Joannicjusz (Kobziew)

Joannicjusz

Иоанникий

Iwan Kobziew Іван Кобзєв
Metropolita ługański i alczewski
Kraj działania	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	7 lutego 1938 Nowosiołowka
Data śmierci	17 października 2020
Metropolita ługański i alczewski
Okres sprawowania	2007–2012
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Inkardynacja	Eparchia ługańska
Śluby zakonne	16 listopada 1964
Diakonat	24 listopada 1964
Prezbiterat	7 kwietnia 1969
Chirotonia biskupia	13 grudnia 1988

Joannicjusz, imię świeckie Iwan Kobziew (ur. 7 lutego 1938 w Nowosiołowce, zm. 17 października 2020^[1]) – biskup Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Był z pochodzenia Rosjaninem. Ukończył siedem klas szkoły podstawowej, po czym został robotnikiem budowlanym. W latach 1958–1960 uczył się w seminarium duchownym w Kijowie, zaś po jego zamknięciu przez władze radzieckie – przez dalsze dwa lata w analogicznej placówce w Odessie. W 1966 ukończył Moskiewską Akademię Duchowną z tytułem kandydata teologii, uzyskanym za pracę poświęconą św. Ignacemu (Brianczaninowowi). Jeszcze jako student, 16 listopada 1964, złożył wieczyste śluby zakonne w ławrze Troicko-Siergijewskiej, przyjmując imię Joannicjusz, zaś 24 listopada został hierodiakonem. 7 kwietnia 1969 wyświęcony na hieromnicha, zaś w 1971 podniesiony do godności igumena. W tym samym roku został zatrudniony jako wykładowca seminarium duchownego w Odessie. Od 1983 archimandryta. W 1986 został proboszczem parafii przy soborze Opieki Matki Bożej w Izmaile oraz dziekanem dekanatu izmailskiego.

13 grudnia 1988 miała miejsce jego chirotonia na biskupa słowiańskiego, wikariusza eparchii odeskiej i chersońskiej. 19 lutego 1990 przeniesiony na katedrę doniecką i ługańską, zaś po jej reorganizacji w roku następnym – ługańską i starobielską. W 1993 podniesiony do godności arcybiskupiej, zaś w 2001 został metropolitą.

Brał udział w spotkaniu biskupów Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w kwietniu 1992 w Żytomierzu, którego uczestnicy zaapelowali o zwołanie soboru swojego Kościoła, zaś jego zwierzchnika metropolitę Filareta (Denysenkę) oskarżyli o krzywoprzysięstwo. W efekcie spotkania oraz soboru, jaki miał miejsce w tym samym roku, metropolita Filaret został uznany za winnego rozbijania Kościoła i pozbawiony urzędu^[2]. W czasie pomarańczowej rewolucji razem z grupą innych prorosyjsko nastawionych hierarchów Kościoła (metropolici odeski Agatangel i doniecki Hilarion) popierał Wiktora Janukowycza, określając go jako prawowitego prezydenta^[3].

31 marca 2007, w związku z podziałem eparchii ługańskiej, jego tytuł uległ zmianie na metropolita ługański i alczewski.

Z powodu choroby, uniemożliwiającej mu faktyczne kierowanie eparchią^[4] odszedł w stan spoczynku na mocy decyzji Świętego Synodu Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego w dniu 21 lipca 2012^[5]. Jako jego stałe miejsce pobytu wyznaczony został Ługańsk; metropolita został mianowany proboszczem parafii przy soborze św. Mikołaja i Przemienienia Pańskiego w tymże mieście^[6].

W 2014 r. wziął udział w inauguracji prezydentury Igora Płotnickiego, przywódcy nieuznawanej międzynarodowo Ługańskiej Republiki Ludowej^[7]. W 2017 r. został wpisany do bazy Myrotworeć za wspieranie prorosyjskich separatystów^[8].

Zmarł w 2020 r.^[1]

Przypisy

Bibliografia

• Biografia na stronie Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego
• Высокопреосвященнейший Иоанникий, митрополит Луганский и Старобельский. «Андреевский вестник». ros.