João Domingos Bomtempo

João Domingos Bomtempo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia28 grudnia 1775
Lizbona
Pochodzenieportugalskie
Data i miejsce śmierci18 sierpnia 1842
Lizbona
Gatunkimuzyka poważna
Zawódkompozytor
Odznaczenia
Komandor Orderu Chrystusa

João Domingos Bomtempo (ur. 28 grudnia 1775 w Lizbonie, zm. 18 sierpnia 1842 tamże[1][2]) – portugalski kompozytor i pianista.

Życiorys

Jego ojciec, Francisco Saveiro Bomtempo, był z pochodzenia Włochem i zatrudniony był jako oboista w portugalskiej orkiestrze dworskiej[2][3]. Młody João Domingos uczył się muzyki u boku ojca, następnie w 1801 roku wyjechał na studia do Paryża, gdzie wydał drukiem swoje pierwsze kompozycje[2][3]. Podczas pobytu w stolicy Francji związał się z kręgiem przebywających na emigracji portugalskich liberałów i stał się zwolennikiem konstytucjonalizmu[3]. W 1810 roku wyjechał do Londynu, gdzie udzielał lekcji gry na fortepianie i wstąpił do loży masońskiej[3]. W 1815 roku powrócił na krótko do Lizbony, którą już rok później musiał jednak opuścić z powodów politycznych[3]. Wrócił na stałe do Portugalii w 1820 roku. W 1822 roku założył w Lizbonie towarzystwo filharmoniczne[2]. W okresie absolutystycznych rządów króla Michała I (1828–1834) ukrywał się na terenie rosyjskiego konsulatu[3]. Powrócił do działalności publicznej po upadku władcy. Zatrudniony na dworze królewskim jako nauczyciel królowej Marii II, został udekorowany komandorią Orderu Chrystusa[4]. W 1835 roku otrzymał posadę dyrektora nowo utworzonego konserwatorium królewskiego[2][3]. Pochowany został na lizbońskim Cemitério dos Prazeres[4].

Był pierwszym portugalskim kompozytorem tworzącym muzykę symfoniczną[1]. Utwory Bomtempo utrzymane są w stylistyce klasycznej, z wyraźnymi wpływami twórczości Clementiego oraz J.B. Cramera[1]. Skomponował 2 symfonie, 6 koncertów fortepianowych, liczne sonaty oraz inne utwory na fortepian, kantaty, utwory religijne (w tym requiem), a także operę Alessandro in Efeso[2]. W 1816 roku wydał w Londynie pracę teoretyczną Elementos de música de methodo de tocar piano forte[1][4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 360. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 92. ISBN 0-674-37299-9.
  3. ↑ a b c d e f g James E. Hoare: Historical Dictionary of Portugal. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 59–60. ISBN 978-0-8108-6151-0.
  4. ↑ a b c Diccionario bibliographico portuguez. T. 3. Lisboa: Na Imprensa Nacional, 1859, s. 363.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

PRT Order of Christ - Commander BAR.svg
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Komandora Orderu Chrystusa (Portugalia)