Johanna Larsson
_(27403072265).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 17 sierpnia 1988 |
| Wzrost | 174 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 2006 |
| Zakończenie kariery | 2020 |
| Trener | Mattias Arvidsson |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 2 WTA, 12 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 45 (19 września 2016) |
| Australian Open | 2R (2015, 2016, 2019) |
| Roland Garros | 3R (2014) |
| Wimbledon | 1R (2011–2018) |
| US Open | 3R (2014, 2016) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 14 WTA, 17 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 20 (30 października 2017) |
| Australian Open | QF (2015) |
| Roland Garros | SF (2019) |
| Wimbledon | 3R (2018) |
| US Open | 3R (2015, 2017) |
| Strona internetowa | |
Johanna Larsson (ur. 17 sierpnia 1988 w Boden) – szwedzka tenisistka.
Kariera tenisowa
Była tenisistką praworęczną z oburęcznym backhandem. Swój debiut w turnieju wielkoszlemowym odnotowała w 2010 roku we French Open, wygrywając w pierwszej rundzie z Anastasiją Sevastovą 6:2, 6:2. W drugiej rundzie przegrała z Akgul Amanmuradovą. Sklasyfikowana najwyżej w rankingu singlowym – na 45. miejscu – we wrześniu 2016 roku. Na swoim koncie ma dwanaście zwycięstw singlowych oraz siedemnaście zwycięstw deblowych w zawodach ITF. W singlu wygrała 2 turnieje WTA i trzykrotnie przegrywała w finałach.
W lipcu 2010 roku przegrała z Anną Czakwetadze w finale turnieju w Portorožu. Rok później w Båstad została pokonana w finale przez Polonę Hercog. W 2013 roku, ponownie w Båstad, osiągnęła finał, w którym uległa Serenie Williams. W sezonie 2015 osiągnęła pierwsze turniejowe zwycięstwo w grze pojedynczej, wygrywając w finale zawodów w Båstad z Moną Barthel 6:3, 7:6(2). W 2018 roku ponownie zwyciężyła w zawodach singlowych cyklu WTA, pokonując w meczu mistrzowskim w Norymberdze Alison Riske wynikiem 7:6(4), 6:4.
W grze podwójnej odniosła 14 zwycięstw turniejowych (9 z Kiki Bertens, 3 z Kirsten Flipkens oraz po jednym z Sofią Arvidsson i Jasmin Wöhr) oraz 9 razy przegrywała w finałach.
Była reprezentantką kraju w Pucharze Federacji.
W 2020 roku poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej[1].
Życie prywatne
W 2017 roku ogłosiła publicznie, że jest lesbijką[2].
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | Q1 | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 2R | A | 1R | 2R | 1R | 0 / 9 | 3 – 9 | |||||||
| French Open | A | A | A | A | Q2 | A | 2R | 2R | 1R | 2R | 3R | 1R | 2R | 2R | 1R | 2R | A | 0 / 10 | 8 – 10 | |||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | Q2 | A | Q1 | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | Q1 | NH | 0 / 8 | 0 – 8 | |||||||
| US Open | A | A | A | A | Q3 | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 3R | 1R | 3R | 1R | 2R | 1R | A | 0 / 10 | 5 – 10 | |||||||
| Ranking na koniec roku | 1183 | 314 | 491 | 382 | 83 | 169 | 59 | 170 | 68 | 70 | 73 | 55 | 51 | 80 | 76 | 217 | 0 / 37 | 16 – 37 | ||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | A | QF | 1R | 2R | 1R | 3R | A | 0 / 8 | 7 – 8 | ||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | A | 1R | QF | 3R | 3R | SF | A | 0 / 8 | 12 – 8 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | A | 1R | 2R | 1R | 3R | 2R | NH | 0 / 8 | 4 – 8 | ||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 2R | A | 3R | 2R | 3R | 2R | 1R | A | 0 / 9 | 7 – 9 | ||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 282 | 409 | 407 | 146 | 157 | 65 | 135 | 112 | 148 | 276 | 36 | 27 | 20 | 40 | 33 | 0 / 33 | 30 – 33 | |||||||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 1R | A | 0 / 2 | 2 – 2 | ||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 3R | A | NH | 0 / 1 | 1 – 1 | ||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||
| 0 / 3 | 3 – 3 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 5 (2–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 25 lipca 2010 | Portorož | Twarda |  Anna Czakwetadze | 1:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 10 lipca 2011 | Båstad | Ceglana |  Polona Hercog | 4:6, 5:7 |
