Johann Arnold Nering

Berlin-Köpenick, kaplica zamkowa

pałac Oranienburg

pałac Charlottenburg

© Achim Raschka / CC BY-SA 4.0 (via Wikimedia Commons)

kościół Parafialny w Berlinie

Johann Arnold Nering, także Nehring (ur. 13 stycznia 1659 w Wesel, zm. 21 października 1695 w Berlinie) – niemiecki architekt w służbie Fryderyka Wilhelma I elektora brandenburskiego.

Życiorys

Niewiele wiadomo na temat lat młodzieńczych Neringa, który najprawdopodobniej pochodził z Holandii^[1], gdzie prawdopodobnie zdobył wykształcenie inżynierskie^[2]. W Berlinie od 1675^[1], współpracował z Michaelem Matthiasem Smidsem^[2]. W latach 1677–1679 odbył podróże artystyczne, m.in. do Włoch^[2]. Tytuł inżyniera uzyskał w 1678, a w 1681 został mianowany głównym inżynierem (niem. Oberingenieur), by w 1685 awansować na dyrektora budowlanego (niem. Baudirektor)^[2].

Od 1682 zatrudniony przy budowie pałacu myśliwskiego w Köpenick (1682–1685), gdzie wzniósł bramę, kaplicę^[2] i zapewne galerię, był też czynny przy wznoszeniu zamku w Berlinie – według jego projektu wzniesiono apartamenty (1679–1681) oraz Salę Alabastrowa (niem. Alabastersaal) (1681–1685)^[2].

Za panowania Wielkiego Elektora – Fryderyka Wilhelma I – w 1684 otrzymał nominację na elektorskiego starszego inżyniera (niem. Oberingenieur) i inżyniera-pułkownika w sztabie generalnym. Za rządów elektora Fryderyka I (od 1701 króla pruskiego jako Fryderyk I) był od 1688 członkiem komisji budującej nowe miasto Friedrichstadt w Berlinie^[2] i przypisuje się mu ukształtowanie Linden-Markt, dzisiejszego Gendarmenmarkt.

Po nominacji 9 kwietnia 1691 na elektorskiego naczelnego dyrektora budowlanego (niem. Oberbaudirektor) Nering miał wpływ na najważniejsze budowle wznoszone w Berlinie i okolicach – przebudowę pałacu Oranienburg (1690–1694), Długi Most (niem. Lange Brücke, obecnie Rathausbrücke) (1692–1695), ewangelicko-reformowany kościół Parafialny (niem. Parochialkirche) i Arsenał (niem. Zeughaus) (1695). Zaprojektował letnią rezydencję księżnej Zofii Charlotty – późniejszy pałac Charlottenburg, który po koronacji księżnej na królową (1701), otrzymał jednak bogatsze formy – tzw. Neringhaus. Zaprojektował również pałac myśliwski Friedrichshof pod Królewcem, późniejszy Gross Holstein, na wzór pałacu Schönhausen pod Berlinem i niezachowany kościół reformowany – Burgkirche w Królewcu, wzorowany na Nowym Kościele w Hadze. Z upływem czasu wiele dzieł uległo przebudowie. Pomocnikiem Neringa był od 1691 matematyk i inżynier Johann Heinrich Behr (1647–1717). Na dziełach Neringa wzorowali się współcześni architekci o regionalnym znaczeniu.

Jego imię nosi od 1892 ulica w okolicach zamku Charlotteburg.

Burgkirche w Królewcu (niezachowany)

Dzieła

• 1685 – Pommeranzenhaus przy Berliner Lustgarten^[2]
• 1685–1687 – nadzór nad budową pałacu Schwedt^[2]
• 1687 – Burgkirche w Królewcu^[2]
• 1687–1690, 1695 – stajnie w Dorotheenstadt^[2]
• 1687–1695 – przebudowa dziedzińca wewnętrznego berlińskiego zamku miejskiego^[2]
• 1687 – projekt pałacu Barby^[2]
• 1688 – przebudowa Derfflinger Haus przy Molkenmarkt 4 w Berlinie^[2]
• 1691 – przebudowa pałacu Niederschönhausen^[2]
• 1692–1694 – nowe skrzydło ratusza w Berlinie^[2]
• 1692–1695 – przebudowa pałacu Friedrichsthal koło Oranienburga^[2]
• od 1693 – pałacyk myśliwski Friedrichshof^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Georg Fritsch: Nering, Johann Arnold. W: Ulrich Thieme, Felix Becker: Allgemeines Lexikon der bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart. T. 25. Seemann: Leipzig, 1931.
• Uwe Kieling: Berlin. Baumeister und Bauten. Von der Gotik bis zum Historismus. Berlin, Leipzig: Tourist Verl., 1987. ISBN 3-350-00280-3.
• Gerda Nehring: Johann Arnold Nering. Ein preussischer Baumeister. Böblingen: 2002. ISBN 3-00-009428-8.
• Melanie Mertens: Berliner Barockpaläste. Die Entstehung eines Bautyps in der Zeit der ersten preussischen Könige. Berlin: Mann, 2003. ISBN 3-7861-2366-7.
• Frank Büttner: Geschichte der bildenden Kunst in Deutschland: Barock und Rokoko. T. 5. München: Prestel, 2008. ISBN 978-3-423-34305-3.

Linki zewnętrzne

• Johann Arnold Nering – strona w serwisie ArchINFORM (ang. • niem.)