Joachim Glensk

Joachim Edward Glensk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1935
Opole

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia prasy, literaturoznawstwo, prasoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1968
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1991

Profesura

15 listopada 1997

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Instytut Śląski w Opolu
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu
Uniwersytet Opolski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Joachim Glensk, pseud. Edward Jokel (ur. 9 sierpnia 1935 w Opolu) – polski literaturoznawca, prasoznawca.

Życiorys

Prof. dr hab. Joachim Glensk urodził się 9 sierpnia 1935 r. w Opolu. Pochodzi z Tarnowa Opolskiego, gdzie jego ojciec Franciszek był mistrzem kowalskim, właścicielem kuźni i starszym cechu (w młodości uczestnikiem powstań śląskich wraz z bratem Teodorem). Matka Elżbieta, nazwisko panieńskie Wrzeciono, zajmowała się domem i prowadziła sklep rodzinny.

W Tarnowie Opolskim ukończył szkołę podstawową (1949 r.). Naukę kontynuował w Opolu, najpierw w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika, a następnie w Liceum im. Juliusza Słowackiego, gdzie w 1954 r. złożył egzamin dojrzałości. W 1959 roku ukończył polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim, a w 1968 r. tamże obronił stopień doktora nauk humanistycznych. Tytuł dr. habilitowanego otrzymał w 1991 r. w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, a profesora tytularnego z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego otrzymał w 1997.

Przez lata będąc pracownikiem Instytutu Śląskiego w Opolu pełnił wiele istotnych funkcji m.in. jako kierownik Pracowni Badań Prasoznawczych i Upowszechnienia Kultury, zastępca kierownika Zakładu Kultury Współczesnej(1974-89), kierownik Samodzielnego Zespołu Badań Prasoznawczych(1989-91). W latach 1991-2005 pracował na WSP w Opolu (od 1994 r. Uniwersytet Opolski) jako kierownik Zakładu Dziennikarstwa Instytutu Nauk Społecznych(1992-2001), oraz po uzwyczajnieniu jako kierownik Katedry Komunikacji Społecznej i Dziennikarstwa (2001-2005)[1].

Rodzina

Żona Czesława z d. Mykita (teatrolog) Dzieci: Natasza (1960), Magdalena i Jeremiusz (1965), Mikołaj (1973)[2]

Członek

Opolskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Kieleckiego Towarzystwa Naukowego, Komisji Prasoznawczej Oddziału PAN w Krakowie, Komisji Historycznoliterackiej Oddziału PAN w Katowicach. Komisji Historii Prasy PAN w Warszawie, Rady Naukowej Instytutu Śląskiego w Opolu (wiceprzewodniczący w latach 1991-95). Bezpartyjny [1].

Badania

Historia kultury śląskiej, ze szczególnym uwzględnieniem piśmiennictwa i prasy regionalnej: związki pisarzy polskich, głównie klasyków, ze Śląskiem; dzieje prasy śląskiem[3].

Publikacje

Ponad 475 prac, w tym 37 książek, 5 redakcji, m.in.[1]:

  • "Nowiny Raciborskie" w latach 1889-1904 - Szkic monograficzny (Katowice, 1970)
  • Encyklopedia powstań śląskich red. (Opole, 1982)
  • Współczesna aforystyka polska (Łódź, 1986)
  • Myślę, więc jestem [współautor] (Opole, 1986)
  • Wielka encyklopedia aforyzmów, t.I A-N (Wrocław, 1996)
  • Niemcy w opinii własnej i świata (Poznań, 1994)
  • Czarna księga prasy śląskiej tom 1 (Opole, 2006), tom 2 (Opole, 2007)
  • Autochton. Autobiografia z przymrużeniem oka (Lędziny, 2018)

Nagrody i odznaczenia

Wojewódzka nagroda naukowa 1971, Srebrny(1967) oraz Złoty (1972) Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1982), Zasłużony Działacz Kultury, Medal Komisji Edukacji Narodowej (1983)[4].

Działalność pozanaukowa

W latach 1969-72 przewodniczący Rady Zakładowej Instytutu Śląskiego, wiceprzewodniczący Okręgowej Rady Zakładowej Komisji Nauki przy ZNP, ławnik sądowy (1967-1975), kurator Stowarzyszenia Instytut Śląski w Opolu (1991-94), członek Komitetu Założycielskiego Związku Ludności Narodowości Śląskiej (1997)[1]

Hobby

Aforystyka (zbiór ok. 670 tys. cytatów), muzyka poważna, psychoastrologia[2].

Przypisy

  1. a b c d Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny.. T. V. Warszawa: 2006, s. 287.
  2. a b Profesorowi Joachimowi Glenskowi. Szkice do portretu. Opole: 2005.
  3. Złota Księga Nauki Polskiej. Naukowcy Przełomu Wieków. Gliwice: 2001, s. 128.
  4. Złota Księga Nauk Humanistycznych. Gliwice: Polski Instytut Biograficzny, 2004, s. 102.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie