Johann Peter Salomon

Johann Peter Salomon
Ilustracja
Portret Johanna Petera Salomona autorstwa Thomasa Hardy’ego
Data i miejsce urodzenia20 lutego 1745 (data chrztu)
Bonn
Pochodzenieniemieckie
Data i miejsce śmierci28 listopada 1815
Londyn
Instrumentyskrzypce
Gatunkimuzyka poważna, muzyka klasycyzmu
Zawódskrzypek, kompozytor, impresario

Johann Peter Salomon (ochrzczony 20 lutego 1745 w Bonn, zm. 28 listopada 1815 w Londynie[1][2][3]) – niemiecki skrzypek, kompozytor i impresario.

Życiorys

Urodził się w tym samym domu, co Ludwig van Beethoven[3]. Był synem Philippa Salomona, członka zespołu obojowego na dworze w Bonn[1]. W 1758 roku sam został członkiem kapeli dworskiej[1][2]. Od 1764 do około 1780 roku przebywał na dworze księcia Henryka w Rheinsbergu i Berlinie jako koncertmistrz i nadworny kompozytor[1][2][3]. Około 1780 roku wyjechał do Paryża, skąd niedługo potem udał się do Londynu[1][2][3]. W 1781 roku dał pierwszy publiczny koncert w londyńskim Covent Garden Theatre[1][2]. Zdobył sobie sławę jako solista i kameralista, od 1783 roku organizował też koncerty abonamentowe[1][2]. Był ważnym animatorem życia muzycznego, dbając o wysoki poziom wykonawczy sprowadził do Anglii wielu włoskich śpiewaków, nakłonił też do przyjazdu do Londynu Josepha Haydna, któremu zlecił napisanie 6 symfonii, znanych dzisiaj jako „symfonie londyńskie” lub „symfonie Salomona”[1][2]. W 1813 roku został jednym z założycieli Philharmonic Society i poprowadził jego pierwszy koncert[1][2].

Zajmował się także komponowaniem, chociaż żadne z jego dzieł nie zdobyło sobie trwałego miejsca w repertuarze[1][2]. Napisał opery Les Recruteurs (wyst. Rheinsberg 1771), Le Séjour du bonheur (wyst. Berlin 1773), Titus (wyst. Rheinsberg 1774), La Reine de Golconde (wyst. Rheinsberg 1776) i Windsor Castle, or The Faid Maid of Kent (wyst. Londyn 1795), oratorium Hiskias (wyst. 1779), ponadto pieśni, koncerty skrzypcowe, tria smyczkowe, kwartety smyczkowe, sonaty na skrzypce i wiolonczelę[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 25. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3124. ISBN 0-02-865530-3.
  3. ↑ a b c d Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 492–493. ISBN 978-0-8108-7183-0.

Media użyte na tej stronie