Johann Kaspar Kerll

Johann Kaspar Kerll
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia9 kwietnia 1627
Adorf
Pochodzenieniemieckie
Data i miejsce śmierci13 lutego 1693
Monachium
Instrumentyorgany
Gatunkimuzyka poważna, muzyka barokowa
Zawódkompozytor, organista

Johann Kaspar Kerll, także Kerl, Kherl, Cherl, Gherl[1] (ur. 9 kwietnia 1627 w Adorf, zm. 13 lutego 1693 w Monachium[1][2][3][4]) – niemiecki kompozytor i organista.

Życiorys

Podstawy edukacji muzycznej odebrał u ojca, Kaspara Kerlla[1]. Studiował w Wiedniu u kapelmistrza dworu cesarskiego, Giovanniego Valentiniego[1][2]. Był organistą w kapeli dworskiej arcyksięcia Leopolda Wilhelma w Brukseli, który ufundował mu dalsze studia w Rzymie u Giacomo Carissimiego[1][4]. Być może uczył się też u Girolamo Frescobaldiego[1][3]. W lutym 1656 roku otrzymał posadę wicekapelmistrza, a we wrześniu tego samego roku kapelmistrza na dworze elektora bawarskiego Ferdynanda Marii[1][2]. Jego opera L’Oronte została wystawiona na otwarcie teatru operowego w Monachium w 1657 roku[1][2]. Brał udział w pracach nad reformą muzyki kościelnej na dworze bawarskim[2]. Skomponował mszę na uroczystość koronacji cesarskiej Leopolda I we Frankfurcie nad Menem w 1658 roku, w trakcie której improwizował też na organach[1]. W 1664 roku został nobilitowany[2].

Był przeciwnikiem italianizacji muzyki na dworze bawarskim i popadł z tego powodu w konflikt z muzykami kapeli, w konsekwencji czego w 1673 roku złożył rezygnację[1][2][4]. W latach 1674–1677 był organistą katedry św. Szczepana w Wiedniu[1][2][3]. Od 1677 roku był organistą dworu cesarskiego[1][2][3]. Pod koniec życia przeniósł się do Monachium[2][4]. Jego uczniami byli Johann Pachelbel, Agostino Steffani i Franz Xaver Murschhauser[2].

Twórczość

Pisał głównie muzykę religijną[1]. Był jednym z pierwszych niemieckich kompozytorów tworzących sonaty jako utwory samodzielne[2]. Wywarł wpływ na twórczość J.G. Harrera, J.S. Bacha oraz G.F. Händla, który w swoich utworach wykorzystywał fragmenty kompozycji Kerlla[2]. Skomponował 14 kompletnych mszy, trzy pary Gloria-Kyrie i jedno Sanctus na 4, 5 lub 6 głosów, utrzymanych w stylu koncertującym[1]. Ponadto był autorem m.in. Delectus sacrarum cantionum na 2–5 głosów, 2 skrzypiec i basso continuo, religijne utwory wokalno-instrumentalne w językach łacińskim i niemieckim, utwory na instrumenty klawiszowe[1]. Zaginęło 11 jego oper, powstałych w okresie monachijskim[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1857. ISBN 978-0-02-865528-4.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 69–70. ISBN 978-83-224-3303-4.
  3. ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 444. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ a b c d Melvin P. Unger: Historical Dictionary of Choral Music. Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 234. ISBN 978-0-8108-5751-3.

Media użyte na tej stronie

Johann caspar von kerll.jpg
Przedstawiona osoba: Johann Caspar Kerll