Johann Gottfried Schicht
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 września 1753 Bogatynia |
|---|---|
| Pochodzenie | niemieckie |
| Data i miejsce śmierci | 16 lutego 1823 Lipsk |
| Gatunki | muzyka poważna |
| Zawód | kompozytor, dyrygent, pianista |
Johann Gottfried Schicht (ur. 29 września 1753 w Bogatyni, zm. 16 lutego 1823 w Lipsku[1][2]) – niemiecki kompozytor, dyrygent i pianista.
Życiorys
Uczył się w Żytawie u Johanna Triera[1]. W 1776 roku wyjechał do Lipska, gdzie podjął studia prawnicze na tamtejszym uniwersytecie. Poznał tam Johanna Adama Hillera i występował jako skrzypek w organizowanych przez niego koncertach. W latach 1781–1785 występował z Gewandhausorchester, a w 1785 roku jako następca Hillera został jej dyrygentem[1][2]. W 1802 roku założył w Lipsku Singakademie, którą prowadził do 1807 roku[1][2]. Od 1808 roku był dyrektorem muzycznym Uniwersytetu Lipskiego[1][2]. W 1810 roku objął po Auguście Eberhardzie Müllerze stanowisko kantora w kościele św. Tomasza[1][2].
Napisał oratoria Die Feier der Christen auf Golgotha, Moses auf Sinai i Das Ende des Gerechten, 4 Te Deum, ponadto msze, kantaty, motety, psalmy, Koncert fortepianowy, sonaty i capriccia na fortepian[1][2]. Po śmierci Schichta jego twórczość popadła w zapomnienie[1]. Opublikował pracę Grundregeln der Harmonie nach dem Verwechslungssystem (Lipsk 1812)[1][2].
Jego żoną była włoska śpiewaczka Costanza Valdesturla[1].
Przypisy
Media użyte na tej stronie