Johann von Lamont
Johann von Lamont (ur. 13 grudnia 1805 w Braemar w Szkocji, zm. 6 sierpnia 1879 w Monachium) – niemiecki astronom szkockiego pochodzenia, odkrywca zmienności pola magnetycznego Ziemi.
Studiował astronomię na Uniwersytecie Monachijskim. W 1830 r. uzyskał tytuł doktora. Przez 51 lat pracował w obserwatorium w Bogenhausen niedaleko Monachium. W 1835 r. został dyrektorem tej instytucji[1].
Lamont wyznaczył orbity Enceladusa i Tetydy (księżyców Saturna), okresy obiegów Ariela i Tytanii (księżyców Urana) oraz obliczył masę Urana. Skatalogował ponad 34 tys. gwiazd. W 1840 roku założył obserwatorium magnetyczne w Bogenhausen, a 10 lat później odkrył zmiany w ziemskim polu magnetycznym. W 1862 roku odkrył istnienie wielkoskalowych fal ładunków elektrycznych w płaszczu ziemskim, związanych z zakłóceniami w jonosferze. Najważniejszą pracą Lamonta jest Handbuch des Erdmagn (1849)[2].
Został pochowany na Cmentarzu Bogenhausen w Monachium.
Przypisy
- ↑ Johann von Lamont, 13 grudnia 2018, DOI: 10.1063/PT.6.6.20181213a [dostęp 2022-03-04] (ang.).
- ↑ Encyklopedia Britannica. T. XXI. Poznań: KURPISZ S.A., 2006, s. 78. ISBN 978-83-60563-25-0.
Media użyte na tej stronie
Johann Lamont (deutsch-schottischer Astronom), Lithographie von Rudolf Hoffmann, 1856. Nach einer Fotografie von Löcherer in München.