Joe Dassin

Joe Dassin
Ilustracja
Joe Dassin (1970)
Imię i nazwisko

Joseph Ira Dassin

Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1938
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

20 sierpnia 1980
Papeete

Gatunki

piosenka francuska, pop, country

Zawód

piosenkarz, kompozytor

Aktywność

1964–1980

Wydawnictwo

Columbia Records, RCA Records, CBS Records

Joe Dassin, właściwie Joseph Ira Dassin (ur. 5 listopada 1938 w Nowym Jorku, zm. 20 sierpnia 1980 w Papeete) – amerykańsko-francuski piosenkarz i kompozytor pochodzenia żydowskiego. Od 1950 przebywał na emigracji w Europie, w latach 70. zdobył wielką popularność we Francji. W swojej twórczości łączył folk, country i francuski pop.

Życiorys

Urodził się w Nowym Jorku w rodzinie żydowskiej[a], jako syn filmowca Jules’a Dassina (1911−2008) i skrzypaczki Béatrice Launer (1913–1994)[b]. W 1940 rodzina przeprowadziła się do Los Angeles, gdzie ojciec robił karierę w filmie. Po tym, jak nazwisko ojca zostało umieszczone na czarnej liście Hollywood z powodu oskarżenia o działalność komunistyczną w 1953 rodzina Dassinów została zmuszona do emigracji z USA[1].

Rozpoczął studia w Szwajcarii na International School of Geneva i Institut Le Rosey, a maturę zdał w Grenoble. Następnie wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie w latach 1957-1963 uczęszczał na University of Michigan w Ann Arbor. Studia uwieńczył tytułem Bachelor of Arts w 1961 i Master of Arts w 1963 w dziedzinie antropologii. Po ukończeniu studiów wyjechał na stałe do Francji.

W 1957 zadebiutował w filmie Ten, który musi umrzeć wyreżyserowanym przez swego ojca, wcielając się w rolę Benosa. W kolejnych latach wystąpił w rolach drugoplanowych w jeszcze kilku filmach, m.in. Topkapi (1964)[2].

26 grudnia 1964 Dassin podpisał kontrakt z CBS Records, zostając pierwszym francuskojęzycznym piosenkarzem, który podpisał kontrakt z amerykańską wytwórnią płytową. W latach 70. piosenki Dassina znalazły się na szczytach list przebojów nie tylko we Francji, a piosenkarz zdobył wielką popularność. Oprócz francuskiego i angielskiego nagrywał piosenki w językach: niemieckim, hiszpańskim, włoskim i greckim. Wśród jego najpopularniejszych piosenek znajdują się: Les Champs-Élysées (1969), Salut les amoureux (1973), L'Été indien (1975), Et si tu n'existais pas (1975) i À toi (1976).

Zmarł na atak serca podczas wakacji na Tahiti. Jest pochowany na cmentarzu Hollywood Forever w Hollywood w Kalifornii.

Życie prywatne

Miał dwie siostry, starszą Ricky i młodszą Julie.

18 stycznia 1966 w Paryżu poślubił Maryse Massiérę, ich urodzony przedwcześnie syn, Joshua zmarł po kilku dniach, a piosenkarz popadł w depresję. Para rozwiodła się w 1977. 14 stycznia 1978 w Cotignac poślubił Christine Delvaux. Mieli dwóch synów, Jonathana (aktor, ur. 1978) i Juliena (ur. 1980).

Największe przeboje

  • 1965 : Bip-bip
  • 1965 : Guantanamera
  • 1966 : Comme la lune
  • 1966 : Ça m’avance à quoi
  • 1966 : Excuse me lady
  • 1966 : Dans la brume du matin
  • 1967 : Les Dalton
  • 1967 : Marie-Jeanne
  • 1968 : Siffler sur la colline
  • 1968 : Comment te dire
  • 1968 : La bande à Bonnot
  • 1968 : Plus je te vois, plus je te veux
  • 1968 : Ma bonne étoile
  • 1968 : Le petit pain au chocolat
  • 1969 : Le chemin de papa
  • 1969 : Les Champs-Élysées
  • 1969 : Mon village du bout du monde
  • 1969 : C’est la vie, Lily
  • 1969 : Billy le bordelais
  • 1970 : L’Amérique
  • 1970 : Cécilia
  • 1970 : La fleur aux dents
  • 1970 : L'équipe à Jojo
  • 1970 : La luzerne
  • 1971 : La ligne de vie
  • 1971 : La mal-aimée du courrier du cœur
  • 1971 : Allez roulez!
  • 1972 : Taka Takata (la femme du toréro)
  • 1972 : Le moustique
  • 1972 : Salut les amoureux
  • 1972 : La complainte de l’heure de pointe (A vélo dans Paris)
  • 1972 : Vaya na Cumaná
  • 1972 : S’aimer sous la pluie
  • 1973 : Je t’aime, je t’aime
  • 1973 : Quand on a seize ans
  • 1973 : Fais moi de l'électricité
  • 1973 : Les plus belles années de ma vie
  • 1973 : La dernière page
  • 1974 : C’est du mélo
  • 1974 : Vade retro
  • 1974 : Si tu t’appelles mélancolie
  • 1974 : L’amour etc.
  • 1974 : Annie de l’année dernière
  • 1975 : L’Été indien
  • 1975 : Depuis l’année dernière (inédit)
  • 1975 : Et si tu n’existais pas
  • 1975 : Il faut naître à Monaco
  • 1975 : Ça va pas changer le monde
  • 1975 : Salut
  • 1976 : Il était une fois nous deux
  • 1976 : À toi
  • 1976 : Le jardin du Luxembourg
  • 1976 : Le café des Trois Colombes
  • 1977 : Et l’amour s’en va
  • 1978 : Dans les yeux d'Émilie
  • 1978 : La demoiselle de déshonneur
  • 1978 : La première femme de ma vie
  • 1978 : Maria
  • 1978 : Si tu penses à moi
  • 1978 : La vie se chante, la vie se pleure
  • 1978 : Un lord anglais
  • 1978 : Côté banjo, côté violon
  • 1978 : Happy birthday
  • 1979 : Le dernier slow
  • 1979 : Tellement bu, tellement fumé
  • 1979 : Le marché aux puces
  • 1979 : Blue country

Uwagi

  1. ↑ Żydowscy przodkowie Jules’a Dassina, który przyszedł na świat w Middletown w amerykańskim stanie Connecticut, pochodzili z terenów dzisiejszej Ukrainy. Dziadek Joego Dassina – Samuel Dassin – był żydowskim emigrantem, który opuszczając port w Odessie, odbył długą podróż morską statkiem, szukając lepszego życia w Stanach Zjednoczonych. Przybywając do nowego kraju nie mówił po angielsku, a tym bardziej po francusku. Podał jednak nazwisko Dassin i takie odnotowano w dokumentach.
  2. ↑ Żydowscy przodkowie Béatrice Launer pochodzili z Węgier.

Przypisy

  1. ↑ Jules Dassin w bazie IMDb (ang.)
  2. ↑ Joe Dassin w bazie IMDb (ang.)

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Joe Dassin 1970.jpg
Portrait of American-born French singer Joe Dassin.