João Bosco Mota Amaral

João Bosco Mota Amaral

Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1943 Ponta Delgada
Przewodniczący rządu Azorów
Okres	od 8 września 1976 do 20 października 1995
Przynależność polityczna	Partia Socjaldemokratyczna
Następca	Alberto Madruga da Costa
Odznaczenia

João Bosco Soares Mota Amaral (ur. 15 kwietnia 1943 w Ponta Delgada^[1]) – portugalski polityk i prawnik, w latach 1976–1995 przewodniczący autonomicznego rządu Azorów, długoletni poseł do Zgromadzenia Republiki i jego przewodniczący w latach 2002–2005.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lizbońskim (1965), kształcił się również w zakresie nauk politycznych. Był redaktorem naczelnym periodyku „Rumo”, współpracował także z dziennikiem „Diário dos Açores”. Praktykował jako adwokat specjalizujący się w prawie administracyjnym i podatkowym^[1].

W działalność polityczną zaangażował się jeszcze w okresie Nowego Państwa. W 1969 z ramienia rządzącej Unii Narodowej został wybrany na posła do Zgromadzenia Narodowego, uzyskując następnie reelekcję. Był członkiem grupy liberalnej Ala Liberal skupionej wokół Francisca Sá Carneiro, w 1970 współtworzył projekt reform konstytucyjnych. W 1974 był wśród założycieli centroprawicowej Partii Socjaldemokratycznej. Z jej listy w 1975 wszedł do wyłonionej po rewolucji goździków konstytuanty, a w 1976 do Zgromadzenia Republiki I kadencji^[1][2].

Mandat poselski uzyskiwał w kolejnych wyborach od 1979^[3]. Zawiesił jednak jego wykonywanie w związku z objęciem we wrześniu 1976 urzędu przewodniczącego nowo powołanego wówczas autonomicznego rządu Azorów. Funkcję premiera tego regionu pełnił nieprzerwanie do października 1995^[1][2]. W latach 1982–1995 i 2001–2005 wchodził w skład Rady Państwa, organu doradczego przy prezydencie^[2].

W 1995 powrócił do wykonywania mandatu posła do Zgromadzenia Republiki, wybierany ponownie w 1999, 2002, 2005, 2009 i 2011, zasiadał w portugalskim parlamencie do 2015^[3]. Od 1995 do 2002 był jego wiceprzewodniczącym, zaś w IX kadencji od 10 kwietnia 2002 do 16 marca 2005 pełnił funkcję jego przewodniczącego^[2].

Odznaczenia

• Krzyż Wielki Orderu Infanta Henryka (1986)
• Wielki Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja, 1991)
• Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi RFN (Niemcy, 1999)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Węgry, 2002)
• Krzyż Wielki Orderu Krzyża Południa (Brazylia, 2003)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP (Polska, 2004)^[4][5]

Przypisy