230-6428. (ang.).

[4] Krzysztof Jażdżewski: Chaetogammarus ischnus (Stebbing, 1899). [w:] Księga gatunków obcych inwazyjnych w faunie Polski [on-line]. Instytut Ochrony Przyrody PAN. [dostęp 2011-10-05]. (pol.).

[5] Stan środowiska w Wielkopolsce w roku 2006. Poznań: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Poznaniu, 2007, s. 41, seria: Biblioteka Monitoringu Środowiska. ISBN 978-83-7217-313-3.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne