Joe Riggs
 | |
| Pełne imię i nazwisko | Joseph Jonathan Riggs |
|---|---|
| Pseudonim | Diesel[1] |
| Data i miejsce urodzenia | 3 września 1982ref name=sherdog/> Sanford |
| Obywatelstwo | Stany Zjednoczone |
| Wzrost | 183 cm |
| Masa ciała | 84 kg |
| Styl walki | zapasy, boks |
| Kategoria wagowa | średnia |
| Klub | TNT MMA |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 64[1] |
| Zwycięstwa | 46 |
| Przez nokauty | 24 |
| Przez poddania | 17 |
| Przez decyzje | 4 |
| Porażki | 17 |
| Nieodbyte | 1 |
| |
Joe Riggs, właśc. Joseph Riggs (ur. 23 września 1982 w Sanford) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), mistrz World Extreme Cagefighting w wadze średniej z 2005. W swojej karierze związany m.in. z Strikeforce, Ultimate Fighting Championship czy Bellator MMA. Od 2017 walczył w M-1 Global[1].
Kariera sportowa
W MMA zadebiutował 26 września 2001 pokonując Ryana Roatha. Przez kolejne lata walczył na lokalnych galach, głównie Rage in the Cage, gdzie pokonywał m.in. Kendalla Grove'a, przegrywał zaś z Travisem Fultonem. 21 sierpnia 2004 zadebiutował w Ultimate Fighting Championship, pokonując Joe Doerksena. 19 maja 2005 został mistrzem World Extreme Cagefighting w wadze średniej, wygrywając z Robem Kimmonsem po ciosach w parterze[2]. Następnie związał się na stałe z UFC tocząc w latach 2005-2006 siedem pojedynków (bilans 3-4), pokonując w tym czasie Chrisa Lytle'a, Nicka Diaza i Jasona Von Flue'a. Przegrywał natomiast m.in. z ówczesnym mistrzem wagi półśredniej Mattem Hughesem przez poddanie (początkowo pojedynek miał status mistrzowski lecz Riggs nie zrobił wymaganego limitu wagowego[3]) czy Diego Sanchezem przez nokaut. Po porażce z Sanchezem został zwolniony z UFC, po czym związał się z konkurencyjnym Strikeforce na prawie trzy lata. W latach 2007-2010 w samym Strikeforce uzyskał bilans 4-3, notując zwycięstwo m.in. nad Philem Baronim oraz porażki z utytułowanymi zawodnikami: Kazuo Misakim i Jayem Hieronim.
W latach 2012-2013 zdobywał pas mistrzowski Rage in the Cage w wadze półciężkiej oraz wygrał reality show Fight Master: Bellator MMA (wyprodukowanym przez Spike TV)[4]. W 2014 ponownie związał się z UFC, lecz już w pierwszej walce od powrotu przegrał przez TKO z powodu kontuzji szyi. Do 2016 stoczył jeszcze trzy pojedynki – jeden wygrany z Ronem Stallingsem oraz dwa przegrane z Patrickiem Côté i Chrisem Camozzim. Po porażce z tym ostatnim został z organizacji zwolniony[5].
9 września 2017 pokonał Shoniego Cartera przez poddanie po ciosach w parterze[6].
Osiągnięcia
- 2002: mistrz Rage in the Cage w wadze ciężkiej
- 2003: mistrz Art of War w wadze ciężkiej
- 2003-2004: mistrz Rage in the Cage w wadze średniej
- 2004: mistrz Xtreme Cage Fighter w wadze półciężkiej
- 2005-2006: mistrz World Extreme Cagefighting w wadze średniej
- 2010: tymczasowy mistrz Kanady King of the Cage w wadze średniej[9]
- 2012: mistrz Rage in the Cage w wadze półciężkiej[10]
- 2013: Fight Master: Bellator MMA – zwycięzca programu w wadze półśredniej
- 2017: mistrz Warrior Xtreme Cagefighting w wadze średniej
- 2017: mistrz ZP Fight Night w wadze półciężkiej[6]
Przypisy
- ↑ a b c Statystyki i rekord Joe Riggsa na sherdog.com (ang.). [dostęp 2017-07-23].
- ↑ Profil na ufc.com (ang.). ufc.com.
- ↑ Scott Newman: UFC 56: Full Force review (ang.). sportsoratory.com, 18.04.2006.
- ↑ Jeff Cain: Joe Riggs Defeats Mike Bronzoulis to Win Bellator MMA: Fight Master Title (ang.). mmaweekly.com, 02.11.2013.
- ↑ Zane Simon: Noons and Riggs among latest fighters removed from UFC roster (ang.). bloodyelbow.com, 13.04.2016.
- ↑ a b Wynik walki Joe Riggs vs. Shonie Carter (ang.). tapology.com. [dostęp 2017-09-12].
- ↑ RITC 43 – The Match (ang.). fcfighter.com, 2003.
- ↑ RITC 60 – Results Riggs KO’s Renken in 28 seconds! (ang.). fcfighter.com, 2004.
- ↑ Thorne Eager and Ready for Joe Riggs (ang.). topmmanews.com, 04.11.2010.
- ↑ Joe Riggs Fighting Aaron Brinks For Vacant RITC Light-Heavyweight Title (ang.). fcfighter.com, 25.04.2012.
Linki zewnętrzne
| Poprzednik Chris Leben (wakat) | Mistrz WEC wagi średniej 19 maja 2005 – grudzień 2006 (wakat) | Następca Paulo Filho (wakat) |
Media użyte na tej stronie
Autor: Oryginalnym przesyłającym był East718 z angielskiej Wikipedii, Licencja: CC BY-SA 2.5
The author was contacted and agreed to release all images under the terms of the Creative Commons Attribution-ShareAlike 2.5 license. Permission is on file with the WMF.
