Joachim Karol Potocki

Joachim Karol Potocki
Ilustracja
Herb
Pilawa
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Miejsce urodzenia

Trzebowa

Miejsce śmierci

Morachwa

Ojciec

Jan Kanty Potocki

Matka

Konstancja Sobieska

Żona

Teresa Sapieha (zm. 1784)
Anna Salomea Grocholska (od 1786)

Dzieci

z Teresą Sapiehą:
Krystyna Potocka
Joanna Potocka

Odznaczenia
Order Orła Białego

Joachim Karol Potocki herbu Pilawa (ur. w Trzebowej, zm. 21 maja 1791 roku[1]) – generał-lejtnant wojsk koronnych w 1758 roku, starosta trembowelski i grybowiecki, rotmistrz znaku pancernego, podczaszy wielki litewski w latach 1763-1780, marszałek konfederacji barskiej województwa bracławskiego w 1768 roku[2], marszałek województwa bracławskiego w konfederacji radomskiej 1767 roku[3], komendant Regimentu Dragonów w 1755 roku[4].

Życiorys

Syn Jana, kasztelana bracławskiego i Konstancji Sobieskiej, brat Teodora, wojewody bełskiego i generała majora wojsk koronnych. Był wnukiem Józefa Stanisława, dziadkiem Feliksa.

W latach 1734—1735 jako partyzant działał na rzecz Stanisława Leszczyńskiego. Patenty generalskie uzyskał w 1755 i 1758 z tytułu szefostwa regimentem dragonii.

Ożenił się w 1752 roku z Teresą Sapiehą, córką Józefa Franciszka Sapiehy i miał z nią dwie córki. Drugą jego żoną została Anna Salomea Grocholska, córka Marcina Grocholskiego, która poślubił w 1786 roku.

Posiadał majątki: Roś i Trościanica. Wybudował dla dominikanów kościół i klasztor w Morachwie (1772-1786)[5]. W latach 1763-1780 był podczaszym wielkim litewskim, później szefem regimentu konnego imienia królowej Jadwigi i regimentarzem konfederacji barskiej. Działał w konfederacji przedbarskiej w Warszawie i we Lwowie, potem jeden z przywódców tego ruchu. W 1768 marszałek konfederacji kilku województw południowo-wschodnich. Pobity przez Rosjan pod Podhajcami, utracił swoje dobra i zbiegł na Mołdawię. Działał za granicą na rzecz konfederacji. W 1770 wspólnie z J. K. Branickim ogłosił manifest o detronizacji Stanisława Augusta i bezkrólewiu w Polsce. W 1779 powrócił do kraju i gospodarował na roli.

Pochowany w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Murafie na Podolu o czym świadczy tablica epitafijna zamieszczona tamże[6].

Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego w 1763 roku.

Przypisy

  1. ↑ według Polskiego Słownika Biograficznego w 1791 roku
  2. ↑ Микола КРИКУН, Документи про участь шляхти Брацлавського воєводства в Барській конфедерації. [W:] Wisnyk Lwiwśkoho uniwersytetu. Серія історична. 2010. Вип. 45, s. 601. (ukr.)
  3. ↑ George Tadeusz Łukowski. The Szlachta and the Confederacy of Radom, 1764–1767/68: A Study of the Polish Nobility., w: Antemurale t. XXI, Rzym 1977, s. 262.
  4. ↑ Tomasz Ciesielski, Generałowie wojska koronnego w latach 1717-1763, w: Organizacja armii w nowożytnej Europie: struktura - urzędy - prawo - finanse, Zabrze 2011, s. 464.
  5. ↑ Jerzy Kowalczyk: Późnobarokowe kościoły i klasztory diecezji kijowskiej i dekanatu bracławskiego. [W:] Sztuka Kresów Wschodnich. T. 3, IHS UJ, Kraków 1998, s. 22.
  6. ↑ Mapy Google, Mapy Google [dostęp 2019-01-29] (pol.).

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie