Jill Craybas
 | |
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 lipca 1974 Providence |
| Wzrost | 160 cm |
| Masa ciała | 56 kg |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | czerwiec 1996 |
| Zakończenie kariery | wrzesień 2013 |
| Trener | Raj Chaudhuri |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 1 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 39 (17 kwietnia 2006) |
| Australian Open | 3R (2004) |
| Roland Garros | 2R (2001, 2007, 2011) |
| Wimbledon | 4R (2005) |
| US Open | 2R (2004–2006, 2009) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 5 WTA, 2 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 41 (23 czerwca 2008) |
| Australian Open | 2R (2006, 2007, 2012, 2013) |
| Roland Garros | QF (2004) |
| Wimbledon | 3R (2007) |
| US Open | 2R (2004–2006, 2012, 2013) |
Jill Craybas (ur. 4 lipca 1974 w Providence) – amerykańska tenisistka, reprezentantka kraju w Fed Cup, olimpijka z Pekinu (2008).
Kariera tenisowa
Od 2004 roku reprezentowała Stany Zjednoczone w rozgrywkach Fed Cup. Łącznie w pięciu konfrontacjach rozegrała osiem meczów, z czego trzy zakończyły się jej zwycięstwem. W 2008 roku zagrała w konkurencji gry pojedynczej igrzysk olimpijskich w Pekinie przegrywając w pierwszym meczu z Patty Schnyder[1].
Status profesjonalny otrzymała w czerwcu 1996 roku.
Wygrała jeden turniej singlowy – w Tokio w 2002 roku pokonała w finale Silviję Talaję 2:6, 6:4, 6:4. W 2008 roku osiągnęła finał zawodów w Pattai, ulegając w nim Agnieszce Radwańskiej 2:6, 6:1, 6:7(4). Triumfowała też w czterech turniejach singlowych rangi ITF.
W przeciągu kariery zwyciężała pięciokrotnie w zawodach rangi WTA Tour w grze podwójnej (Madryt, Cincinnati, Stambuł, Tokio i Bad Gastein). Dziewięciokrotnie dochodziła do finału zawodów, przegrywając w decydującym o triumfie meczu. Dodatkowo, Craybas to mistrzyni dwóch turniejów deblowych rangi ITF.
Najlepszy singlowy wynik w turniejach wielkoszlemowych osiągnęła na Wimbledonie 2005, gdy to dotarła do czwartej rundy, wygrywając m.in. z Sereną Williams i Marion Bartoli. W Australian Open 2004 była w trzeciej rundzie. Większość jej występów w Wielkim Szlemie zakończył się na pierwszej bądź drugiej rundzie. W grze podwójnej jej najlepszym osiągnięciem był ćwierćfinał Wimbledonu w 2004 roku.
W kwietniu 2006 roku została sklasyfikowana na najwyższym, 39. miejscu, w rankingu singlowym, natomiast w 2008 roku była 41. deblistką świata.
Zakończyła karierę zawodniczą po turnieju US Open 2013[2].
