Johann Georg Lehmann

Johann Georg Lehmann (ur. 11 maja 1765 w Baruth/Mark, zm. 6 września 1811 w Dreźnie) – niemiecki geodeta i kartograf.

Przedstawianie rzeźby terenu metodą Lehmanna

Upowszechnił przedstawianie rzeźby terenu na mapie za pomocą kreskowania – im bardziej strome zbocze, tym intensywniejsze kreskowanie. Zasada ta opierała się na rozumowaniu, że na płaską powierzchnię pada najwięcej światła słonecznego, a na nachyloną – znacznie mniej (tym mniej, im bardziej nachylona jest ta powierzchnia).

Pierwsze mapy prezentujące rzeźbę w taki sposób wykonał będąc zatrudnionym przy budowie dróg w Rudawach (Górach Kruszcowych) w Saksonii[1]. Rozprawę o nowej teorii oznaczania powierzchni pochyłych opublikował anonimowo w 1799[2].

Lehmannowski sposób przedstawiania rzeźby terenu, niekiedy z pewnymi modyfikacjami wynikającymi z bardziej złożonej rzeźby terenu i większych nachyleń stoków na obszarach górskich, stosowano na mapach niemieckich (szczególnie w Saksonii, Bawarii), austriackich i włoskich. W Polsce metodę Lehmanna zastosowano bez zmian na Topograficznej Karcie Królestwa Polskiego (tzw. Mapie Kwatermistrzostwa). Na mapach Prus dla terenów słabo nachylonych wprowadzono dodatkowo kreski przerywane (taką manierę zastosowano na Karte des Deutschen Reiches oraz rosyjskiej trzywiorstówce)[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Stanisław Pietkiewicz: O sposobach przedstawiania terenu na mapach. T. 5. Warszawa: 1930, s. 6–8, seria: Biblioteka Służby Geograficznej. [dostęp 2017-02-02].
  2. ↑ Darstellung einer neuen Theorie zur Bezeichnung der schiefen Flächen im Grundniss oder der Situationszeichnung der Berge. Leipzig: 1799.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Lehmann's method.png
Johann Georg Lehmann's method