Jożef Sabo

Jożef Sabo

(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0 Jożef Sabo (2014)
Pełne imię i nazwisko	Jożef Jożefowycz Sabo
Data i miejsce urodzenia	29 lutego 1940 Użhorod
Wzrost	175 cm
Pozycja	pomocnik/obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1957 Chimik Kałusz ? (?) 1958–1959 Spartak Użhorod 30 (10) 1959–1969 Dynamo Kijów 245 (42) 1970 Zoria Ługańsk 27 (6) 1971–1972 Dinamo Moskwa 44 (3)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1965–1972  ZSRR 40 (8) 1967,1972  ZSRR olimpijska 7 (1) W sumie: 47 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1977 Zoria Ługańsk 1978 SKA Kijów 1978–1979 Dnipro Dniepropietrowsk 1993–1997 Dynamo Kijów 1994 Ukraina 1996–1999 Ukraina 2004–2005 Dynamo Kijów 2007 Dynamo Kijów
Odznaczenia

Jożef Jożefowycz Sabo, ukr. Йожеф Йожефович Сабо, węg. József Szabó (ur. 29 lutego 1940 w Użhorodzie) – ukraiński piłkarz pochodzenia węgierskiego, grający na pozycji pomocnika lub środkowego obrońcy, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Pierwszy trener Zołtan Djorfi. Karierę piłkarza rozpoczynał w prowincjonalnym amatorskim klubie Chimik Kałusz. Kolejne dwa lata spędził w drużynie Spartaka Użhorod, kiedy to w 1959 stał się zawodnikiem słynnego Dynama Kijów^[1]. Z klubem tym zdobywał najwięcej sukcesów. Po dziesięciu latach gry w Kijowie przeniósł się do Zori Ługańsk. W 1971 wyjechał do Moskwy, aby reprezentować barwy tamtejszego Dynama. Z klubem z Moskwy nie odniósł żadnych sukcesów na niwie krajowej, jednak w 1972 Dynamo grało w finale Pucharu Zdobywców Pucharów (przegranym 2:3 z Rangers), a Sabo był kapitanem moskiewskiej ekipy. W tym klubie zakończył piłkarską karierę^[2].

Kariera reprezentacyjna

3 października 1965 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z Grecją wygranym 4:1. W sbornej Sabo zagrał 40 razy, strzelił 5 goli. Był w składzie ekipy ZSRR na mistrzostwach świata w 1962 (ćwierćfinał) i 1966 (IV miejsce). Ponadto występował w olimpijskiej reprezentacji Związku Radzieckiego, w składzie której zdobył brązowy medal na olimpiadzie w Monachium 1972.

Kariera trenerska

Pod koniec lat 70. Sabo prowadził Zorię Ługańsk, SKA Kijów oraz Dnipro Dniepropietrowsk, jednak z żadnym z tych klubów nie osiągnął nic szczególnego. Niedługo po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości i utworzeniu Wyszczej Lihi objął funkcję trenera Dynama Kijów, z trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Ukrainy i dwa razy puchar Ukrainy. Prowadził również przez 3 eliminacje reprezentację Ukrainy. Od 2000 pełnił także funkcję wiceprezydenta Dynama Kijów. W 2009 wykonywał funkcję zastępcy kierownika Komitetu narodowych reprezentacji Ukrainy^[3].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• finalista Pucharu Zdobywców Pucharów: 1972
• mistrz ZSRR: 1961, 1966, 1967, 1968
• wicemistrz ZSRR: 1960, 1965, 1969
• zdobywca Pucharu ZSRR: 1964, 1966

Sukcesy reprezentacyjne

• IV miejsce mistrzostw świata: 1966
• brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Monachium: 1972

Sukcesy trenerskie

• mistrz Ukrainy: 1994, 1995, 1996, 1997
• zdobywca Pucharu Ukrainy: 1996, 2005

Sukcesy indywidualne

• został wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR – 5 razy (2 razy jako nr 1).

Odznaczenia

• tytuł Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR.
• tytuł Zasłużony Trener Ukraińy.
• Order „Za zasługi” III klasy: 1999^[4]
• Order „Za zasługi” II klasy: 2004^[5].
• Order „Za zasługi” I klasy: 2011^[6]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Jożef Sabo w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Jożef Sabo w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Jożef Sabo w bazie UEFA (ang.)
• Jożef Sabo w bazie National Football Teams (ang.)