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | Tytuły | Z–P | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | 1R | Q1 | 1R | 2R | 1R | 3R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 2R | Q2 | Q1 | 0 / 12 | 4 – 12 | ||||||
| French Open | A | A | A | Q1 | A | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | 2R | 2R | Q2 | A | 0 / 11 | 5 – 11 | ||||||
| Wimbledon | A | A | A | Q1 | Q1 | 1R | 1R | 1R | 1R | 4R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | Q1 | A | 0 / 11 | 6 – 11 | ||||||
| US Open | 1R | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | Q1 | A | 0 / 15 | 4 – 15 | ||||||
| Ranking na koniec roku | – | – | 151 | 175 | 150 | 93 | 57 | 98 | 59 | 47 | 73 | 81 | 66 | 77 | 98 | 147 | 188 | – | 0 / 49 | 19 – 49 | ||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | Tytuły | Z–P | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 2R | 2R | 1R | 1R | 1R | 2R | 2R | 2R | 0 / 10 | 5 – 10 | |||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | A | 1R | 0 / 9 | 4 – 9 | |||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 1R | 3R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | Q2 | 0 / 10 | 3 – 10 | |||||||
| US Open | A | A | 1R | A | A | A | A | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | 1R | 1R | A | 2R | 2R | 0 / 11 | 5 – 11 | |||||||
| Ranking na koniec roku | – | – | – | – | – | 213 | 682 | 84 | 57 | 115 | 67 | 74 | 45 | 91 | 67 | 127 | 83 | – | 0 / 40 | 17 – 40 | |||||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | Tytuły | Z–P | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | A | 2R | 1R | A | A | A | A | 0 / 3 | 2 – 3 | |||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | SF | 2R | 1R | A | A | A | 0 / 6 | 4 – 6 | |||||||
| 0 / 9 | 6 – 9 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 2 (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 6 października 2002 | Tokio | Twarda |  Silvija Talaja | 2:6, 6:4, 6:4 |
| Finalistka | 1. | 10 lutego 2008 | Pattaya | Twarda |  Agnieszka Radwańska | 2:6, 6:1, 6:7(4) |
Gra podwójna 14 (5–9)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 24 maja 2003 | Madryt | Ceglana |  Liezel Huber |  Rita Grande Angelique Widjaja | 6:4, 7:6(6) |
| Zwyciężczyni | 2. | 16 sierpnia 2004 | Cincinnati | Twarda |  Marlene Weingärtner |  Emmanuelle Gagliardi Anna-Lena Grönefeld | 7:5, 7:6(2) |
| Finalistka | 1. | 31 października 2004 | Luksemburg | Twarda (hala) | Marlene Weingärtner |  Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 1:6, 7:6(1), 3:6 |
| Finalistka | 2. | 26 września 2005 | Seul | Twarda | Natalie Grandin |  Chan Yung-jan Chuang Chia-jung | 2:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 9 stycznia 2006 | Hobart | Twarda | Jelena Kostanić |  Émilie Loit Nicole Pratt | 2:6, 1:6 |
| Finalistka | 4. | 18 czerwca 2006 | Birmingham | Trawiasta | Liezel Huber |  Jelena Janković Li Na | 2:6, 4:6 |
| Finalistka | 5. | 30 października 2006 | Québec | Twarda (hala) |  Alina Żydkowa | Laura Granville Carly Gullickson | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 6. | 10 września 2007 | Bali | Twarda | Natalie Grandin | Ji Chunmei Sun Shengnan | 3:6, 2:6 |
| Finalistka | 7. | 28 kwietnia 2008 | Praga | Ceglana |  Michaëlla Krajicek |  Andrea Hlaváčková Lucie Hradecká | 6:1, 3:6, 6–10 |
| Zwyciężczyni | 3. | 24 maja 2008 | Stambuł | Ceglana |  Wolha Hawarcowa |  Marina Erakovic Polona Hercog | 6:1, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 4. | 4 października 2008 | Tokio | Twarda | Marina Erakovic |  Ayumi Morita Aiko Nakamura | 4:6, 7:5, 10–6 |
| Finalistka | 8. | 2 listopada 2008 | Québec | Twarda (hala) |  Tamarine Tanasugarn | Anna-Lena Grönefeld Vania King | 6:7(3), 4:6 |
| Finalistka | 9. | 17 lipca 2010 | Palermo | Ceglana | Julia Görges | Alberta Brianti Sara Errani | 4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 17 czerwca 2012 | Bad Gastein | Ceglana | Julia Görges | Anna-Lena Grönefeld Petra Martić | 6:7(4), 6:4, 11–9 |
Gra mieszana 1 (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 26 września 2004 | Pekin | Twarda | Justin Gimelstob | Emmanuelle Gagliardi Tripp Phillips | 1:6, 2:6 |
Przypisy
- ↑ Jill Craybas Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-12-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-15] (ang.).
- ↑ n, Jill Craybas Calls Time On Career, „WTA Tennis”, 19 września 2013 [dostęp 2017-12-20] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 23 grudnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 23 grudnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 23 grudnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
bendera Indonesia
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Autor: si.robi, Licencja: CC BY-SA 2.0
Jill Craybas, 2013 Wimbledon Qualifying Tournament
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
