Joe Brown (bokser)

Joe Brown

Pseudonim	Old Bones
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1926 Nowy Orlean
Data i miejsce śmierci	4 grudnia 1997 Nowy Orlean
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	171 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	lekka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	180
Zwycięstwa	116
Przez nokauty	52
Porażki	47
Remisy	14
Nieodbyte	1

Joe Brown (ur. 18 maja 1926 w Nowym Orleanie, zm. 4 grudnia 1997 tamże) – amerykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.

Wychował się w ubogiej rodzinie w Baton Rouge. Nie jest jasne, kiedy rozpoczął zawodową karierę bokserską; niektóre źródła wymieniają 1941^[1], zaś inne 1943^[2]. Regularnie walczył od 1946. W 1947 m.in. pokonał przyszłego trzykrotnego mistrza świata wagi lekkiej Jimmy'ego Cartera i przegrał z przyszłym dwukrotnym mistrzem świata wagi piórkowej Sandym Saddlerem. W 1948 przegrał przez nokaut z przyszłym mistrzem świata w wadze półśredniej Johnnym Brattonem. W 1951 dwukrotnie wygrał i raz przegrał z innym przyszłym mistrzem świata wagi półśredniej Virgilem Akinsem.

Sukcesy przyszły, gdy Brown liczył sobie 30 lat. 2 maja 1956 w Houston pokonał na punkty w towarzyskiej walce ówczesnego mistrza świata w wadze lekkiej Wallace'a „Buda” Smitha, a 24 sierpnia tego roku w Nowym Orleanie niejednogłośnie wygrał z nim w walce o tytuł i został nowym mistrzem świata. W trzecim pojedynku tych pięściarzy Brown obronił tytuł wygrywając 13 lutego 1957 w Miami Beach przez techniczny nokaut w 11. rundzie.

Brown wielokrotnie skutecznie bronił mistrzowskiego pasa, wygrywając kolejno z: Orlando Zuluetą (19 czerwca 1957 w Denver przez TKO w 15. rundzie), Joeyem Lopesem (4 grudnia 1957 w Chicago przez TKO w 11. rundzie), Ralphem Dupasem (7 maja 1958 w Houston przez TKO w 8. rundzie), Kennym Lane (23 lipca 1958 w Houston na punkty), Johnnym Busso (11 lutego 1959 w Houston na punkty), Paulo Rosim (3 czerwca 1959 w Waszyngtonie przez TKO w 9. rundzie), Dave'em Charnleyem (2 grudnia 1959 W Houston przez TKO w 6. rundzie), Cisco Andrade (28 października 1960 w Los Angeles na punkty), ponownie Charnleyem (18 kwietnia 1961 w Londynie na punkty) i Bertem Somodio (28 października 1961 w Quezon City).

Brown został wybrany bokserem roku 1961, a jego druga walka z Charnleyem walką roku 1961 przez magazyn The Ring.

21 kwietnia 1962 w Las Vegas Brown utracił tytuł mistrza świata w wadze lekkiej po porażce na punkty z byłym mistrzem świata w wadze junior półśredniej Carlosem Ortizem.

Kontynuował karierę bokserską do 1970, choć wiele walk przegrywał. Ze znanych pięściarzy pokonali go: Charnley w 1963 przez nokaut, Nicolino Locche i Carlos Hernández w 1963, Manuel Gonzalez i Frankie Narvaez w 1965, Bruno Arcari w 1966 i Chango Carmona w 1968.

Stoczył w sumie 180 walk, z których wygrał 116, przegrał 47, zremisował 14, 2 były no decision, a 1 no contest. Został wybrany w 1996 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Przypisy

Bibliografia

• James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 312-317. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.)
• Joe Brown, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-03-03]  (ang.).
• Joe Brown ("Old Bones"), The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-03-03]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Browna, boxrec.com [dostęp 2013-03-03]  (ang.).