Johannes Block

Johannes Block

generał piechoty
Data i miejsce urodzenia	17 listopada 1894 Büschdorf
Data i miejsce śmierci	26 stycznia 1945 koło Kielc
Przebieg służby
Lata służby	1914–1924, 1934–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Stanowiska	dowódca 294 Dywizji Piechoty, XIII Korpusu Armijnego i LVI Korpusu Pancernego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa
Odznaczenia

Johannes Block (ur. 17 listopada 1894 Büschdorf, zm. 26 stycznia 1945 koło Kielc) – niemiecki generał z okresu II wojny światowej, odznaczony Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu.

Życiorys

Urodził się we wsi Büschdorf^[1].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił na ochotnika do armii, do 75 pułku artylerii polowej. Następnie służył w kolumnie amunicyjnej i w 36 pułku fizylierów brał udział w walkach, w czasie których został ranny. Po wyleczeniu trafił do batalionu zapasowego 36 pułku fizylierów, a potem jako kandydat na oficera do batalionu zapasowego 146 pułku piechoty, skąd został skierowany do szkoły oficerskiej, którą ukończył w listopadzie 1915 roku. Następnie pełni służbę w 146 pułku piechoty, a następnie w 208 rezerwowym pułku piechoty. Jest tam dowódcą oddziału szturmowego. W lipcu 1917 roku ponownie ranny, znalazł się w szpitalu, skąd wrócił do 146 pułku piechoty, jako dowódca oddziału moździerzy w I batalionie tego pułku. W styczniu 1918 roku został skierowany do armii tureckiej, gdzie do lipca 1918 roku jest szefem i instruktorem kursu dla oddziałów tureckich. Odwołany z powodu choroby, po wyleczeniu ponownie wrócił do 146 pułku piechoty, gdzie był dowódcą kompanii, a następnie w 40 pułku piechoty gdzie był początkowo dowódcą kampanii, a następnie adiutantem pułku.

Po zakończeniu wojny służy początkowo jako dowódca kompanii w 120 pułku piechoty, a następnie jest oficerem operacyjnym w sztabie 3 pułku piechoty oraz pełni to samo stanowisko w 2 pułku piechoty. W tym czasie ukończył kurs w szkole piechoty w Monachium i uczestniczył puczu monachijskiego w dniu 9 listopada 1923 roku i z tego powodu w dniu 31 maja 1924 roku został zwolniony ze służby zawodowej i przeniesiony do rezerwy.

Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera wstępuje ponownie do wojska do 4 pułku piechoty, a później jest dowódcą kompanii w pułku piechoty Kolberg i ponownie w 4 pułku piechoty. W dniu 1 lutego 1937 roku został dowódcą I batalionu 4 pułku piechoty.

We wrześniu 1939 roku bierze udział w kampanii wrześniowej nadal jako dowódcą batalionu. W dniu 14 marca 1940 roku został dowódcą 202 pułku piechoty i jako jego dowódca uczestniczy w kampanii francuskiej w 1940 roku oraz ataku na ZSRR. W okresie od 1 września 1942 do 24 grudnia 1943 roku jest dowódcą 294 Dywizji Piechoty, która prowadziła walki na terenie Ukrainy nad rzeką Mius i miasta Stalino.

Po odwołaniu z funkcji dowódcy dywizji pozostawał w okresie od grudnia 1943 do kwietnia 1944 roku w dyspozycji OKH, w tym okresie ukończył kurs dowódców korpusów w Döberitz-Elsgrund.

W kwietniu 1944 roku skierowany do dyspozycji dowódcy Grupy Armii „Północna Ukraina”, a w dniu 25 kwietnia 1944 roku został dowódcą XIII Korpusu Armijnego na froncie wschodnim, a następnie w dniu 5 czerwca 1944 roku dowódcą LVI Korpusu Pancernego. Jako dowódca tych korpusów bierze udział w walkach na terenie zachodniej Ukrainy i Polski.

W styczniu 1945 roku dowodzony przez niego LVI Korpus Pancerny walczy w rejonie przyczółka na Wiśle pomiędzy Dęblinem i Puławami. Po rozpoczęciu ofensywy styczniowej przez 1 Front Białoruski korpus został rozbity, a jego resztki wycofywały się w kierunku Kielc, a jego dowódca zginął.

Awanse

• kandydat na oficera (Fähnrich) (9 grudnia 1915)
• podporucznik (Leutnant) (11 maja 1916)
• porucznik (Oberleutnant) (1 czerwca 1934)
• kapitan (Hauptmann) (1 czerwca 1934)
• major (Major) (1 marca 1936)
• podpułkownik (Oberstleutnant) (1 sierpnia 1938)
• pułkownik (Oberst) (1 sierpnia 1941)
• generał major (Generalmajor) (1 września 1942)
• generał lejtnant (Generalleutnant) (21 stycznia 1943)
• generał piechoty (General der Infanterie) (20 sierpnia 1944)

Odznaczenia

• Krzyż Rycerski z liśćmi dębu (22 listopada 1943)
• Krzyż Rycerski (22 grudnia 1941)
• Krzyż Żelazny kl. I (22 sierpnia 1918)
• Krzyż Żelazny kl. II (5 lipca 1916)
• Okucia do Krzyża Żelaznego kl. I (10 września 1939)^[2]
• Okucia do Krzyża Żelaznego kl. II (8 września 1939)
• Krzyż Honorowy Weterana I wojny światowej (30 grudnia 1934)
• Order Krwi
• Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 (15 stycznia 1943)

Przypisy

Bibliografia

• Константин Залесский: Железный крест. Самая известная военная награда Второй мировой войны. Moskwa: Яуза-Пресс, 2007. ISBN 978-5-903339-37-2. (ros.).
• Block, Johannes. Lexikon der Wehrmacht. [dostęp 2013-07-01]. (niem.).