| Finalistka | 3. | 22 lipca 2013 | Båstad | Ceglana |  Serena Williams | 4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 19 lipca 2015 | Båstad | Ceglana |  Mona Barthel | 6:3, 7:6(2) |
| Zwyciężczyni | 2. | 26 maja 2018 | Norymberga | Ceglana | Alison Riske | 7:6(4), 6:4 |
Gra podwójna 23 (14–9)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 20 września 2010 | Québec | Dywanowa (hala) |  Sofia Arvidsson | Bethanie Mattek-Sands Barbora Záhlavová-Strýcová | 6:1, 2:6, 10–6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 12 czerwca 2011 | Kopenhaga | Twarda (hala) | Jasmin Wöhr |  Kristina Mladenovic Katarzyna Piter | 6:3, 6:3 |
| Finalistka | 1. | 24 lutego 2013 | Memphis | Twarda (hala) | Sofia Arvidsson | Kristina Mladenovic Galina Woskobojewa | 6:7(5), 3:6 |
| Finalistka | 2. | 22 lutego 2014 | Rio de Janeiro | Ceglana |  Chanelle Scheepers |  Irina-Camelia Begu María Irigoyen | 2:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 17 stycznia 2015 | Hobart | Twarda |  Kiki Bertens | Witalija Djaczenko Monica Niculescu | 7:5, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 4. | 19 lipca 2015 | Båstad | Ceglana | Kiki Bertens | Tatjana Maria Olha Sawczuk | 7:5, 6:4 |
| Finalistka | 3. | 27 września 2015 | Seul | Twarda | Kiki Bertens |  Lara Arruabarrena Andreja Klepač | 6:2, 3:6, 6–10 |
| Finalistka | 4. | 27 lutego 2016 | Acapulco | Twarda | Kiki Bertens | Anabel Medina Garrigues Arantxa Parra Santonja | 0:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 21 maja 2016 | Norymberga | Ceglana | Kiki Bertens |  Shūko Aoyama Renata Voráčová | 6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 6. | 25 września 2016 | Seul | Twarda |  Kirsten Flipkens | Akiko Ōmae Peangtarn Plipuech | 6:2, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 7. | 16 października 2016 | Linz | Twarda (hala) | Kiki Bertens | Anna-Lena Grönefeld Květa Peschke | 4:6, 6:2, 10-7 |
| Zwyciężczyni | 8. | 22 października 2016 | Luksemburg | Twarda (hala) | Kiki Bertens | Monica Niculescu Patricia Maria Țig | 4:6, 7:5, 11–9 |
| Zwyciężczyni | 9. | 7 stycznia 2017 | Auckland | Twarda | Kiki Bertens | Demi Schuurs Renata Voráčová | 6:2, 6:2 |
| Finalistka | 5. | 27 maja 2017 | Norymberga | Ceglana | Kirsten Flipkens | Nicole Melichar Anna Smith | 6:3, 3:6, 9–11 |
| Zwyciężczyni | 10. | 23 lipca 2017 | Gstaad | Ceglana | Kiki Bertens |  Viktorija Golubic Nina Stojanović | 7:6(4), 4:6, 10–7 |
| Zwyciężczyni | 11. | 24 września 2017 | Seul | Twarda | Kiki Bertens | Luksika Kumkhum Peangtarn Plipuech | 6:4, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 12. | 15 października 2017 | Linz | Twarda (hala) | Kiki Bertens | Nateła Dzałamidze Xenia Knoll | 3:6, 6:3, 10–4 |
| Finalistka | 6. | 29 października 2017 | Singapur | Twarda (hala) | Kiki Bertens |  Tímea Babos Andrea Hlaváčková | 6:4, 4:6, 5–10 |
| Finalistka | 7. | 25 lutego 2018 | Budapeszt | Twarda (hala) | Kirsten Flipkens | Georgina García Pérez Fanny Stollár | 6:4, 4:6, 3–10 |
| Finalistka | 8. | 26 maja 2018 | Norymberga | Ceglana | Kirsten Flipkens | Demi Schuurs Katarina Srebotnik | 6:3, 3:6, 7–10 |
| Zwyciężczyni | 13. | 14 października 2018 | Linz | Twarda (hala) | Kirsten Flipkens | Raquel Atawo Anna-Lena Grönefeld | 4:6, 6:4, 10–5 |
| Finalistka | 9. | 12 stycznia 2019 | Hobart | Twarda | Kirsten Flipkens |  Chan Hao-ching Latisha Chan | 3:6, 6:3, 6–10 |
| Zwyciężczyni | 14. | 24 czerwca 2019 | Santa Ponça | Trawiasta | Kirsten Flipkens | María José Martínez Sánchez Sara Sorribes Tormo | 6:2, 6:4 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze podwójnej
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2017 | Finał | Kiki Bertens | Tímea Babos Andrea Hlaváčková | 6:4, 4:6, 5–10 |
Przypisy
- ↑ Wozniacki, Sharapova & the WTA stars who have retired in 2020 (ang.). wtatennis.com, 2020-11-01. [dostęp 2020-11-01].
- ↑ Luigi Gatto: Johanna Larsson comes out: ‘I am lesbian’ (ang.). tennisworldusa.org, 2017-09-15. [dostęp 2018-07-09].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2018-05-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2018-05-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2018-05-26] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
