Jezioro Myczkowskie

Jezioro Myczkowskie
Jezioro Myczkowieckie
Zbiornik Myczkowiecki
	; Widok na jezioro z korony zapory; (widok na południe).; Po prawej Berdo i Rezerwat przyrody Nad Jeziorem Myczkowieckim.; Perspektywę zamyka Jawor.
	Położenie
Państwo	Polska
Lokalizacja	województwo podkarpackie
	Morfometria
Powierzchnia	2 km²
Wymiary; • max długość; • max szerokość	; 6 km; 2 km
Głębokość; • maksymalna	; 15 m
	Hydrologia
Rzeki zasilające	San
Rzeki wypływające	San
	Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich Jezioro Myczkowskie
	Położenie na mapie Karpat Jezioro Myczkowskie
	49°25′16″N 22°25′27″E/49,421111 22,424167

Jezioro Myczkowskie^[1] (Zbiornik Myczkowiecki, Jezioro Myczkowieckie) – zbiornik retencyjny położony w województwie podkarpackim, na Sanie. Budowę prowadzono w latach 1921–1925, a następnie w latach 1956–1960 podwyższono zaporę i dokończono budowę elektrowni.

Historia i charakterystyka

Jezioro Myczkowskie jest sztucznym zbiornikiem wodnym o powierzchni ok. 2 km², głębokości od 5 do 15 m i pojemności 11 mln m³. Wokół jeziora znajdują się tereny o walorach turystycznych i uzdrowiskowych. Zbiornik powstał jako część Zespołu Elektrowni Wodnych Solina-Myczkowce i pełni rolę zbiornika wyrównawczego.

Projekt wykorzystania pętli Sanu koło Myczkowiec powstał w 1921 roku. Autorem był profesor K. Pomianowski. Przewidywał on wybudowanie zapory o wysokości około 15 m, a następnie ujęcie wody kanałem otwartym i sztolnią bezciśnieniową oraz elektrowni o mocy 3,51 MW i produkcji średniej rocznej około 19 mln kWh. Przewidywany do wykorzystania spad wynosił 14 m. Budowę prowadziło w latach 1921–1923 francusko-belgijskie Towarzystwo Akcyjne Elektrosan. Wobec braku funduszy, budowę przerwano w 1925 roku, choć brakowało do zakończenia zaledwie 300 tys. zł. Wykonany i zapłacony był m.in. tzw. jaz Stoneya^[a]. Wykonana była część zapory, kanał z ujęciem, sztolnia oraz fundamenty elektrowni^[3].

Po zakończeniu II wojny światowej przystąpiono ponownie do projektowania zbiornika i elektrowni wodnej w Myczkowcach w warszawskim biurze Projektów Siłowni Wodnych, Projekt przewidywał częściowe wykorzystanie wykonanych już obiektów. Piętrzenie zapory podniesiono, dzięki czemu pojemność zbiornika wzrosła do 10,9 mln m³, a moc elektrowni do 8,3 MW. Na podstawie tego projektu rozpoczęto 1956 roku ponownie budowę. Generalnym wykonawcą było Krakowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodno-Inżynieryjnego, a podwykonawcami: Elektromontaż-Południe, Elektrobudowa, Mostostal i inne. Dwa turbozespoły z turbinami Kaplana o mocy 4150 kW przy 300 obr./min dostarczone zostały przez firmę Ganz Mavag z Węgier. Generatory miały moc 5200 MVA. Budynek elektrowni usytuowany jest na końcu sztolni w miejscowości Zwierzyń.

Jezioro Myczkowskie tworzy zapora ziemna o długości 386 m. Szerokość korony zapory wynosi 9 m, maksymalna szerokość w podstawie 108 m, a wysokość 17,5 m. Usypana jest z pospółki żwirowo-piaskowej z dużą zawartością części ilastych i pylastych. Szczelność zapewnia jądro ilaste znajdujące się w środkowej części korpusu. Zapora w środku posiada betonową część przelewową zamykaną zamknięciami segmentowymi. Część betonowa składa się z przelewów oraz ujęcia wody do sztolni elektrowni. Nad przelewami znajduje się most drogowy szerokości 4 m^[4].

Zapora widziana od strony zalewu z prawego brzegu.
Urządzenia zapory.

Zobacz też

Uwagi

↑ Francis Stoney(ang.) (1837–1897) był irlandzkim inżynierem, który opracował i opatentował kilka urządzeń śluzowych znanych później pod jego imieniem^[2].

Przypisy

↑ Hydronimy str. 224.
↑ Obituary. Francis Goold Morony Stoney, 1837–1897. „Minutes of the Proceedings”. 130, s. 316–318, 1897. DOI: 10.1680/imotp.1897.19280.
↑ Zalew Myczkowski – charakterystyka.
↑ Dane techniczne zapory w Myczkowcach i Solinie. solina.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-26)]..

Linki zewnętrzne

Fotoreportaż w portalu Ekoportal.eu – Zespół Elektrowni Wodnych Solina-Myczkowce. ekoportal.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-01-29)].
Dane techniczne zapory w Myczkowcach i Solinie. solina.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-26)].
Zalew Myczkowski – charakterystyka

[3] Francis Stoney(ang.) (1837–1897) był irlandzkim inżynierem, który opracował i opatentował kilka urządzeń śluzowych znanych później pod jego imieniem^[2].

[1] Hydronimy str. 224.

[Stoney-2] Obituary. Francis Goold Morony Stoney, 1837–1897. „Minutes of the Proceedings”. 130, s. 316–318, 1897. DOI: 10.1680/imotp.1897.19280.

[4] Zalew Myczkowski – charakterystyka.

[5] Dane techniczne zapory w Myczkowcach i Solinie. solina.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-26)]..

[1]

[a]

[3]

[4]

[2]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne