Jhala Nath Khanal

Jhala Nath Khanal

Data i miejsce urodzenia	20 maja 1950 Sakhejung
Premier Nepalu
Okres	od 3 lutego 2011 do 29 sierpnia 2011
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Nepalu (Zjednoczenie Marksistowsko-Leninowskie)
Poprzednik	Madhav Kumar Nepal
Następca	Baburam Bhattarai
Przewodniczący KPN (ZM-L)
Okres	od 24 lutego 2009

Jhala Nath Khanal (ur. 20 maja 1950) – nepalski polityk, sekretarz generalny Komunistycznej Partii Nepalu (Zjednoczenie Marksistowsko-Leninowskie) w latach 2008–2009 i przewodniczący od 2009. Premier Nepalu od 3 lutego 2011 do 29 sierpnia 2011.

Życiorys

Jhala Nath Khanal urodził się w 1950 w Sakhejung w dystrykcie Ilam. Ukończył nauki polityczne i historię (studia licencjackie) na Uniwersytecie Tribhuvan. W latach 1967–1968 był przewodniczącym Związku Studentów Meći^[1].

W 1965 rozpoczął działalność w Ruchu na rzecz Demokracji, podziemnej organizacji sprzeciwiającej się autokratycznym rządom w kraju. Z tego powodu był kilkakrotnie więziony. Po raz pierwszy w 1969, następnie na 14 miesięcy w 1973, na 6 miesięcy w 1976 oraz od listopada 1976 do kwietnia 1979. W latach 1971–1973 pracował jako nauczyciel w szkole średniej^[1].

W 1968 wstąpił do Komunistycznej Partii Nepalu. W 1978 był jednym z założycieli Komunistycznej Partii Nepalu (Marksiści-Leniniści). W latach 1982–1990 zajmował stanowisko sekretarza generalnego tej partii, poprzedniczki KPN (ZM-L)^[1].

Po wprowadzeniu demokracji w Nepalu w 1990 został ministrem rolnictwa, leśnictwa i środowiska w rządzie premiera Krishny Prasad Bhattaraia. W 1991 został po raz pierwszy wybrany w skład parlamentu. W wyborach w 1994 oraz 1999 uzyskiwał reelekcję. W 1997 pełnił funkcję ministra informacji i komunikacji w rządzie premiera Lokendry Bahadur Chanda^[1].

Po rozwiązaniu rządu przez króla Gyanendrę 1 lutego 2005 ponownie zaangażował się w podziemną działalność polityczną w ramach antymonarchistycznego Sojuszu 7 Partii. 3 lutego 2005 został p.o. sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Nepalu (Zjednoczenie Marksistowsko-Leninowskie) (KPN (ZM-L))^[1].

Po rezygnacji z funkcji sekretarza generalnego KPN (ZM-L) przez Madhava Kumar Nepala w kwietniu 2008 Khanal zastąpił go na tym stanowisku^[1]. 24 lutego 2009 został wybrany przewodniczącym partii^[2].

Od końca czerwca 2010 do początku lutego 2011 Nepal pozostawał w stanie kryzysu politycznego z powodu przeciągającego się procesu wyboru nowego szefa rządu. W 16 turach głosowań parlament nie był w stanie dokonać rozstrzygnięcia. W tym czasie funkcję premiera sprawował dalej Madhav Kumar Nepal, mimo że 30 czerwca 2010 złożył swoją dymisję. Dopiero w 17. rundzie głosowania 3 lutego 2011, po wznowieniu procesu wyborczego, szefem rządu został wybrany Jhala Nath Khanal. Uzyskał 368 z 598 głosów deputowanych Zgromadzenia Konstytucyjnego. Jego wybór stał się możliwy dzięki poparciu Komunistycznej Partii Nepalu (Maoistycznej), która wycofała własnego kandydata, przewodniczącego partii Prachandę. Drugi w głosowaniu Ram Chandra Poudel z Kongresu Nepalskiego uzyskał 122 głosy. Premier Khanal za priorytety swojego gabinetu uznał finalizację procesu uchwalenia konstytucji i rozwiązanie kwestii 19 tys. byłych bojowników maoistowskich, którzy zgodnie z porozumieniem pokojowym z 2006 mieli zostać włączeni w szeregi armii lub rozbrojeni i przeniesieni do cywila^[3][4].

Wbrew zapowiedziom nie był w stanie doprowadzić do porozumienia największych partii politycznych i sfinalizowania procesu pokojowego oraz uchwalenia ustawy zasadniczej. Wobec porażki na tym polu 14 sierpnia 2011 podał się do dymisji. Prezydent przyjął jego rezygnację^[5]. 29 sierpnia 2011 nowym premierem Nepalu został zaprzysiężony Baburam Bhattarai, wiceprzewodniczący partii maoistowskiej. Komunistyczna Partia Nepalu (Zjednoczenie Marksistowsko-Leninowskie) przeszła do opozycji^[6].

Przypisy