Jodła nikko

Jodła nikko
Ilustracja
Systematyka[1][2][3]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

nagonasienne

Klasa

iglaste

Rząd

sosnowce

Rodzina

sosnowate

Rodzaj

jodła

Gatunek

jodła nikko

Nazwa systematyczna
Abies homolepis Siebold & Zucc.
Fl. Jap. 2(2): 17 1842[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]
Status iucn3.1 NT pl.svg

Jodła nikko, jodła nikkońska (Abies homolepis) – gatunek zimozielonego drzewa z rodziny sosnowatych. W stanie naturalnym występuje w Japonii, na wyspach Honsiu i Shikoku[6]. Rośnie tam w górach, na wysokościach 750-1500 m[7]. Jest uprawiana w wielu krajach świata, głównie w Europie, USA, Chinach i na Nowej Zelandii[8].

Morfologia

Morfologia

Pokrój
Wysokość do 35 m, korona silnie szerokostożkowata ze spiczasto zakończonym wierzchołkiem. Gałęzie lekkie i nieco wznoszące się do góry. Czasami z dolnej części pnia wyrastają boczne odgałęzienia[9].
Kora
Ma łososiowy kolor i podobnie jak u młodych świerków podzielona jest na delikatne platki. Z czasem staje się szara z prostopadłymi spękaniami lub pokryta korkowymi naroslami[9].
Pędy
Silnie wyżłobione, błyszczące, o barwie od bladobrązowej do prawie białej[9].
Liście
Sztywne, gęsto umieszczone na pędzie igły w kształcie litery V. Na dolnej powierzchni mają dwa białokredowe paski[9].
Szyszki
Stojące, walcowate, o długości 8-10 cm. Zawiązują się niezbyt licznie, ale nie tylko na wierzchołku drzewa, ale również na niższych gałęziach. Przed dojrzeniem są fioletowe, potem fioletowo-brązowe. Ukryte łuski wspierające. Po dojrzeniu nasion szyszka rozpada się[9][7].

Zastosowanie

Bywa uprawiana jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach oraz w zadrzewieniach krajobrazowych. W Europie do uprawy wprowadził ją Philipp Franz von Siebold w 1859[7]. Najlepiej rośnie na glebach gliniastych, lekko kwaśnych i w pełnym słońcu. Źle toleruje gleby stale podmokłe. Jest odporna na mrozy, ale źle toleruje wysuszające zimowe wiatry[7]. W Polsce duże okazy znajdują się między innymi w Kórniku, Wrocławiu, Żabowie.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Pinales : Pinaceae, [w:] Angiosperm Phylogeny Website [online], Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-28] (ang.).
  3. M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
  4. Abies homolepis. [w:] The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2014-02-24].
  5. Abies homolepis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  6. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-01-30].
  7. a b c d Związek Szkółkarzy Polskich. Jodła nikko. [dostęp 2014-05-08].
  8. Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].
  9. a b c d e Owen Johnson: Drzewa. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2009. ISBN 978-83-7073-643-9.

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 NT pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Abies homolepis cones.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0